Odwołanie od wyroku Sadu (ósma izba) wydanego w dniu 12 marca 2020 r. w sprawie T-835/17, Eurofer/Komisja, wniesione w dniu 29 maja 2020 r. przez Eurofer, Association Européenne de l'Acier, AISBL
(Sprawa C-226/20 P)
Język postępowania: angielski
Strony
Wnosząca odwołanie: Eurofer, Association Européenne de l'Acier, AISBL (przedstawiciele: J. Killick, advocaat, G. Forwood, avocate)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, HBIS Group Serbia Iron & Steel LLC Belgrade
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
uchylenie zaskarżonego wyroku;
stwierdzenie nieważności art. 2 spornego rozporządzenia1 ;
tytułem żądania ewentualnego przekazanie sprawy Sądowi celem ponownego rozpoznania;
obciążenie Komisji oraz interwenientów przed Sądem kosztami postępowania odwoławczego oraz postępowania przed Sądem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
Naruszenie prawa poprzez dokonanie wykładni art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego2 , zgodnie z którą Komisja dysponuje swobodnym uznaniem w ramach oceny, że przywóz stanowiący udział w rynku przekraczający 1% jest „nieznaczny”.
Błędy w ramach oceny, zgodnie z którą „wielkość przywozu” z Serbii była „nieznaczna” do celów art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W szczególności Sąd:
naruszył prawo uwzględniając elementy ceny przy ocenie nieznacznego charakteru, która jest wyłącznie ilościową oceną związaną z wielkością;
ponadto, naruszył prawo pomijając inne czynniki (w szczególności dane dotyczące podcięcia cenowego i zaniżania cen), które mogłyby (dokładniej) wskazywać na potencjalne skutki jakie mogłaby mieć wielkość przywozu; oraz
popełnił oczywisty błąd w ocenie oraz wypaczył dowody uznając, że średnie ceny sprzedaży związane z wielkością przywozu, który stanowi nieznaczny udział w rynku mogą, bez dalszych szczegółów, uzasadniać twierdzenie, że wielkość jest w tym szczególnym przypadku „nieznaczna”.
Błędy w ustaleniu, że „środki ochronne nie są konieczne” do celów art. 9 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W szczególności Sąd:
naruszył prawo stwierdzając, że Komisja mogła zakończyć dochodzenie nie dokonując analizy potencjalnej szkody; oraz
naruszył prawo i popełnił oczywisty błąd w ocenie uznając, że Komisja nie przekroczyła zakresu uznania w ramach stosowania art. 9 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
Naruszenie prawa poprzez uznanie, że Komisja nie była zobowiązana do przekazania danych dotyczących podcięcia cenowego i zaniżania cen w odniesieniu do serbskiego eksportera. W szczególności Sąd:
naruszył prawo uznając, że poszanowanie prawa do obrony Eurofer nie wymaga przekazania danych dotyczących podcięcia cenowego i zaniżania cen;
naruszył prawo uznając, że skarżący w postępowaniu antydumpingowym nie może powoływać się na wymogi wynikające z zasady poszanowania prawa do obrony; oraz
naruszył prawo stwierdzając, że sporne rozporządzenie zachowuje zasadę dobrej administracji zapisaną w art. 41 Karty praw podstawowych.
____________
1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1795 z dnia 5 października 2017 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, pochodzących z Brazylii, Iranu, Rosji i Ukrainy oraz kończące dochodzenie dotyczące przywozu niektórych wyrobów płaskich walcowanych na gorąco z żeliwa, stali niestopowej i pozostałej stali stopowej, pochodzących z Serbii (Dz.U. 2017, L 258, s. 24).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21).