Language of document :

Αναίρεση που άσκησε την 1η Αυγούστου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της απόφασης που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 11 Ιουνίου 2019 στην υπόθεση T-138/18, De Esteban Alonso κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-591/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: B. Mongin και J. Baquero Cruz)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Fernando De Esteban Alonso

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να αναιρέσει την απόφαση της 11ης Ιουνίου 2019 (T-138/18)·

Να απορρίψει την αγωγή που ασκήθηκε σε πρώτο βαθμό·

Να καταδικάσει τον De Esteban στο σύνολο των δικαστικών εξόδων και των δύο βαθμών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, με τον οποίον προβάλλεται εσφαλμένος νομικός χαρακτηρισμός των πραγματικών περιστατικών υπό το πρίσμα του άρθρου 4 της απόφασης της Επιτροπής 1999/396, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έπρεπε να κρίνει ότι ο F. De Esteban έπρεπε να «τύχει της ίδιας μεταχείρισης» με τα πρόσωπα που αναφέρονται ονομαστικώς στο σημείωμα της OLAF προς τις γαλλικές αρχές της 19ης Μαρτίου 2003 ή, τουλάχιστον, να θεωρηθεί ότι είχε εμπλακεί προσωπικώς στα πραγματικά περιστατικά, ενώ ο ενδιαφερόμενος δεν ενέπιπτε σε καμία από τις κατηγορίες αυτές.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται πλάνη περί το δίκαιο ως προς την ερμηνεία του άρθρου 9, παράγραφος 4, του κανονισμού 1073/1999, σύμφωνα με το οποίο τα θεσμικά όργανα οφείλουν να δίνουν στις εκθέσεις που υποβάλλει η OLAF «τη συνέχεια, ιδίως πειθαρχική και δικαστική, την οποία απαιτούν τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών…». Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η διάταξη αυτή δεν μπορεί να ερμηνευθεί a contrario υπό την έννοια ότι περιορίζει τη διακριτική ευχέρεια την οποία διαθέτει η ίδια κατά την προάσπιση των συμφερόντων της Ένωσης και, ειδικότερα, ότι της απαγορεύει να παρίσταται ως πολιτική αγωγή και να υποβάλλει μήνυση ενώπιον των εθνικών αρχών όποτε το κρίνει σκόπιμο υπό το πρίσμα των στοιχείων που έχει στη διάθεσή της, ακόμη και κατά το στάδιο πριν την κατάρτιση έκθεσης από την OLAF.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως δέχθηκε την αγωγή αποζημίωσης ελλείψει αιτιώδους συνδέσμου. Το Γενικό Δικαστήριο απέστη ως μη όφειλε από τη νομολογία του, σύμφωνα με την οποία δεν υφίσταται αρκούντως άμεσος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της διαβίβασης στοιχείων από την OLAF στις εθνικές αρχές και της προβαλλόμενης ζημίας.

____________