WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 23 lutego 2010 r.
Sprawa F-7/09
Marie-Hélène Faria
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Postępowanie w sprawie oceny za lata 2006–2007 – Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny – Oczywisty błąd w ocenie – Zadośćuczynienie za krzywdę
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której M.H. Faria żąda zasadniczo, po pierwsze, stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny sporządzonego za okres od dnia 1 października 2006 r. do dnia 30 września 2007 r., a po drugie, zasądzenia od OHIM zapłaty kwoty 100 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę rzekomo przez nią doznaną.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność sprawozdania z oceny skarżącej, sporządzonego przez OHIM za okres od dnia 1 października 2006 r. do dnia 30 września 2007 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. OHIM pokrywa, poza własnymi kosztami, trzy czwarte kosztów poniesionych przez skarżącą. Skarżąca pokrywa jedną czwartą własnych kosztów.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny
(regulamin pracowniczy, art. 43)
2. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Oczywisty błąd w ocenie
(regulamin pracowniczy, art. 43)
3. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Czas pracy poświęcony na wykonywanie obowiązków na dwóch różnych stanowiskach
(regulamin pracowniczy, art. 43)
4. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Ocena wyników pracy urzędnika
(regulamin pracowniczy, art. 43)
5. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Przedmiot ocen ogólnych
(regulamin pracowniczy, art. 43)
6. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Oczywisty błąd w ocenie
(regulamin pracowniczy, art. 43)
7. Urzędnicy – Skarga – Skarga o odszkodowanie lub o zadośćuczynienie – Stwierdzenie nieważności niezgodnego z prawem zaskarżonego aktu – Stosowne zadośćuczynienie za krzywdę
(regulamin pracowniczy, art. 91)
1. Nie jest zadaniem Sądu do spraw Służby Publicznej zastępowanie własną oceną oceny osób odpowiedzialnych za dokonywanie oceny pracy danej osoby, ponieważ instytucje Unii korzystają z szerokiego zakresu uznania przy ocenie pracy swych urzędników. Tym samym, z wyjątkiem błędu co do stanu faktycznego, oczywistego błędu w ocenie lub nadużycia władzy, do Sądu nie należy kontrola zasadności oceny administracji, zawartej w sprawozdaniu z oceny, co do zdolności zawodowych urzędnika do pełnienia określonych funkcji, jeśli ta zawiera złożone oceny wartościujące, które przez swój charakter nie mogą być poddane obiektywnej weryfikacji.
(zob. pkt 44)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 36/81, 37/81 i 218/81 Seton przeciwko Komisji, 1 czerwca 1983 r., Rec. s. 1789, pkt 23
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑63/89 Latham przeciwko Komisji, 24 stycznia 1991 r., Rec. s. II‑19, pkt 19; sprawa T‑18/93 Marcato przeciwko Komisji, 26 października1994 r., RecFP s. I‑A‑215, II‑681, pkt 45; sprawa T‑179/02 Pflugradt przeciwko EBC, 20 maja 2003 r., RecFP s. I‑A‑149, II‑733, pkt 46; sprawa T‑96/04 Cwik przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑343, II‑1523, pkt 41; sprawa T‑285/04 Andrieu przeciwko Komisji, 13 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑161, II‑A‑2‑775, pkt 99
2. Celem ustalenia istnienia oczywistego błędu w ocenie przy sporządzaniu sprawozdania z oceny urzędnik Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) może opierać się na porównaniu pomiędzy różnymi wersjami tego sprawozdania, jeśli są one ukończone, to znaczy podpisane przez oceniającego i zatwierdzającego, i jeśli stanowią część postępowania, we właściwym tego słowa znaczeniu, w przedmiocie sporządzenia sprawozdania z oceny, przewidzianego w ogólnych przepisach wykonawczych do art. 43 regulaminu pracowniczego, przyjętych przez Urząd i znajdujących zastosowanie w przypadku braku zgody zainteresowanego na treść różnych wersji sprawozdania z oceny.
