Sprawa C‑406/10

SAS Institute Inc.

przeciwko

World Programming Ltd

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez la High Court of Justice (England & Wales) (Chancery Division)]

Własność intelektualna – Dyrektywa 91/250/EWG – Ochrona prawna programów komputerowych – Artykuł 1 ust. 2 i art. 5 ust. 3 – Zakres ochrony – Tworzenie bezpośrednie lub za pomocą innego procesu – Program komputerowy chroniony prawem autorskim – Odtworzenie funkcji przez drugi program bez dostępu do kodu źródłowego pierwszego programu – Dekompilacja kodu obiektowego pierwszego programu komputerowego – Dyrektywa 2001/29/WE – Prawa autorskie i pokrewne w społeczeństwie informacyjnym – Artykuł 2 lit. a) – Podręcznik użytkownika programu komputerowego – Powielenie w innym programie komputerowym – Naruszenie prawa autorskiego – Warunek – Wyraz własnej twórczości intelektualnej autora podręcznika użytkownika

Streszczenie wyroku

1.        Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 91/250 – Ochrona prawna programów komputerowych – Zakres stosowania – Forma wyrażenia programu komputerowego – Pojęcie

(dyrektywa Rady 91/250, art. 1 ust. 2)

2.        Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 91/250 – Ochrona prawna programów komputerowych – Wyjątki od czynności zastrzeżonych – Osoba mająca prawo do używania kopii programu komputerowego

(dyrektywa Rady 91/250, art. 5 ust. 3)

3.        Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 2001/29 – Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym – Prawo do zwielokrotniania – Podręcznik użytkownika programu komputerowego

(dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. a))

1.        Artykuł 1 ust. 2 dyrektywy 91/250 w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych należy interpretować w ten sposób, że ani zbiór funkcji programu komputerowego, ani język programowania i format plików danych używanych w ramach programu komputerowego w celu korzystania z pewnych jego funkcji nie stanowią formy wyrażenia tego programu i nie podlegają z tego tytułu ochronie przyznawanej programom komputerowym przez prawo autorskie w rozumieniu tej dyrektywy.

W istocie przyjęcie, że funkcja programu komputerowego mogłaby być chroniona jako taka, oznaczałoby umożliwienie monopolizowania koncepcji kosztem postępu technicznego i rozwoju przemysłowego.

Co się tyczy języka programowania i formatu plików danych używanych w ramach programu komputerowego do interpretowania i uruchamiania programów aplikacji napisanych przez użytkowników oraz do odczytywania i zapisywania danych w określonym formacie plików danych, chodzi tu o elementy tego programu, za pomocą których użytkownicy korzystają z pewnych funkcji wspomnianego programu.

Jednakże gdyby osoba trzecia uzyskała część kodu źródłowego lub kodu obiektowego dotyczącego języka programowania lub formatu plików danych używanych w ramach programu komputerowego i za pomocą tego kodu stworzyła w swoim własnym programie komputerowym elementy podobne, postępowanie takie mogłoby stanowić częściowe powielenie w rozumieniu art. 4 lit. a) dyrektywy 91/250.

Język programowania i format plików danych mogą korzystać, jako utwory, z ochrony przewidzianej prawem autorskim na mocy dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, jeżeli stanowią one wyraz własnej twórczości intelektualnej ich autora.

(por. pkt 40, 42, 43, 45, 46; sentencja)

2.        Artykuł 5 ust. 3 dyrektywy 91/250 w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych należy interpretować w ten sposób, że osoba, która uzyskała kopię programu komputerowego na podstawie licencji, jest upoważniona bez zezwolenia podmiotu prawa autorskiego do tego programu, by obserwować, badać lub testować funkcjonowanie tego programu w celu ustalenia koncepcji i zasad, na których opiera się każdy z elementów wspomnianego programu, gdy dokonuje czynności objętych tą licencją oraz ładowania i uruchamiania koniecznego do używania programu komputerowego, pod warunkiem że osoba ta nie narusza praw wyłącznych podmiotu prawa autorskiego do tego programu.

Prawo autorskie do programu komputerowego nie może zostać naruszone, gdy uprawniony nabywca licencji nie miał dostępu do kodu źródłowego programu komputerowego, którego dotyczy ta licencja, a ograniczył się do badania, obserwowania i testowania tego programu w celu powielania jego zbioru funkcji w drugim programie.

(por. pkt 61, 62; pkt 3 sentencji)

3.        Artykuł 2 lit. a) dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że powielenie w programie komputerowym lub w podręczniku użytkownika tego programu niektórych elementów opisanych w podręczniku użytkownika innego programu komputerowego chronionego prawem autorskim może stanowić naruszenie prawa autorskiego przysługującego do tego podręcznika, jeśli – czego sprawdzenie należy do sądu krajowego – owo powielenie stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej autora podręcznika użytkownika programu komputerowego chronionego prawem autorskim.

(por. pkt 70; sentencja)