WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ (trzecia izba)

z dnia 28 marca 2012 r.

Sprawa F‑19/10

Letizia Marsili

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Konkurs otwarty – Nieumieszczenie na liście rezerwy kadrowej – Ocena z egzaminu ustnego – Skład komisji egzaminacyjnej

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Marsili żąda tytułem głównym stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursu otwartego EPSO/AST/51/08 w sprawie nieumieszczenia jej nazwiska na liście rezerwy kadrowej.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. Skarżąca pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Sposoby przeprowadzenia i treść egzaminów – Uznanie przysługujące komisji konkursowej – Kontrola sądowa – Granice

(regulamin pracowniczy, załącznik III)

2.      Urzędnicy – Konkurs – Ocena przydatności kandydatów – Uznanie przysługujące komisji konkursowej – Kontrola sądowa – Granice

(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 5)

3.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Odrzucenie kandydatury – Obowiązek uzasadnienia – Zakres – Przestrzeganie tajności prac

(regulamin pracowniczy, art. 25, załącznik III, art. 6)

4.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Skład – Zrównoważona reprezentacja kobiet i mężczyzn

(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 3 akapit piąty)

1.      Komisja konkursowa posiada szerokie uprawnienia dyskrecjonalne w zakresie sposobu przeprowadzania i treści egzaminów przewidzianych w danym konkursie. Sąd może kwestionować sposób przeprowadzenia egzaminu tylko w zakresie, w jakim jest to konieczne dla zapewnienia równego traktowania kandydatów i obiektywizmu dokonanego spośród nich wyboru. Do sądu nie należy także kwestionowanie szczegółowej treści egzaminu, chyba że wykracza ona poza ramy wskazane w ogłoszeniu o konkursie lub nie pozostaje w zgodzie z celami egzaminu konkursowego.

Kryteria niezwiązane z konkretną wiedzą, którą kandydat powinien posiadać, lecz z przymiotami w rodzaju „motywacji”, „zdolności przystosowania się” lub „kreatywności”, którymi kandydat musi się wykazać, można oceniać w świetle jego zachowania i jego wypowiedzi podczas egzaminu ustnego, bez konieczności zadania jakiegokolwiek pytania mającego bezpośredni lub wyraźny związek z danymi przymiotami.

Zatem to, że po prostu nie padło pytanie mające bezpośredni i oczywisty związek z wykazaniem się takimi przymiotami, nawet jeśli zostanie udowodnione, nie pozwala wykazać, że komisja nie była w stanie ocenić rzeczonych przymiotów.

(zob. pkt 20, 23, 24)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑193/00 Felix przeciwko Komisji, 7 lutego 2002 r., pkt 35

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑48/09 Schopphoven przeciwko Komisji, 5 maja 2010 r., pkt 31

2.      Oceny wystawiane przez komisję konkursową przy ocenianiu wiedzy i przydatności kandydatów nie podlegają kontroli Sądu.

Ponadto w ramach konkursu wyniki osiągnięte przez kandydatów oceniane są w drodze porównania. Tym samym wykazanie, nawet jeśli zostanie udowodnione, faktycznego posiadania przez kandydata przymiotów w świetle kryteriów określonych w ogłoszeniu o konkursie nie pozwala wykazać, że zachodzi oczywisty błąd w ocenie komisji.

Przy ocenie egzaminów komisja konkursowa ma szerokie uprawnienia dyskrecjonalne, a jej obrady podlegają kontroli sądu wyłącznie w razie oczywistego naruszenia norm rządzących pracami komisji.

(zob. pkt 39, 42, 52)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone 112/73, 144/73 i 145/73 Campogrande i in. przeciwko Komisji, 9 października 1974 r., pkt 53; sprawa 40/86 Kolivas przeciwko Komisji, 16 czerwca 1987 r., pkt 11; sprawa C‑254/95 P Parlament przeciwko Innamorati, 4 lipca 1996 r., pkt 32

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑127/07 Coto Moreno przeciwko Komisji, 11 września 2008 r., pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      Obowiązek uzasadnienia decyzji niekorzystnej, takiej jak ta podjęta przez komisję konkursową w stosunku do kandydata, ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu informacji niezbędnych do ustalenia, czy decyzja jest zasadna, a po drugie, umożliwienie jej sądowej kontroli.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych przez komisję konkursową obowiązek uzasadnienia trzeba pogodzić z przestrzeganiem tajności prac komisji wynikającej z art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego.

