Αναίρεση που άσκησε στις 2 Δεκεμβρίου 2014 η Arctic Paper Mochenwangen GmbH κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 26ης Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-634/13, Arctic Paper Mochenwangen GmbH κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-551/14 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Αιτούν δικαστήριο
Αναιρεσείουσα: Arctic Paper Mochenwangen GmbH (εκπρόσωπος: S. Kobes, δικηγόρος)
Αναιρεσίβλητη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-630/13, κατά το μέρος που απορρίπτει την προσφυγή·
να αποδεχθεί το αίτημα που διατυπώθηκε πρωτοδίκως με το δικόγραφο της προσφυγής ακυρώνοντας το άρθρο 1, παράγραφος 1, της αποφάσεως της Επιτροπής, της 5ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τα εθνικά μέτρα εφαρμογής για τη μεταβατική δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (C(2013) 5666, 2013/448/ΕΕ)1 , καθόσον με την απόφαση αυτή απορρίπτονται, αφενός, η καταχώριση της μνημονευόμενης εντός του παραρτήματος I, στοιχείο A, με τον κωδικό DE000000000000563 εγκαταστάσεως στον κατάλογο των καλυπτόμενων από την οδηγία 2003/87/EK2 εγκαταστάσεων τον οποίο διαβίβασε η Γερμανία στην Επιτροπή δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 1, της οδηγίας 2003/87/EK, και, αφετέρου, οι αντίστοιχες ετήσιες προσωρινές ποσότητες των δικαιωμάτων εκπομπής που μπορούν να παρασχεθούν δωρεάν στην ως άνω εγκατάσταση·
επικουρικώς, να αναιρέσει τη διαλαμβανόμενη στο σημείο 1 απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του δικαίου της Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 58, πρώτο εδάφιο, δεύτερη περίοδος, τρίτο σκέλος, του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Το Γενικό Δικαστήριο, κατά παράβαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της αρχής της αναλογικότητας, έκρινε σύμφωνη με το δίκαιο της Ένωσης την άρνηση της Επιτροπής να κατανείμει δωρεάν δικαιώματα εκπομπής βάσει ρήτρας εξαιρετικών περιστάσεων προβλεπόμενης από το εθνικό δίκαιο. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση συνεπάγεται προσβολή των δικαιωμάτων που αντλεί η αναιρεσείουσα από τα άρθρα 16 και 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο του ανωτέρω λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, κατά τη ρύθμιση της δωρεάν κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής μέσω της αποφάσεως 2011/278/EΕ , ουδόλως μερίμνησε για την επαρκή ατομική προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Η δωρεάν κατανομή των δικαιωμάτων εκπομπής κατά την απόφαση 2011/278/EΕ βασίστηκε σε τυποποιημένες παραμέτρους υπολογισμού. Η απόφαση αυτή όμως δεν περιλαμβάνει καμία ρύθμιση που να επιτρέπει τη δωρεάν κατανομή επιπλέον δικαιωμάτων εκπομπής σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η βάσει τυποποιημένων παραμέτρων υπολογισμού κατανομή συνεπάγεται υπέρμετρη επιβάρυνση ή, κατά περίπτωση, δυσανάλογα εξαιρετικές περιστάσεις. Η απόρριψη της προσφυγής είναι αντίθετη προς τα θεμελιώδη δικαιώματα του Χάρτη και την αρχή της αναλογικότητας. Το Γενικό Δικαστήριο έλαβε μόνο υπόψη την επιβάρυνση την οποία συνεπάγεται κατά κανόνα το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής και το καθεστώς κατανομής κατά την απόφαση 2011/278/EΕ. Σε αντίθεση με τη νομολογία του Δικαστηρίου, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε εντελώς να λάβει υπόψη την ανάγκη ατομικής προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων της αναιρεσείουσας.
________________________1 ΕΕ L 240, σ. 27. Οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτ