Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2018 r. w sprawie T-290/16, Fruits de Ponent / Komisja, wniesione w dniu 22 lutego 2019 r. przez Fruits de Ponent, S.C.C.L.
(Sprawa C-183/19 P)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Wnoszący odwołanie: Fruits de Ponent, S.C.C.L. (przedstawiciele: M. Roca Junyent, R. Vallina Hoset i A. Sellés Marco, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Uchylenie wyroku wydanego przez izbę trzecią Sądu z dnia 13 grudnia 2018 r. w sprawie T-290/16, Fruits de Ponent/Komisja1 ;
tytułem głównym, zgodnie z art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, i w przypadku gdyby Trybunał uznał, że stan postępowania na to pozwala: (i) wydanie orzeczenia w przedmiocie skargi wniesionej w pierwszej instancji i uwzględnienie żądań niniejszej strony; oraz (ii) obciążenie Komisji kosztami postępowania w obydwu instancjach lub
tytułem ewentualnym, w przypadku gdyby Trybunał uznał, że stan postępowania nie pozwala na wydanie orzeczenia przez Trybunał: (i) przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz (ii) postanowienie, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
W pierwszej kolejności wnoszący odwołanie utrzymuje, że zaskarżony wyrok narusza art. 39 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)2 w zakresie, w jakim: (i) w ramach oceny kwestii istnienia wystarczająco istotnego naruszenia stosuje nieistotne kryteria; (ii) kwestionuje, że w sytuacji gdy Komisja podejmuje działania w przypadku poważnych zakłóceń na rynku w ramach WPR, jednym z jej celów powinno być zapewnienie poziomu życia rolników (art. 39 ust. 1 lit. b) TFUE); (iii) kwestionuje, że Komisja powinna zbierać dane inne niż przewidziane w przepisach; oraz (iv) utrzymuje, że Komisja nie powinna zbierać danych dotyczących cen, jakie uzyskują rolnicy.
W drugiej kolejności wnoszący odwołanie uważa, że Sąd w zaskarżonym wyroku: (i) przeinacza okoliczności faktyczne, dokonując oceny przedstawionych dowodów w oczywiście błędny sposób; (ii) narusza zasady regulujące rozkład ciężaru dowodu, uznając określone okoliczności faktyczne za udowodnione, mimo iż były sprzeczne z przedstawionymi dowodami; i (iii) narusza zasadę venire contra factum propium non valet, uznając za zasadne twierdzenia Komisji, które są sprzeczne z odpowiedziami przedstawione przez tę instytucję obywatelom w ramach zasady przejrzystości.
W trzeciej kolejności wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd w zaskarżonym wyroku naruszył art. 296 TFUE i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ: (i) pominięto argumenty wnoszącej odwołanie dotyczące faktu, że Komisja powinna była uzyskać informacje służące osiągnięciu celu utrzymania poziomu życia producentów; i (ii) pominięto i przeinaczono twierdzenia wnoszącego odwołanie dotyczące faktu, że celem Komisji powinno być zagwarantowanie poziomu życia rolników, uniemożliwiając mu w ten sposób uzyskanie przed sądem odpowiedzi na jego argumentów.
W czwartej kolejności wnoszący odwołanie uważa, że w niniejszym przypadku naruszono art. 39 TFUE i art. 219 rozporządzenia 1308/20133 w zakresie, w jakim na wypadek sytuacji kryzysowej odpowiedzialność w zakresie uruchomienia nadzwyczajnego mechanizmu w sytuacji kryzysowej spoczywa wyłącznie na Komisji, a nie na wnoszących odwołanie lub na stowarzyszeniach producentów.
____________
1 ECLI:EU:T:2018:934.
2 Dz.U. 2012,C 326, s. 1.
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. 2013, L 347, s. 671).