Skarga wniesiona w dniu 29 września 2010 r. - Komisja przeciwko Węgrom

(Sprawa C-473/10)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Støvlbæk i B.D. Simon, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Węgierska

Żądania strony skarżącej

1.    Stwierdzenie, że Republika Węgierska:

uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej zgodnie z art. 6 ust. 3 i załącznikiem II do dyrektywy 91/440/EWG¹ w wersji zmienionej oraz zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy 2001/14/WE przez niezapewnienie niezależności przydzielania tras przedsiębiorstwom kolejowym;

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej zgodnie z art. 6 ust. 3 i załącznikiem II do dyrektywy 91/440 w wersji zmienionej oraz zgodnie z art. 4 ust 2 dyrektywy 2001/14² przez niezapewnienie niezależności pobierania opłat przedsiębiorstwom kolejowym;

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2001/14 przez niezapewnienie zbilansowania finansowego zarządców infrastruktury;

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 2001/14 ze względu na niezachęcenie zarządzających do zmniejszania kosztów zapewniania infrastruktury i wielkości opłat za dostęp;

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 2001/14 ze względu na niezapewnienie, że opłaty za minimalny pakiet dostępu i dostęp do torów w celu obsługi urządzeń zostaną ustalone po koszcie, który jest bezpośrednio ponoszony jako rezultat wykonywania przewozów pociągami;

uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej zgodnie z art. 11 dyrektywy 2001/14, nie przyjmując planu w celu zachęcenia przedsiębiorstw kolejowych i zarządców infrastruktury do minimalizowania zakłóceń i poprawy osiąganych wyników sieci kolejowej.

2.    Obciążenie Republiki Węgierskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Dyrektywy 91/440 i 2001/14 zmierzają do zapewnienia przedsiębiorstwom kolejowym sprawiedliwego i wolnego od dyskryminacji dostępu do infrastruktury kolejowej. Dla osiągnięcia tego celu wspomniane dyrektywy stanowią, że organy świadczące usługi przewozu transportem kolejowym nie mogą podejmować decyzji związanych z przydzielaniem tras i że niezależny organ powinien zobowiązać się do alokacji zdolności przepustowej infrastruktury. W przypadku gdy przedsiębiorstwo kolejowe jest zobowiązane do zarządzania ruchem, otrzymuje niewątpliwie przewagę konkurencyjną, ponieważ w celu wypełnienia rzeczonych zadań z zakresu zarządzania musi dysponować szczegółowymi informacjami dotyczącymi usług świadczonych przez przedsiębiorstwa kolejowe i ich zakresu oraz rozkładu jazdy.

Wniesienie niniejszej skargi uzasadnione jest między innymi okolicznością, iż na Węgrzech, wbrew temu, co przewidziano w omówionych dyrektywach, zarządzanie ruchem kolejowym pozostaje w kompetencji organów, które świadczą usługi przewozu transportem kolejowym.

Nie można uznać, że zarządzanie ruchem jest działaniem z zakresu zarządzania infrastrukturą niezwiązanym z przydzielaniem tras lub alokacją zdolności przepustowej, ponieważ osoba, która zarządza ruchem, z konieczności uczestniczy w postępowaniach decyzyjnych związanych z takim przydzielaniem. Z jednej strony, zarządzający ruchem powinien być poinformowany o decyzjach dotyczących alokacji zdolności przepustowej, aby mógł rozwijać swą działalność w zakresie zarządzania; z drugiej strony, w przypadku zakłóceń ruchu lub w nagłych przypadkach powinien wdrażać środki niezbędne do przywrócenia ruchu zgodnie z planowanym rozkładem, co powoduje konieczność nowej alokacji zdolności przepustowej sieci i dostępnych tras.

Naruszona została zasada niezależności zarządzania ruchem w zakresie, w jakim na Węgrzech przedsiębiorstwa kolejowe sporządzają szczegółowe rachunki dotyczące opłat za używanie infrastruktury. Ze względu na to, że szczegółowe rachunki koniecznie odnoszą się między innymi do usług, z których skorzystały określone przedsiębiorstwa kolejowe, jak również ich zakresu i rozkładu jazdy, przyznają przedsiębiorstwom, które je sporządzają przewagę konkurencyjną.

Oprócz uchybienia wymogowi niezależności przydzielania tras, Republika Węgierska uchybiła również zobowiązaniom ciążącym na niej na niej zgodnie z dyrektywami 91/440 i 2001/14 w zakresie, w jakim:

nie ustanowiła wymogów koniecznych do zapewnienia zbilansowania finansowego zarządców infrastruktury;

nie podjęła środków niezbędnych do zobowiązania zarządców infrastruktury do zmniejszenia opłat za dostęp do sieci i kosztów zarządzania;

nie podjęła koniecznych środków wdrażających w celu zapewnienia stosowania zasady kosztu bezpośredniego dla ustalania opłat za dostęp do torów w celu obsługi urządzeń i wreszcie

nie przyjęła systemu środków zmierzających do zachęcenia przedsiębiorstw kolejowych i zarządców infrastruktury do minimalizowania zakłóceń i poprawy osiąganych wyników sieci kolejowej.

____________

¹ - Dyrektywa Rady z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz.U. L 237, s. 25).

² - Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawanie świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29).