Sprawa C‑95/12

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Federalnej Niemiec

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Uregulowanie krajowe przewidujące mniejszość blokującą 20% dla podjęcia niektórych decyzji przez akcjonariuszy spółki Volkswagen AG

Streszczenie – wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 22 października 2013 r.

1.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie – Uchybienie obowiązkowi wykonania wyroku – Szczególna procedura sądowa mająca na celu doprowadzenie do wykonania wyroku Trybunału – Rozpatrywanie uchybień uznanych przez Trybunał na podstawie art. 258 TFUE za uzasadnione

(art. 258 TFUE)

2.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie – Skutki – Obowiązki zaniedbującego państwa członkowskiego – Wykonanie wyroku – Uchybienie wynikające z pozostających ze sobą w związku dwóch przepisów krajowych – Uchylenie przez państwo członkowskie jednego z tych przepisów – Uchylenie pozwalające na pełne wykonanie tego wyroku

(art. 260 ust. 1 TFUE)

1.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 23)

2.        Zgodnie z art. 260 ust. 1 TFUE, jeżeli Trybunał stwierdzi, że państwo członkowskie uchybiło zobowiązaniu ciążącemu na nim na mocy traktatów, państwo to jest zobowiązane podjąć środki, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału.

Sentencja wyroku z dnia 23 października 2007 r. w sprawie C‑112/05 Komisja przeciwko Niemcom ma szczególne znaczenie, co się tyczy stwierdzonego przez Trybunał uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, bowiem Trybunał stwierdził w tym wyroku uchybienie wynikające z będących ze sobą w związku dwóch przepisów krajowych, nie zaś każdego z tych przepisów z osobna. Wniosek ten znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku, w świetle którego to uzasadnienia należy interpretować jego sentencję. W związku z powyższym uchylenie bądź zmiana tylko jednego z tych przepisów mogą być wystarczające do zapewnienia pełnego wykonania tego wyroku.

(por. pkt 33, 35–37, 39, 40)