Skarga wniesiona w dniu 24 października 2017 r. – Marinvest i Porting / Komisja
(Sprawa T-728/17)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Marinvest d.o.o. (Isola-Isola, Słowenia) i Porting d.o.o (Izola-Isola, Słowenia) (przedstawiciele: adwokaci G. Cecovini Amigoni i L. Daniele)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 27 lipca 2017 r. C(2017) 5049 final [Pomoc państwa SA.45220 (2016/FC) – Słowenia – domniemana pomoc na rzecz Komunala Izola d.o.o.], o której Marinvest i Poting zostały powiadomione w dniu 16 sierpnia 2017 r.;
obciążenie Komisji kosztami postępowania
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko decyzji Komisji Europejskiej z dnia 27 lipca 2017 r., C(2017) 5049 final [Pomoc państwa SA.45220 (2016/FC) – Słowenia – domniemana pomoc na rzecz Komunala Izola d.o.o.], o której spółki Marinvest i Poting zostały powiadomione w dniu 16 sierpnia 2017 r.
Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu prawa do kontradyktoryjności wynikłym z posłużenia się w zaskarżonej decyzji całkowicie nowymi elementami, niewspomnianymi przez Komisję w piśmie wzywającym do przekazania uwag, naruszeniu prawa podstawowego do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, naruszeniu ogólnej zasady kontradyktoryjności i naruszeniu art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 2015/1589;
wprowadzając nowość w stosunku do pierwotnego brzmienia art. 20 ust. 2 rozporządzenia nr 659/1999, art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 2015/1589 przyznaje zainteresowanym stronom (które złożyły skargę do Komisji) prawo do przekazania uwag już na etapie wstępnej oceny. Artykuł 24 ust. 2 stanowi szczególne zastosowanie prawa podstawowego do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 karty i ogólnej zasady kontradyktoryjności.
w niniejszym wypadku prawa Marinvest i Porting zagwarantowane w art. 24 ust. 2 zostały poważnie naruszone. Prawdą jest, że Komisja wezwała strony, które złożyły do niej skargę, do przekazania uwag pismem z dnia 14 lutego 20187 r. i że spółki Marinvest i Porting przedstawiły swoje stanowisko w sprawie wstępnej oceny zawartej w tym piśmie. Następnie jednak Komisja w całości oparła zaskarżoną decyzję końcową na elementach, które nie zostały nawet wspomniane w piśmie z dnia 14 lutego 2017 r. i co do których strony, które złożyły skargę, nie mogły się wypowiedzieć.
Zarzut drugi oparty na naruszeniu prawa do kontradyktoryjności wynikłym z odmówienia skarżącym dostępu do akt sprawy i możliwości bycia wysłuchanymi przed przyjęciem decyzji końcowej, naruszeniu prawa podstawowego do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 karty, naruszenia ogólnej zasady kontradyktoryjności, naruszeniu art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 2015/589 interpretowanego zgodnie z art. 41 karty oraz ogólną zasadą kontradyktoryjności;
strony, które złożyły skargę wniosły o umożliwienie im dostępu do dokumentów przekazanych Komisji w celu przedstawienia wszelkich niezbędnych wyjaśnień, w szczególności w odniesieniu do wpływu zaskarżonych środków na konkurencję i na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi. Komisja wydała zaskarżoną decyzję, nie wysławszy uprzednio żądanych dokumentów ani nie spotkawszy się ze stronami, które złożyły skargę. Postępując w ten sposób, naruszyła art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 2015/1589 interpretowany zgodnie z art. 41 karty oraz ogólną zasadę kontradyktoryjności;
możliwość przekazania przez skarżące uwag dotyczących wstępnej oceny zgodnie z art. 24 24 ust. 2 wymaga, aby miały one prawo dostępu do akt i żądania spotkania z Komisja. Uprawnienia te są bowiem bezpośrednią konsekwencją owego prawa podstawowego. W niniejszym przypadku odmowa tych praw nie została uzasadniona.
Zarzut trzeci oparty na błędnej interpretacji pojęcia pomocy państwa w związku z warunkiem dotyczącym wpływu na handel transgraniczny, naruszeniu art. 107 ust. 1 TFUE, naruszeniu komunikatu Komisji w sprawie pojęcia „pomocy państwa”, naruszeniu ogólnej zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz na wystąpieniu w niniejszym przypadku braku uzasadnienia;
zgodnie z orzecznictwem Trybunału i zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie pomocy państwa stosunkowo niewielki rozmiar przedsiębiorstwa będącego beneficjentem nie wyklucza a priori możliwości, że wymiana handlowa pomiędzy państwami członkowskimi zostanie zakłócona. Subwencja publiczna przyznana przedsiębiorstwu świadczącemu wyłącznie usługi lokalne lub regionalna i nieświadczącemu żadnych usług poza swoim państwem pochodzenia może zakłócić wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi, jeżeli przedsiębiorstwa z innych państw członkowskich mogłyby świadczyć takie usługi (w szczególności dzięki swobodzie przedsiębiorczości) i jeżeli możliwość ta nie jest czysto hipotetyczna;
Komisja całkowicie zignorowała okoliczność, że spółki Marinvest i Porting są w 100% kontrolowane przez spółkę z siedzibą we Włoszech, Altan Prefabbricati. Spółka ta dokonała znacznych inwestycji w budowę Marina d’Isola, zarządzaną obecnie, na mocy swobody przedsiębiorczości, za pośrednictwem jej spółek zależnych.
Zarzut czwarty oparty na błędnej interpretacji pojęcia pomocy państwa w związku z warunkiem dotyczącym wpływu na konkurencję i na handel transgraniczny, błędnym ustalenie i zniekształceniu okoliczności faktycznych oraz na wystąpieniu w niniejszym przypadku braku uzasadnienia;
W zaskarżonej decyzji Komisja wykluczyła istnienie wpływu na handel pomiędzy państwami członkowskimi i w istocie uznała głównie, że usługi świadczone przez Marina di Komunala Izola nie są zdolne przyciągnąć potencjalnych klientów usług oferowanych przez skarżące.
Ustalenie okoliczności faktycznych przez Komisje jest błędne. Obok portu turystycznego spółek Marinvest i Porting istnieje inna struktura zarządzana przez przedsiębiorstwo korzystające z pomocy (Komunala Izola), świadcząca podobne usługi, z potencjalną ofertą około 505 stanowisk postojowych, której reklama, również w języku włoskim, jest skierowana poprzez stronę internetową do wszystkich potencjalnych zainteresowanych.
____________