Skarga wniesiona w dniu 22 września 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Francuskiej

(Sprawa C-485/11)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bordes i G. Braun, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie, że Republika Francuska, ustanawiając, na podstawie art. 33 ustawy nr 2009-285 z dnia 5 marca 2009 r. o komunikacji audiowizualnej i nowych publicznych usługach telewizyjnych (loi relative à la communication audiovisuelle et au nouveau service public de la télévision )¹, dodatkową opłatę od operatorów świadczących usługi łączności elektronicznej, uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 12 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej² ;

obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi Komisja podnosi wątpliwości co do zgodności art. 302 bis KH kodeksu podatkowego (Code général des impôts), wprowadzonego na mocy art. 33 ustawy nr 2009-285 z dnia 5 marca 2009 r. o komunikacji audiowizualnej i nowych publicznych usługach telewizyjnych, z ww. dyrektywą w sprawie zezwoleń. Nakładając na przedsiębiorstwa świadczące usługi łączności elektronicznej na podstawie ogólnego zezwolenia pozwana miałaby naruszyć konkretnie art. 12 dyrektywy. Komisja zaprzecza tezie władz krajowych, zgodnie z którą artykuł ten dotyczy wyłącznie opłat, jakie państwa członkowskie mogą nakładać "z tytułu" wydania licencji lub innych czynności związanych z zezwoleniem na prowadzenie działalności w zakresie łączności elektronicznej. Zdaniem skarżącej omawiany artykuł ma na celu uregulowanie wszelkiego rodzaju opłat administracyjnych, to jest związanych z całością kosztów zarządzania, kontroli i stosowania systemu zezwoleń, a nie tylko z kosztami ich wydawania.

____________

¹ - JORF nr 0056, s. 4321.

² - Dz.U. L 108, s. 21.