ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
(δεύτερο τμήμα)

της 25ης Μαρτίου 2010

Υπόθεση F-47/08

Willy Buschak

κατά

Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας

«Υπαλληλική υπόθεση — Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας — Περιγραφή των καθηκόντων του αναπληρωτή διευθυντή — Προσφυγή ακυρώσεως — Αγωγή αποζημιώσεως — Έννομο συμφέρον — Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία ο W. Buschak ζητεί, αφενός, την ακύρωση της αποφάσεως περί τροποποιήσεως της περιγραφής των εργασιακών καθηκόντων του αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (Eurofound) και, εφόσον είναι απαραίτητο, την ακύρωση της αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεώς του, και, αφετέρου, την καταβολή, από το Eurofound, του ποσού των 50 000 ευρώ ως αποζημιώσεως.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων-ενάγων καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Έννομο συμφέρον

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αίτημα αποζημιώσεως σχετιζόμενο με αίτημα περί ακυρώσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 και 91)

3.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αγωγή αποζημιώσεως που ασκήθηκε χωρίς να προηγηθεί η κατά τον ΚΥΚ διοικητική διαδικασία — Απαράδεκτο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 και 91)

1.      Για να μπορέσει υπάλληλος ή πρώην υπάλληλος να ασκήσει εγκύρως προσφυγή δυνάμει των άρθρων 90 και 91 του ΚΥΚ, πρέπει να αποδείξει ότι έχει έννομο συμφέρον από την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως. Επιπλέον, η εκτίμηση του εννόμου συμφέροντος πρέπει να γίνεται όχι κατά τρόπο αφηρημένο, αλλά λαμβανομένης υπόψη της προσωπικής καταστάσεως του προσφεύγοντος κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής.

Δεδομένου ότι η περιγραφή των καθηκόντων του υπαλλήλου θίγει, καταρχήν, τα συμφέροντά του μόνον κατά την άσκηση των καθηκόντων του, είναι απαράδεκτη η προσφυγή ακυρώσεως κατά αποφάσεως περί τροποποιήσεως της περιγραφής αυτής, την οποία ο υπάλληλος ασκεί σε χρονικό σημείο μεταγενέστερο της παύσεως ασκήσεως των εν λόγω καθηκόντων, εκτός αν ο προσφεύγων δύναται να αποδείξει τη συνδρομή ιδιαίτερης περιστάσεως που να δικαιολογεί προσωπικό και ενεστώς συμφέρον προς άσκηση της προσφυγής.

(βλ. σκέψεις 25 και 27)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 30 Νοεμβρίου 1998, T‑97/94, N κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑621 και II‑1879, σκέψεις 23 και 26· 21 Φεβρουαρίου 2006, T‑200/03 και T‑313/03, V κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑15 και II‑A‑2‑57, σκέψη 181

ΔΔΔΕΕ: 15 Μαΐου 2006, F‑3/05, Schmit κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑9 και II‑A‑1‑33, σκέψεις 41 και 42· 19 Οκτωβρίου 2006, F‑114/05, Combescot κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑115 και II‑A‑1‑435, σκέψεις 44 και 46· 25 Σεπτεμβρίου 2008, F‑44/05, Strack κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. Ι‑Α‑1‑303 και ΙΙ‑Α‑1‑1609, σκέψη 74

2.      Στις υπαλληλικές υποθέσεις, το αίτημα αποζημιώσεως απορρίπτεται εφόσον συνδέεται άμεσα με αίτημα περί ακυρώσεως που έχει απορριφθεί είτε ως απαράδεκτο είτε ως αβάσιμο.

(βλ. σκέψη 33)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Ιουλίου 1992, T‑1/91, Della Pietra κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. II‑2145, σκέψη 34· 10 Ιουνίου 2004, T‑330/03, Λιάκουρα κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑191 και II‑859, σκέψη 69· 16 Μαΐου 2006, T‑73/05, Magone κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑107 και II‑A‑2‑485, σκέψη 103

ΔΔΔΕΕ: 13 Ιουλίου 2006, F‑5/06, E κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑93 και II‑A‑1‑337, σκέψη 57· 12 Μαρτίου 2009, F‑104/06, Arpaillange κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. Ι‑Α‑1‑57 και ΙΙ‑Α‑1‑273, σκέψη 137

3.      Όταν η προβαλλόμενη ζημία δεν απορρέει από πράξη της οποίας επιδιώκεται η ακύρωση, αλλά από διάφορα πταίσματα και παραλείψεις της διοικήσεως σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ενδιαφερομένου, η διοικητική διαδικασία που προηγείται της ασκήσεως αγωγής πρέπει οπωσδήποτε να κινηθεί με αίτηση καλούσα την εν λόγω αρχή να αποκαταστήσει τη ζημία αυτή.

(βλ. σκέψη 39)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 15 Ιουλίου 1993, T‑17/90, T‑28/91 και T‑17/92, Camara Alloisio κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1993, σ. II‑841, σκέψη 47· 11 Μαΐου 2005, T‑25/03, de Stefano κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑125 και II‑573, σκέψη 78

ΔΔΔΕΕ: Schmit κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 48