Υπόθεση C-267/06

Tadao Maruko

κατά

Versorgungsanstalt der deutschen Bühnen

(αίτηση του Bayerisches Verwaltungsgericht München

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία – Οδηγία 2000/78/ΕΚ – Σύνταξη επιζώντος προβλεπόμενη από επαγγελματικό σύστημα υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως – Έννοια της αμοιβής – Άρνηση χορηγήσεως λόγω μη υπάρξεως γάμου – Σύντροφοι του ιδίου φύλου – Δυσμενής διάκριση λογω γενετήσιου προσανατολισμού»

Περίληψη της αποφάσεως

1.        Κοινωνική πολιτική – Ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία – Οδηγία 2000/78 – Πεδίο εφαρμογής

(Άρθρο 141 EΚ· οδηγία 2000/78 του Συμβουλίου)

2.        Κοινωνική πολιτική – Ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία – Οδηγία 2000/78

(Οδηγία 2000/78 του Συμβουλίου, άρθρα 1 και 2)

1.        Η σύνταξη επιζώντος εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2000/78, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, όταν η σύνταξη αυτή χορηγείται στο πλαίσιο επαγγελματικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως οργανισμού κοινωνικής ασφαλίσεως μιας ιδιαίτερης κατηγορίας εργαζομένων, το οποίο απορρέει από συλλογική σύμβαση εργασίας με σκοπό να συμπληρώσει τις παροχές κοινωνικής ασφαλίσεως που οφείλονται δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας γενικής εφαρμογής, χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τους εργαζόμενους και του εργοδότες του οικείου τομέα, αποκλειομένης κάθε χρηματοοικονομικής παρεμβάσεως του κράτους, και σκοπεί, σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή, την εν λόγω κατηγορία εργαζομένων και το ύψος της συντάξεως επιζώντος καθορίζεται βάσει της διάρκειας ασφαλίσεως του εργαζομένου συζύγου του δικαιούχου καθώς του ποσού του συνόλου των εισφορών που έχει καταβάλει ο εν λόγω εργαζόμενος.

Κατά συνέπεια, η σύνταξη αυτή πρέπει να χαρακτηρισθεί ως «αμοιβή» υπό την έννοια του άρθρου 141 ΕΚ και η κρίση αυτή δεν διακυβεύεται από την ιδιότητα του εν λόγω οργανισμού κοινωνικής ασφαλίσεως ως δημοσίου οργανισμού, ούτε από τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της ασφαλίσεως στο γενεσιουργό του δικαιώματος της συντάξεως επιζώντος σύστημα.

(βλ. σκέψεις 49-51, 53-57, 61, διατακτ. 1)

2.        Νομοθεσία, δυνάμει της οποίας ο επιζών σύντροφος καταχωρισμένης συμβιώσεως, μετά τον θάνατο του συντρόφου του, δεν λαμβάνει σύνταξη επιζώντος αντίστοιχη με τη χορηγούμενη στον επιζώντα σύζυγο, μολονότι στο εθνικό δίκαιο η σχέση καταχωρισμένης συμβιώσεως θέτει τα πρόσωπα του ιδίου φύλου σε παρεμφερή κατάσταση με τους συζύγους, όσον αφορά την εν λόγω σύνταξη επιζώντος, προσκρούει στις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1 και 2 της οδηγίας 2000/78, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν ο επιζών σύντροφος καταχωρισμένης συμβιώσεως βρίσκεται σε παρεμφερή κατάσταση με τον σύζυγο που δικαιούται τη σύνταξη επιζώντος του επαγγελματικού συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως του επιδίκου οργανισμού κοινωνικής ασφαλίσεως.

(βλ. σκέψεις 69, 73, διατακτ. 2)