Tajność ta została wprowadzona w celu zagwarantowania niezależności komisji konkursowych i obiektywizmu ich prac, poprzez objęcie ich ochroną przed wszelkimi ingerencjami i naciskami z zewnątrz, czy to ze strony samej administracji, czy od zainteresowanych kandydatów, czy też od osób trzecich. Jej przestrzeganie nie pozwala zatem na ujawnienie ani poglądów poszczególnych członków komisji, ani szczegółów dotyczących ocen o charakterze osobistym lub porównawczym kandydatów.

Na etapie badania zdatności kandydatów prace komisji mają przede wszystkim charakter porównawczy i z tego względu są objęte tajemnicą właściwą tym pracom.

Ze względu na koniczność pogodzenia obowiązku uzasadnienia decyzji niekorzystnej z przestrzeganiem tajności prac komisji poinformowanie o ocenach uzyskanych z poszczególnych egzaminów stanowi wystarczające uzasadnienie decyzji komisji.

Tego rodzaju uzasadnienie nie narusza praw odrzuconych kandydatów i umożliwia Sądowi sprawowanie kontroli odpowiedniej do tego typu sporów.

(zob. pkt 47–52)

Odesłanie:

Trybunał: ww. sprawa Campogrande i in. przeciwko Komisji, pkt 53; sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., pkt 22; ww. sprawa Parlament przeciwko Innamorati, pkt 23, 24, 28, 31, 32; ww. sprawa Kolivas przeciwko Komisji, pkt 11

4.      Załącznik III do regulaminu pracowniczego, a w szczególności art. 3 tegoż załącznika, dotyczący składu komisji konkursowych, nie przewidują możliwości wyznaczenia zastępców członków, choć w orzecznictwie przyjęto, że administracja może skorzystać z takiego rozwiązania. Zasadniczo więc w przepisach omawianego załącznika mowa jest o komisjach złożonych z pełnych członków, co nie sprzeciwia się temu, by przepisy te można było stosować analogicznie do ich zastępców.

Wyrażenie „komisja konkursowa składa się z więcej niż czterech członków” użyte w art. 3 akapit piąty załącznika III do regulaminu pracowniczego należy rozumieć jako „komisja konkursowa składa się z więcej niż czterech pełnych członków”.

Zastępcy członków komisji mogą bowiem orzekać w przedmiocie przymiotów kandydata przystępującego do egzaminu ustnego wyłącznie wtedy, gdy zastępują nieobecnego pełnego członka, gdyż liczba głosów w komisji jest ograniczona do liczby jej pełnych członków. Korzystanie z zastępców nie powoduje więc zmiany co do istoty liczby członków komisji.

Ponadto zastosowanie przez analogię wyrażenia „komisja konkursowa składa się z więcej niż czterech członków” do zastępców członków jest niemożliwe, ponieważ dla każdego konkursu należy ustalić jednolity próg, od którego znajduje zastosowanie zasada wyrażona w art. 3 akapit piąty załącznika III do regulaminu pracowniczego.

Wreszcie, w celu zbadania przestrzegania zasady przewidzianej w art. 3 akapit piąty załącznika III do regulaminu pracowniczego należy zasadniczo uwzględniać wyłącznie pełnych członków komisji, gdyż normalnie to oni mają uprawnienie do uczestniczenia w faktycznym przeprowadzaniu egzaminów. Zgodność ze wskazaną zasadą należy zweryfikować przy publikacji listy członków komisji, a nie w trakcie trwania egzaminów.

(zob. pkt 83–86, 88, 91)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑100/04 Giannini przeciwko Komisji, 12 marca 2008 r., pkt 207; sprawa T‑43/07 P Neophytou przeciwko Komisji, 13 października 2008 r., pkt 53

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑50/08 Bartha przeciwko Komisji, 23 listopada 2010 r., pkt 39, 41