ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 12ης Δεκεμβρίου 2013

Υπόθεση F‑68/12

Giorgio Lebedef

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Έκθεση αξιολογήσεως – Περίοδος αξιολογήσεως 2010 – Αίτημα ακυρώσεως της εκθέσεως αξιολογήσεως – Αίτημα ακυρώσεως του αριθμού των απονεμηθέντων μορίων προαγωγής»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο G. Lebedef ζητεί την ακύρωση της εκθέσεως αξιολογήσεως για την περίοδο από 1ης Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2010 και, ειδικότερα, του επιπέδου αποδόσεως καθώς και του αριθμού των μορίων προαγωγής που του απονεμήθηκαν στη συνέχεια.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο G. Lebedef φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση αξιολογήσεως – Εξουσία εκτιμήσεως των αξιολογητών – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

2.      Υπάλληλοι – Πειθαρχικό καθεστώς – Ποινή – Ποινή υποβιβασμού – Έννοια – Μείωση του αριθμού μορίων προαγωγής που έχουν ληφθεί κατά τις διαδοχικές περιόδους αξιολογήσεως και βαθμολογίας – Εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 43 και 86 και παράρτημα IX, άρθρο 9)

1.      Στους αξιολογητές αναγνωρίζεται ευρύτατη εξουσία εκτιμήσεως ως προς τις κρίσεις που διατυπώνουν σχετικά με την εργασία των προσώπων για την αξιολόγηση των οποίων είναι υπεύθυνοι. Ως εκ τούτου, ο δικαστικός έλεγχος που ασκεί ο δικαστής επί του περιεχομένου των εκθέσεων αξιολογήσεως περιορίζεται στον έλεγχο του νομότυπου της διαδικασίας, της ακρίβειας των πραγματικών περιστατικών και της τυχόν υπάρξεως πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως ή καταχρήσεως εξουσίας. Πράγματι, δεν εναπόκειται στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης να ελέγξει το βάσιμο της εκτιμήσεως που εξέφρασε η Διοίκηση όσον αφορά τις επαγγελματικές ικανότητες του υπαλλήλου, όταν αυτή περιέχει σύνθετες αξιολογικές κρίσεις, οι οποίες, ως εκ της φύσεώς τους, δεν επιδέχονται αντικειμενική επαλήθευση.

(βλ. σκέψη 53)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 29 Σεπτεμβρίου 2011, F‑74/10, Kimman κατά Επιτροπής, σκέψη 89

2.      Η μείωση του αριθμού των μορίων προαγωγής που έχει λάβει κατά τις διαδοχικές περιόδους αξιολογήσεως και βαθμολογίας ένας υπάλληλος που αποτέλεσε αντικείμενο αποφάσεως περί υποβιβασμού αποτελεί τη συνέπεια αυτής της αποφάσεως και όχι πρόσθετη κύρωση. Πράγματι, η διατήρηση του αριθμού των μορίων προαγωγής όπως είχε πριν από την απόφαση περί υποβιβασμού θα είχε ως αποτέλεσμα να παρέχεται στον συγκεκριμένο υπάλληλο μεγαλύτερη πιθανότητα σε σχέση προς τους συναδέλφους του να προαχθεί ταχέως στον επόμενο βαθμό, πράγμα που θα αντέβαινε στην αρχή της ίσης μεταχειρίσεως η οποία υπαγορεύει να έχουν όλοι οι υπάλληλοι που έχουν προαχθεί στον ίδιο βαθμό, επί ίσων προσόντων, τις ίδιες πιθανότητες προαγωγής. Για τους ίδιους αυτούς λόγους, ο υπάλληλος δεν μπορεί να απαιτήσει να διατηρήσει την αρχαιότητά του. Η αντίθετη διαπίστωση θα ισοδυναμούσε με εξουδετέρωση, τουλάχιστον εν μέρει, της ποινής του υποβιβασμού.

(βλ. σκέψη 63)