Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 8 marca 2018 r. w sprawach T-45/13 RENV i T-587/15, Rose Vision/Komisja, wniesione w dniu 25 maja 2018 r. przez Rose Vision, S.L.
(Sprawa C-346/18 P)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Wnosząca odwołanie: Rose Vision, S.L. (przedstawiciel: J.J. Marín López, abogado)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
uchylenie wyroku Sądu (siódma izba) z dnia 8 marca 2018 r., Rose Vision/Komisja, T-45/13 RENV i T-587/15, ECLI:EU:T:2018:124;
przyznanie na rzecz Rose Vision odszkodowania określonego w motywach dziesiątym i jedenastym niniejszego odwołania.
Zarzuty i główne argumenty
Naruszenie prawa polegające na tym, że postanowieniem z dnia 10 października 2017 r. w sprawie T-587/15 Sąd otworzył na nowo ustny etap postępowania na podstawie błędnego argumentu, że wnosząca odwołanie wniosła o to otwarcie na nowo;
Naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd przeinaczył w zaskarżonym wyroku ocenę przeprowadzonych dowodów, stwierdzając, że Komisja zastąpiła ostrzeżenie W 2 ostrzeżeniem W 1 z lipca 2012 r.;
Naruszenie prawa polegające na tym, że w sprawie T-45/13 RENV Sąd nie uwzględnił w zaskarżonym wyroku wniosku o stwierdzenie nieważności wpisu Rose Vision do systemu wczesnego ostrzegania (SWO), opartego na tym, że ostrzeżenie W 2 zostało aktywowane, zaś Rose Vision nie została o tym poinformowana, nie przedstawiono jej uzasadnienia dotyczącego tego wpisu, nie zapewniono jej możliwości przedstawienia uwag w tym zakresie i nie mogła ona wnieść odwołania od rzeczonego wpisu;
Naruszenie prawa polegające na braku uzasadnienia w odniesieniu do twierdzeń zawartych w zarzucie czwartym skargi w sprawie T-587/15, które to twierdzenia w ogóle nie zostały zbadane w zaskarżonym wyroku;
Naruszenie prawa polegające na tym, że wprawdzie Sąd stwierdził prawidłowo w zaskarżonym wyroku, że Komisja nie zachowała terminu dwóch miesięcy przewidzianego w pkt II.22 ust. 5 warunków ogólnych FP7 (motyw 99 zaskarżonego wyroku), że wyszła „daleko poza termin dwóch miesięcy” i że naruszenie tego terminu jest „godne ubolewania” (motyw 116 zaskarżonego wyroku), jednak Sąd nie uwzględnił wniosku o stwierdzenie, że sprawozdanie końcowe z audytu 11-INFS-025 i sprawozdanie z audytu 11-BA119–016 są z mocy umowy nieważne i pozbawione skuteczności;
Naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd przeinaczył w zaskarżonym wyroku ocenę przeprowadzonych dowodów, stwierdzając, że Komisja wykazała dokonanie płatności na rzecz Rose Vision w ramach projektów sISI, 4NEM i SFERA;
Naruszenie prawa polegające na tym, że Sąd, uznawszy w zaskarżonym wyroku, iż Komisja naruszyła obowiązek zachowania poufności ustanowiony w pkt II.22 ust. 1 warunków ogólnych FP 7, gdy przekazała osobom trzecim informacje na temat audytu 11-INFS-025 (motyw 158 zaskarżonego wyroku), nie uwzględnił bez powodu w motywach 159 i 160 zaskarżonego wyroku wniosku wnoszącej odwołanie o stwierdzenie, że Komisja naruszyła obowiązek zachowania poufności audytów 11-INFS-025 i 11-BA119–016 (motyw 215 uwag na piśmie Rose Vision w sprawie T-45/13 RENV z dnia 12 września 2016 r.);
Zarzut odwołania dotyczący naruszenia postanowień umownych zawartych w warunkach ogólnych FP7 oraz naruszenia zasady pewności prawa w umowach, polegającego na tym, że wobec Rose Vision zastosowano w ramach audytów 11-INFS-025 oraz 11-BA119–016 nowe wymogi zawarte w przewodniku finansowym na rok 2011, podczas gdy okresami objętymi audytem 11-INFS-025 były: okres od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia 31 października 2010 r. (w odniesieniu do projektu FutureNEM) oraz okres od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. (w odniesieniu do projektów FIRST oraz sISI);
Zarzut odwołania dotyczący przeinaczenia oceny dowodów, mianowicie dokumentu z dnia 30 września 2012 r. przedstawionego przez Rose Vision, który został kompletnie pominięty w zaskarżonym wyroku;
Zarzut odwołania dotyczący tego, że Sąd błędnie neguje w zaskarżonym wyroku fakt, iż należne jest odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności pozaumownej;
Zarzut odwołania dotyczący braku uzasadnienia w odniesieniu do twierdzeń zawartych w sekcji XII skargi w sprawie T-587/15, której motywy 112–117 zawierające wniosek o odszkodowanie z tytułu odpowiedzialności umownej w ogóle nie zostały zbadane w zaskarżonym wyroku.
____________