Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawach połączonych T-208/08 i T-209/08 Gosselin Group NV i Stichting Administratiekantoor Portielje przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 18 sierpnia 2011 r. przez Gosselin Group NV, dawniej Gosselin World Wide Moving NV

(Sprawa C-429/11 P)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnosząca odwołanie: Gosselin Group NV, dawniej Gosselin World Wide Moving NV(przedstawiciele: F. Wijckmans i H. Burez, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska i Stichting Administratiekantoor Portielje

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o :

tytułem żądania głównego: i) uchylenie wyroku¹ w zakresie, w jakim zdaniem Sądu sporne działania ograniczają w swojej istocie konkurencję, bez konieczności wykazania skutków ograniczających konkurencję oraz ii) stwierdzenie nieważności decyzji² (w brzmieniu zmienionym, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącej odwołanie), ponieważ w decyzji tej nie zostały wykazane skutki dla konkurencji praktyk, za które wnosząca odwołanie jest pociągana do odpowiedzialności;

tytułem żądania ewentualnego: i) uchylenie wyroku w zakresie, w jakim zdaniem Sądu Komisja może wyjątkowo oprzeć się na drugim alternatywnym warunku określonym w pkt 53 wytycznych dotyczących pojęcia wpływu na handel pomiędzy państwami członkowskimi³, niedokonując wyraźnego określenia rynku w rozumieniu pkt 55 tych wytycznych oraz ii) stwierdzenie nieważności decyzji (w brzmieniu zmienionym, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącej odwołanie), ponieważ Komisja nie wykazała w należyty sposób, że praktyki naruszają handel między państwami członkowskimi w odczuwalny sposób;

tytułem żądania ewentualnego: i) uchylenie wyroku w zakresie, w jakim zdaniem Sądu Komisja nie musi uwzględnić, ani w ramach oceny wagi naruszenia, ani w ramach uwzględniania okoliczności łagodzących, że wnosząca odwołanie nie brała udziału ani w pisemnych uzgodnieniach cen, ani w spotkaniach oraz ii) stwierdzenie nieważności decyzji (w brzmieniu zmienionym, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącej odwołanie) z tych samych powodów;

tytułem żądania ewentualnego: i) uchylenie wyroku w zakresie, w jakim w wyroku tym, w oparciu o m.in. dolną granicę na poziomie 15%, uwzględniony został udział na poziomie 17 % odnośnych sprzedaży, bez uwzględnienia wszystkich 30 relewantnych okoliczności oraz ii) stwierdzenie nieważności decyzji (w brzmieniu zmienionym, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącej odwołanie) z tych samych powodów;

tytułem żądania ewentualnego: i) uchylenie wyroku w zakresie, w jakim stwierdza on, że udział wnoszącej odwołanie w kartelu w okresie od dnia 31 stycznia 1992 r. do dnia 30 października 1993 r. nie uległ przedawnieniu oraz ii) stwierdzenie nieważności decyzji (w brzmieniu zmienionym, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącej odwołanie) w zakresie, w jakim nakłada ona na wnoszącą odwołanie grzywnę stosownie do jej udziału w kartelu od dnia 31 stycznia 1992 r. do dnia 30 października 1993 r. oraz iii) stosowne obniżenie wysokości grzywny;

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania na podstawie art. 69 ust. 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu swoich żądań Gosselin Group NV podnosi, że Sąd naruszył prawo Unii kwalifikując ustalone przez siebie elementy stanu faktycznego (oferty osłonowe i prowizje) z naruszeniem prawa jako porozumienia w sprawie cen i praktyki dotyczące podziału rynku; w tym zakresie wyrok został co najmniej niedostatecznie uzasadniony.

Pomocniczo Gosselin Group NV podnosi, że:

-    dokonując oceny odczuwalnego ograniczenia handlu pomiędzy państwami członkowskimi przez przedmiotowe praktyki Sąd naruszył zasadę, zgodnie z którą Komisja musi przestrzegać określonych przez siebie wytycznych;

-    w ramach ustalenia grzywny, w ramach oceny istnienia okoliczności łagodzących Sąd naruszył zasadę indywidualnego charakteru odpowiedzialności oraz zasadę, zgodnie z którą Komisja musi przestrzegać określonych przez siebie wytycznych;

-    w ramach określenia grzywny Sąd naruszył obowiązek uzasadnienia, zasadę indywidualnego charakteru odpowiedzialności oraz zasadę, zgodnie z którą Komisja musi przestrzegać określonych przez siebie wytycznych. W odniesieniu do części pierwszej wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd błędnie orzekł, iż Komisja może powołać się na pkt 23 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien⁴. W odniesieniu do części drugiej wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo przyjmując za punkt wyjścia istnienie minimalnej stawki w wysokości 15% poziomu sprzedaży, stanowiącego co do zasady najniższą wartość wyjściową dla grzywny za poważne ograniczenia konkurencji. W odniesieniu do części trzeciej wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd błędnie uznał, że stawka 17 % jest równa, bądź niemal równa stawce 15 %, dochodząc w konsekwencji do wniosku, że nie musi uwzględniać wszystkich relewantnych okoliczności;

-    orzekając, iż udział Gosselin Group NV w przedmiotowych praktykach w okresie od dnia 31 listopada 1992 r. do dnia 30 października 1993 r. nie uległ przedawnieniu Sąd naruszył art. 25 rozporządzenia nr 1/2003⁵.

____________

¹ - Wyrok Sądu (ósma izba) wydany w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawach połączonych T-208/08 i T-209/08 Gosselin Group NV i Stichting Administratiekantoor Portielje przeciwko Komisji Europejskiej (zwany dalej "wyrokiem").

² - Decyzja Komisji C (2008) 926 wersja ostateczna z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 [WE] i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/38.543 - Usługi w zakresie przeprowadzek międzynarodowych) (zwana dalej "decyzją").

³ - Wytyczne dotyczące pojęcia wpływu na handel pomiędzy państwami członkowskimi zawartego w art. 81 [WE] i 82 [WE] (Dz.U. 2004, C 101, s. 81).

⁴ - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2)

⁵ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1)