ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 11ης Δεκεμβρίου 2008

Υπόθεση F-116/06

Anne Buckingham κ.λπ.

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή γνωστή ως “deuxième filière” (δεύτερος τρόπος προαγωγής) – Περίοδος προαγωγών 2005 – Χορήγηση μορίων προτεραιότητας – Μεταβατικές διατάξεις – ΓΕΔ του άρθρου 45 του ΚΥΚ – Ίση μεταχείριση – Παραδεκτό»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα βάσει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία η Α. Buckingham και δεκατρείς άλλοι υπάλληλοι ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 23ης Νοεμβρίου 2005 που δημοσιεύθηκε στις Διοικητικές Πληροφορίες αριθ. 85-2005, καθόσον δεν παρέχει στους προσφεύγοντες για το 2004 κανένα μόριο προτεραιότητας που να αναγνωρίζει την εργασία που παρέσχον προς το συμφέρον του κοινοτικού οργάνου το 2003.

Απόφαση: Απόρριψη της προσφυγής. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Σύστημα προαγωγών της Επιτροπής – Απόφαση απονομής μορίων προαγωγής – Προπαρασκευαστική πράξη – Απόφαση καθορίζουσα τον συνολικό αριθμό μορίων που απονέμονται στους υπαλλήλους – Απόφαση δεκτική προσφυγής

(Κανονισμός υπηρεσιακής κατάστασης, άρθρα 45, 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Μετάβαση από ένα καθεστώς σε άλλο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1, εδ. 1)

1.      Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών το οποίο θεσπίσθηκε με εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής, οι ατομικές αποφάσεις χορήγησης ορισμένων κατηγοριών μορίων προαγωγής, οι οποίες λαμβάνονται πριν καθοριστεί οριστικά από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή ο συνολικός αριθμός των μορίων που απονέμονται σε κάθε υπάλληλο, αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις, προκαταρκτικές και αναγκαίες της τελικής αποφάσεως που καθορίζει τον συνολικό αριθμό των μορίων. Το ίδιο ισχύει, ιδίως, για την απονομή, από τους γενικούς διευθυντές, κατ’ εφαρμογή του εσωτερικού κανονισμού της Επιτροπής, των διαθέσιμων ανά γενική διεύθυνση μορίων προτεραιότητας ή για την απονομή, από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, κατόπιν προτάσεως των επιτροπών προαγωγών, μορίων προτεραιότητας σε αναγνώριση της εργασίας που παρασχέθηκε προς το συμφέρον του κοινοτικού οργάνου, κατ’ εφαρμογή της εν λόγω ρύθμισης. Οι αποφάσεις αυτές δεν καθορίζουν οριστικά την άποψη της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής όσον αφορά τους οικείους υπαλλήλους.

Επομένως, η οριστική απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων που απονέμονται σε κάθε υπάλληλο, η οποία είναι προσβάσιμη στον ατομικό φάκελο προαγωγής, αποτελείται από μία δέσμη οριστικών αποφάσεων απονομής συγκεκριμένων κατηγοριών μορίων προαγωγής. Γενικώς, οι αποφάσεις αυτές προκύπτουν από τον επιμερισμό του συνολικού αριθμού των μορίων που απονέμονται σε κάθε υπάλληλο, όπως εμφανίζεται στον ατομικό φάκελο προαγωγής κάθε υπαλλήλου. Εφόσον οι αποφάσεις αυτές που απονέμουν ορισμένες κατηγορίες μορίων προαγωγής πρέπει να θεωρηθούν ως αποφάσεις προπαρασκευαστικές και προκαταρκτικές της απόφασης περί καθορισμού του συνολικού αριθμού μορίων και, επομένως, δεν αρχίζει από την έκδοσή τους να τρέχει η προθεσμία υποβολής της ένστασης, τότε, ακόμη περισσότερο, δεν αποτελούν αποφάσεις που καθορίζουν οριστικά την κατάσταση του ενδιαφερομένου υπαλλήλου όσον αφορά την κατηγορία των επίμαχων μορίων.

Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει να θεωρηθεί ότι ο υπάλληλος, ζητώντας, στο τελικό στάδιο της διαδικασίας προαγωγής, την ακύρωση του καταλόγου των υπαλλήλων στους οποίους απονεμήθηκαν μόρια προτεραιότητας προς αναγνώριση της εργασίας που παρείχαν προς το συμφέρον του κοινοτικού οργάνου, είχε την πρόθεση να αμφισβητήσει τον συνολικό αριθμό των μορίων που έλαβε και η προσφυγή του δεν μπορεί να απορριφθεί ως απαράδεκτη απλώς και μόνο επειδή δεν προσέβαλε τυπικώς την απόφαση περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων.

(βλ. σκέψεις 50 έως 54)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 19 Οκτωβρίου 2006, T-311/04, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II-4137, σκέψεις 96 και 97

2.      Τα προβλήματα που απορρέουν από την αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου, προκειμένου περί της σταδιοδρομίας των υπαλλήλων, ενδέχεται να υποχρεώσουν τη διοίκηση να παρεκκλίνει, προσωρινώς και εντός ορισμένων ορίων, από την αυστηρή εφαρμογή των κανόνων και των αρχών που εφαρμόζονται συνήθως στις υπό κρίση καταστάσεις. Εντούτοις, τέτοιες παρεκκλίσεις πρέπει να δικαιολογούνται από τα προβλήματα που αναγκαστικά συνεπάγεται η μεταβατική περίοδος και δεν πρέπει να υπερβαίνουν, ως προς τη διάρκεια ή το περιεχόμενό τους, τα απαραίτητα για τη διασφάλιση μιας ομαλής μεταβάσεως από το ένα καθεστώς στο άλλο.

3.      Στο πλαίσιο της πρώτης περιόδου προαγωγών του νέου συστήματος προαγωγών που βασίζεται στον ποσοτικό προσδιορισμό των προσόντων, το οποίο θεσπίσθηκε με εσωτερική ρύθμιση της Επιτροπής και προβλέπει προσωρινά μέτρα για την εξασφάλιση της μετάβασης από το προηγούμενο καθεστώς, όταν προβλέπεται η απονομή στους υπαλλήλους βαθμού A 12 διαφόρων ειδών μορίων προτεραιότητας, για το προηγούμενο της περιόδου προαγωγών έτος, αλλά η Επιτροπή αποφασίζει να περιορίσει την απονομή των μεταβατικών μορίων προτεραιότητας, ο εν λόγω περιορισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει την εξουσία που διαθέτει η διοίκηση για να οργανώσει, μεταβατικώς, την αλλαγή των κανόνων προαγωγής των υπαλλήλων. Περιορίζεται, συγκεκριμένα, να ορίσει ένα όριο για να ληφθούν υπόψη τα προηγουμένως αναγνωρισθέντα προσόντα.

Μολονότι είναι θεωρητικά δυνατόν να υπάρξει ένα διαφορετικό σύστημα, η διοίκηση δεν έχει καμία υποχρέωση συναφώς. Συγκεκριμένα, η τροποποίηση των μεθόδων που εφαρμόζονται προκειμένου περί των προαγωγών των υπαλλήλων σκοπεί, εξ ορισμού, στην αντιμετώπιση ορισμένων δυσχερειών που απορρέουν από την εφαρμογή των παλαιότερων κανόνων. Αποτελεί, επομένως, εγγενές στοιχείο μιας τέτοιας διαδικασίας μεταρρυθμίσεως, για την εκτίμηση της αναγκαιότητας της οποίας η διοίκηση διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια, το να τίθεται επί νέων βάσεων, σε ορισμένο χρονικό σημείο, η αξιολόγηση των προσόντων των υπαλλήλων.

(βλ. σκέψεις 81 έως 83)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 1 Ιουλίου 1976, 62/75, De Wind κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1976, σ. 423, σκέψη 17

ΠΕΚ: 13 Ιουλίου 1995, T-557/93, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I-A-195 και II-603, σκέψη 20· 11 Φεβρουαρίου 2003, T-30/02, Leonhardt κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I-A-41 και II-265, σκέψεις 51 και 55· 3 Μαΐου 2006, T-393/04, Klaas κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I-A-2-103 και II-A-2-465, σκέψη 56· Buendía Sierra κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 213 και 220