Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 12 września 2017 r. w sprawie T-247/16, Trasta Komercbanka AS i in. / Europejski Bank Centralny, wniesione w dniu 28 listopada 2017 r. przez Trasta Komercbanka AS, Ivana Fursina, Igorsa Buimistersa, C & R Invest SIA, Figon Co. Ltd, GCK Holding Netherlands BV, Rikam Holding SA

(Sprawa C-669/17 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Trasta Komercbanka AS, Ivan Fursin, Igors Buimisters, C & R Invest SIA, Figon Co. Ltd, GCK Holding Netherlands BV, Rikam Holding SA (przedstawiciele: O.H. Behrends, L. Feddern, M. Kirchner, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Europejski Bank Centralny

Żądania wnoszących odwołanie

uchylenie pkt 1 sentencji postanowienia, tzn. uznania przez Sąd, że nie ma potrzeby rozpatrywania skargi o stwierdzenie nieważności złożonej przez Trasta Komercbanka AS (TKB);

stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez TKB nie jest bezprzedmiotowa;

stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności jest dopuszczalna;

przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności, oraz

obciążenie Europejskiego Banku Centralnego kosztami poniesionymi przez wnoszących odwołanie oraz kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszym zarzucie wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd dopuścił się błędu przyjmując, iż środek prawny TKB został powierzony likwidatorowi. Wnoszący odwołanie podnoszą, że owo założenie jest niezgodne z art. 263 TFEU oraz gwarancją skutecznego środka prawnego, jak również z szeregiem powiązanych zasad.

W drugim zarzucie wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd dopuścił się błędu przyjmując, iż skarga akcjonariuszy stanowi alternatywę dla legitymacji akcjonariuszy do obrony zezwolenia TKB poprzez skargę samej TKB.

W trzecim zarzucie wnoszący odwołanie podnoszą szereg dalszych istotnych błędów, w tym brak zastosowania zasady nemo auditur ze względu na interwencję EBC w odniesieniu do środka prawnego TKB.

W czwartym zarzucie wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd nie uwzględnił wymogów (także formalnych) skutecznego odwołania pełnomocnictwa pierwotnie udzielonego przez TKB.

W piątym zarzucie skarżący podnoszą, że Sąd błędnie zastosował art. 51 § 1 zamiast art. 131 regulaminu postępowania oraz podnoszą szereg kolejnych błędów proceduralnych.

____________