Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 7 marca 2018 r. w sprawie T-624/16, Gollnisch / Parlament, wniesione w dniu 7 maja 2018 r. przez Bruna Gollnischa
(Sprawa C-330/18 P)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Bruno Gollnisch (przedstawiciel: adwokat B. Bonnefoy-Claudet)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
Żądania skierowane przeciwko zaskarżonemu wyrokowi:
uchylenie wyroku Sądu z dnia 7 marca 2018 r. w sprawie T-624/16;
wydanie orzeczenia w podniesionych kwestiach zgodnie z orzecznictwem;
przekazanie sprawy do Sądu celem ponownego rozpoznania;
zasądzenie na rzecz skarżącego kwoty 12 500 EUR tytułem kosztów postępowania poniesionych w postepowaniu odwoławczym;
obciążenie Parlamentu kosztami.
Na wypadek dopuszczenia odwołania wnoszący je przedstawia następujące żądania:
rozstrzygniecie sporu co do istoty sprawy, w razie gdyby Trybunał uznał, że jest wystarczająco poinformowany;
stwierdzenie nieważności: decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 1 lipca 2016 r ., doręczenia i środków wykonawczych zawartych w piśmie dyrektora generalnego ds. finansów z dnia 6 lipca 2016 r. oraz noty obciążeniowej nr 2016-914 z dnia 5 lipca 2016 r.;
uwzględnienie żądań skarżącego przedstawionych w pierwszej instancji;
zasądzenie na rzecz skarżącego kwoty 20 000€ tytułem zadośćuczynienia;
obciążenie Parlamentu wszystkimi kosztami postępowania.
Żądania wysuniete tytułem ewentualnym:
postanowienie o zawieszeniu postępowania do czasu zakończenia postępowania karnego we Francji;
zarządzenie, że wykonanie decyzji sekretarza generalnego zostanie w międzyczasie zawieszone, a kwoty odliczone w tym zakresie zostaną zwrócone w całości skarżącemu.
Zarzuty i główne argumenty
1. Zarzut pierwszy dotyczący braku właściwości sekretarza generalnego i naruszenia art. 25 ust. 3 regulaminu Parlamentu
Zaskarżony wyrok przyznaje sekretarzowi generalnemu kompetencje decyzyjne uprawniające go do samodzielnego zatwierdzenia istnienia nienależnej zapłaty, podczas gdy zgodnie z przepisami i wcześniejszym orzecznictwem ma on jedynie kompetencje w zakresie instruowania, proponowania i wykonywania.
2. Zarzut drugi dotyczący nieprzestrzegania zasad una via electa oraz „le pénal tient le civil en état” (postępowanie cywilne musi zostać zawieszone w oczekiwaniu na zakończenie postępowania karnego).
W zaskarżonym wyroku niesłusznie stwierdzono, że przywoływana zasada jest zasadą prawa krajowego, a nie europejskiego, i że przedmiotowa sprawa nie powoduje żadnego aspektu karnego.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony
W drodze zaskarżonego wyroku: 1) nie przywrócono skarżącemu prawa podstawowego do bycia wysłuchanym, podczas gdy był go pozbawiony w toku całego postępowania; 2) zatwierdzono opis zwykłych podejrzeń ze strony administracji Parlamentu, podczas gdy chodziło o bezpodstawne zarzuty przeciwko skarżącemu w toku omawianego postępowania a zmienny i nieprecyzyjny charakter tych zarzutów był przeszkodą w przedstawieniu użytecznej obrony; 3) nie uwzględniono konsekwencji milczenia administracji na korespondencję skarżącego, w której zadawał pytania na temat dokładnego charakteru dowodów pracy jego asystenta, których od niego oczekiwano.
4. Zarzut czwarty dotyczący dyskryminującego traktowania oraz fumus persecutionis, a także nieprawidłowej zmiany ciężaru dowodu
W zaskarżonym wyroku nie zakwalifikowano jako takie poszlak dyskryminującego traktowania lub fumus persecutionis i wykluczono możliwość analogicznego zastosowania orzecznictwa przywołanego przez skarżącego do przypadków dyskryminacji politycznej.
5. Zarzut piąty dotyczący niewystarczającego uzasadnienia oraz naruszenia art. 41 karty praw podstawowych
W zaskarżonym wyroku niesłusznie orzeczono, że dokumenty przejściowe w postępowaniu o odzyskanie nienależnych płatności nie miały wartości prawnej w odniesieniu do ważności tego postępowania, a tym samym do aktu końcowego. W zaskarżonym wyroku nie wyciągnięto zatem żadnych konsekwencji z tego, że zarówno zmiany uzasadnienia, jak i milczenie administracji w kontekście próśb skarżącego o uściślenie nie pozwoliły mu dowiedzieć się, w jaki sposób miał wykazać brak wykroczenia.
6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań
W zaskarżonym wyroku uznano, że potrzeba zachowania przez posła dowodów pracy jego asystentów nie ma mocy wstecznej ani wiążącej.
7. Zarzut siódmy dotyczący niewłaściwej kwalifikacji dowodów, przeinaczenia faktów i wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia
W zaskarżonym wyroku jednostronnie, a posteriori, bez podstawy prawnej i bez spójności, opracowano teorię uznanych i dopuszczalnych sposobów przedstawienia pracy asystenta, arbitralnie odrzucono te przedstawione przez skarżącego i zarzucono mu, że nie przedstawił nowych dowodów w toku postępowania.
8. Zarzut ósmy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności
W zaskarżonym wyroku stwierdzono z jednej strony, że przepisy wykonawcze nie pozostawiają sekretarzowi generalnemu żadnego zakresu uznania przy podejmowaniu decyzji, a z drugiej strony, że skarżący nie przedstawił żadnej wystarczającej argumentacji w odniesieniu do przepisów wykonawczych lub przepisów, na których są oparte.
____________