(zob. pkt 45)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑46/06 Skareby przeciwko Komisji, 6 marca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑69, II‑A‑1‑337, pkt 95 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Jest nieprawidłowe pod względem rzeczowym sprawozdanie z oceny, które wskazuje, że w całym okresie odniesienia urzędnik poświęcał połowę swego czasu pracy na wykonywanie obowiązków na jednym stanowisku, a drugą część na innym, i które tym samym dokonuje oceny pracy zainteresowanego na tej podstawie, podczas gdy okazuje się, sumując procenty czasu pracy na danym stanowisku, że omawiany urzędnik poświęcał nieco mniej niż dwie trzecie czasu pracy na wykonywanie obowiązków na pierwszym stanowisku, a nieco ponad jedną trzecią – na drugim.
(zob. pkt 48, 49)
4. Jeśli obciążenie pracą jest wyjątkowo duże, stanowi ono, przez swój wpływ na wydajność czy zachowanie urzędników podczas służby, jeden z czynników, których instytucje nie mogą pominąć przy ocenie pracy swego personelu.
O ile oceniający, korzystając z przysługującego im uznania, mogą swobodnie określać sposób, w jaki uwzględnią wyjątkowo duże obciążenie pracą, i decydować, jeśli zajdzie taka potrzeba, nie zmieniać swych kryteriów oceny, o tyle nie mogą jednak całkowicie pominąć milczeniem takiego obciążenia pracą, ponieważ oceny zawarte w sprawozdaniu z oceny powinny ukazywać, choćby zwięźle, że sporządzający je mieli je na uwadze.
Wśród różnych ograniczeń i trudności, które oceniający powinni uwzględniać przy ocenie wyników pracy urzędnika czy jego zachowania podczas służby, znajdują się te związane z niedoborem personelu i nadmiarem pracy, jaki z tego wynika dla niektórych urzędników.
Kumulacja obowiązków na dwóch stanowiskach stanowi dla urzędnika z definicji oczywisty nadmiar pracy, do którego sprawozdanie z oceny powinno zatem się odnieść.
(zob. pkt 52, 53)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑236/05 Aldershoff przeciwko Komisji, 31 stycznia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑13, II‑A‑2‑75, pkt 85
5. Ocena ogólna powinna odzwierciedlać oceny analityczne w ramach tego samego sprawozdania z oceny.
Przyznanie, że znacząca poprawa ocen analitycznych mogłaby nie prowadzić do zmiany ocen ogólnych, czyli tych, które są szczególnie brane pod uwagę przy postępowaniu w sprawie awansu, stałoby w sprzeczności z wymogiem spójności pomiędzy tymi dwoma rodzajami ocen.
(zob. pkt 55, 57)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑110/04 Sequeira Wandschneider przeciwko Komisji, 7 marca 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑73, II‑A‑2‑533, pkt 110 i przytoczone tam orzecznictwo
6. Sprawozdanie z oceny, które jest nieprawidłowe pod względem rzeczowym, jeśli chodzi o czas pracy poświęcany przez danego urzędnika na obowiązki wykonywane na każdym stanowisku pracy, oceniane w tym sprawozdaniu, nie zawiera żadnego odniesienia do obciążenia urzędnika pracą i wydaje się niespójne w porównaniu z pierwszymi wersjami tego sprawozdania, obarczone jest oczywistym błędem w ocenie.
(zob. pkt 58)
7. Stwierdzenie nieważności zaskarżonego przez urzędnika aktu administracji może stanowić w samo w sobie stosowne i co do zasady wystarczające zadośćuczynienie wszelkiej krzywdy, jakiej urzędnik lub pracownik mógł doznać, jeśli niezgodny z prawem akt administracji nie zawiera oceny zdolności lub zachowania urzędnika, która mogłaby go krzywdzić.
(zob. pkt 64)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑223/99 Dejaiffe przeciwko OHIM, 12 grudnia 2000 r., RecFP s. I‑A‑277, II‑1267, pkt 91 i przytoczone tam orzecznictwo