Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή των εταιριών KM Europa Metal AG, Tréfimétaux S.A. και Europa Metalli S.p.A. κατά της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2005
(Υπόθεση T-25/05)
(Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική)
Οι εταιρίες KM Europa Metal AG, με έδρα το Osnabruck (Γερμανία), Tréfimétaux S.A., με έδρα το Courbevoie Cedex (Γαλλία) και Europa Metalli S.p.A., με έδρα την Φλωρεντία (Ιταλία), εκπροσωπούμενες από τους δικηγόρους R. Elderkin, Barrister και M. Siragusa, A. Winckler, G. Cesare Rizza, T. Graf και M. Piergiovanni, άσκησαν ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 21 Ιανουαρίου 2005 προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων .
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:
- να μειώσει σημαντικά το πρόστιμο της ΚΜΕ·
- να καταδικάσει την Επιτροπή σε όλα τα δικαστικά έξοδα·
- να λάβει κάθε άλλο μέτρο που κρίνει πρόσφορο.
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα:
Οι προσφεύγουσες αμφισβητούν το πρόστιμο που τους επιβλήθηκε με την από 3 Σεπτεμβρίου 2004 απόφαση της Επιτροπής σχετικά με διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ, στην υπόθεση Comp/E-1/38-069, με την οποία διαπιστώθηκαν τρεις ξεχωριστές παραβάσεις στον τομέα των χαλκοσωλήνων αποχετεύσεων.
Με τον πρώτο λόγο, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή, καθορίζοντας το βασικό ποσό των προστίμων τους, παρέλειψε να εκτιμήσει τις πραγματικές συνέπειες της παράβασής τους στην αγορά, κατά παράβαση των αρχών της αναλογικότητας και ίσης μεταχειρίσεως. Οι επιπτώσεις του καρτέλ στους πελάτες και στους τελικούς καταναλωτές ήσαν πολύ περιορισμένες λόγω των συχνών παρεκκλίσεων και του διαρκούς ανταγωνισμού εκ μέρους των παραγωγών, της μη υπάρξεως μηχανισμού ελέγχου και επιβολής κυρώσεων, και τη μεγάλη αγοραστική δύναμη των πελατών.
Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή, κατά την εκτίμηση της σοβαρότητας της παράβασης, υπερέβαλε όσον αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις της παράβασης. Σύμφωνα με τις προσφεύγουσες, η τιμή της ακατέργαστης πρώτης ύλης, δηλαδή του χαλκού, δεν έπρεπε να περιληφθεί στον υπολογισμό της αξίας της οικείας αγοράς διότι η παράβαση αφορά μόνον την προστιθέμενη αξία. Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται επίσης ότι οι παραγωγοί σωλήνων όχι μόνο δεν έχουν κανένα έλεγχο επί του κόστους του μετάλλου, αλλά υποχρεούνται να προμηθεύονται χαλκό τηρώντας αυστηρά τις οδηγίες αγοράς που δέχονται από τους πελάτες τους.
Με τον τρίτο λόγο, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή τόνισε υπερβολικά τη σημασία των προσφευγουσών στην αγορά των χαλκοσωλήνων αποχετεύσεων, συγκρινομένων με άλλους επιχειρηματίες, και καθόρισε επομένως το ποσό αφετηρίας του προστίμου πολύ ψηλά. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη ότι, για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι προσφεύγουσες έδρασαν ως ανταγωνιστές στην αγορά.
Με τον τέταρτο λόγο, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπολόγισε τον παράγοντα "διάρκεια της παραβάσεως" για τον καθορισμό του αρχικού προστίμου κατά τρόπο που αντίκειται στις αρχές της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή, καθορίζοντας την αύξηση του προστίμου αναλόγως της χρονικής διάρκειας της παραβάσεως, δεν έπρεπε να λάβει υπόψη το έτος κατά το οποίο είχαν σταματήσει οι ευρωπαϊκές συναντήσεις και τα έτη κατά τα οποία οι συμφωνίες ήσαν ιδιαίτερα αόριστες και έτυχαν περιορισμένης εφαρμογής.
Με τον πέμπτο λόγο, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη διάφορες ελαφρυντικές περιστάσεις, συγκεκριμένα τη μη εφαρμογή των συμφωνιών και την κρίση στη βιομηχανία των χαλκοσωλήνων αποχετεύσεων. Επιπλέον, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση προσέβαλε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως καθόσον αντιμετώπισε κατά τρόπο συνεπαγόμενο δυσμενή διάκριση την ΚΜΕ σε σχέση με την Outokumpu, χορηγώντας στην τελευταία εταιρία μεγαλύτερη μείωση προστίμου λόγω της συνεργασίας της, απ' ό,τι χορηγήθηκε στην ΚΜΕ, πέραν των κανόνων που προβλέπονται με την ανακοίνωση περί επιεικείας του 1996.
Με τον έκτο λόγο, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η μείωση του προστίμου που τους χορηγήθηκε σύμφωνα με την ανακοίνωση περί επιεικείας του 1996 δεν ήταν πρόσφορη. Η Επιτροπή στήριξε την απόφασή της συναφώς σε εσφαλμένα πραγματικά περιστατικά, απέκλινε από την πρακτική της και τη νομολογία, και προσέβαλε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.
Με τον έβδομο λόγο, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή έπρεπε να λάβει υπόψη την επισφαλή οικονομική κατάσταση των προσφευγουσών και τη συνακόλουθη αδυναμία τους να καταβάλουν υψηλό πρόστιμο, συγκεκριμένα ως αποτέλεσμα της επαχθούς κυρώσεως που τους επιβλήθηκε στην παράλληλη υπόθεση των βιομηχανικών σωλήνων
1.