POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(w składzie jednego sędziego)

z dnia 18 czerwca 2013 r.

Sprawa F‑98/11

Bernard Jargeac

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny –Warunki przyznania – Potrącenie dodatku podobnego rodzaju pochodzącego z innego źródła – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście bezzasadna

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której B. Jargeac, J.A. Aliaga Artero, R. Charrière, R. Clarke, F. Domingues, H. Hughes, J. Lanneluc i A.I. Zein (zwani dalej „ośmioma pierwszymi skarżącymi”) żądają, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej o odliczeniu od przyznawanych urzędnikom i przewidzianych w regulaminie pracowniczym dodatków edukacyjnych kwot stypendiów na naukę w szkołach wyższych przyznawanych ich dzieciom przez Centre de Documentation i d'Information sur l'Enseignement Supérieur du Grand-Duché du Luxembourg (centrum dokumentacji i szkolnictwa wyższego Wielkiego Księstwa Luksemburga, CEDIES) z uwagi na uznanie ich za dodatki podobnego rodzaju co dodatki edukacyjne na gruncie regulaminu pracowniczego, oraz po drugie, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji o przystąpieniu do odzyskania nienależnie wypłaconych kwot. Peter Finch z kolei wniósł niniejszą skargę w celu uzyskania stwierdzenia nieważności decyzji Komisji, w której zażądano od niego informacji, czy jego dziecko otrzymuje stypendium od CEDIES i w której w oczekiwaniu na tę odpowiedź zawieszono wypłatę przewidzianego w regulaminie pracowniczym dodatku edukacyjnego na rzecz tego dziecka począwszy od dnia 1 grudnia 2010 r.

Orzeczenie:      Skarga w zakresie, w jakim wniósł ją P. Finch, zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarga w zakresie, w jakim wnieśli ją B. Jargeac, J.A. Aliaga Artero, R. Charrière, R. Clarke, F. Domingues, H. Hughes, J. Lanneluc i A.I. Zein zostaje odrzucona jako oczywiście pozbawiona podstawy prawnej. B. Jargeac i ośmioro pozostałych urzędników lub byłych urzędników, których nazwiska widnieją w załączniku, pokrywają własne koszty i zostają obciążeni kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

1.      Komisja – Wykonywanie uprawnień – Upoważnienie do podpisu – Dopuszczalność – Przesłanki

(regulamin wewnętrzny Komisji, art. 27)

2.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny – Warunki stosowania normy o zapobieganiu kumulacji świadczeń z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przypadku wypłacania z innego źródła dodatków podobnego rodzaju – Zastosowanie do luksemburskiego świadczenia finansowego dla studentów – Dopuszczalność

[regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 1 lit. c), art. 67 ust. 2]

3.      Urzędnicy – Zwrot nadpłaconych kwot – Powoływanie się przez urzędnika, który nie zgłosił dodatków podobnego rodzaju co unijne dodatki rodzinne, na brak świadomości nieprawidłowej wpłaty – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 2, art. 85; załącznik VII, art. 1–3)

1.      W wypadku decyzji podpisywanych przez urzędnika w imieniu Komisji i pod jej kontrolą upoważnienie do podpisu stanowi środek z zakresu wewnętrznej organizacji służb Komisji, zgodny z jej regulaminem wewnętrznym, i stanowi zwykły środek, poprzez który Komisja wykonuje swe kompetencje.

Delegowanie uprawnień wykonawczych jest bowiem w prawie Unii zgodne z prawem, pod warunkiem że żaden akt formalnie tego nie zakazuje. Tym bardziej być tak powinno w wypadku samego upoważnienia do podpisu.

(zob. pkt 38, 39)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 8/72 Vereeniging van Cementhandelaren przeciwko Komisji, 17 października 1972 r., pkt 10–14; sprawy połączone 43/82 i 63/82 VBVB i VBBB przeciwko Komisji, 17 stycznia 1984 r., pkt 14; sprawa C‑200/89 FUNOC przeciwko Komisji, 11 października 1990 r., pkt 13, 14

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑450/93 Lisrestal i in. przeciwko Komisji, 6 grudnia 1994 r., pkt 34; sprawa T‑338/94 Finnboard przeciwko Komisji, 14 maja 1998 r., pkt 82; sprawa T‑333/99 X przeciwko EBC, 18 października 2001 r., pkt 102 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑165/04 Vounakis przeciwko Komisji, 13 lipca 2006 r., pkt 49

2.      Jedynie świadczenia, które są porównywalne i które realizują ten sam cel, są świadczeniami „podobnego rodzaju” w rozumieniu przepisu zapobiegającego kumulacji z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w zakresie dodatków rodzinnych. Decydującym kryterium dla kwalifikacji dodatku podobnego rodzaju jest cel realizowany przez rozpatrywane dodatki.

W tym względzie dodatek edukacyjny, o którym mowa w art. 67 ust. 1 lit. c) regulaminu pracowniczego, i luksemburskie świadczenie finansowe przyznawane w formie stypendiów i pożyczek w celu wspomożenia finansowego studentów, by umożliwić im pokrycie kosztów nauki i utrzymania w trakcie studiów, mają podobny cel, ponieważ mają przyczynić się do pokrycia kosztów nauki dziecka pozostającego na utrzymaniu urzędnika.

Wniosku tego nie podważa fakt, że beneficjentami tych dwu świadczeń nie są te same osoby. To, że dodatek przysługujący na podstawie regulaminu przyznaje się urzędnikowi, a krajowe świadczenie pobierane jest przez dziecko lub jemu formalnie udzielane, nie jest bowiem decydujące przy ocenie, czy świadczenia te są podobnego rodzaju w rozumieniu art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Nie jest też decydująca okoliczność, że dodatek krajowy jest przyznawany z uwagi na zamieszkiwanie na terytorium krajowym, a tym samym nie wiąże się ze stosunkiem pracy, w przeciwieństwie do przewidzianego w regulaminie pracowniczym dodatku edukacyjnego.

(zob. pkt 48–50)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 106/76 Gelders-Deboeck przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 16; sprawa 14/77 Emer-van den Branden przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 15; sprawa C‑135/06 P Weiβenfels przeciwko Parlamentowi, 18 grudnia 2007 r., pkt 89

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑117/89 Sens przeciwko Komisji, 10 maja 1990 r., pkt 14; sprawa T‑147/95 Pavan przeciwko Parlamentowi, 11 czerwca 1996 r., pkt 41

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑62/06 Guarneri przeciwko Komisji, 13 lutego 2007 r., pkt 39, 40, 42; sprawa F‑83/10 Giannakouris przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37; sprawa F‑84/10 Chatzidoukakis przeciwko Komisji, 5 czerwca 2012 r., pkt 37

3.      W wypadku naruszenia przewidzianego w art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego obowiązku zgłoszenia stanowiących pomoc finansową dodatków krajowych podobnego rodzaju wypłacanych z innych źródeł urzędnik uprawniony do dodatków rodzinnych nie może więcej powoływać się na art. 85 regulaminu pracowniczego i brak wiedzy o nieprawidłowych wpłatach.

Wykładni art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego należy bowiem dokonywać w ten sposób, że to do instytucji należy ustalenie, czy zgłoszone przez urzędników lub pracowników na podstawie przewidzianego w nim obowiązku dodatki są podobnego rodzaju co dodatki rodzinne pobierane na podstawie art. 1, 2, 3 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 59–61)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑141/95 Schelbeck przeciwko Parlamentowi, 6 marca 1996 r., pkt 38, 39