Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wiesbaden (Niemcy) w dniu 3 lipca 2019 r. – WS / Bundesrepublik Deutschland
(Sprawa C-505/19)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Verwaltungsgericht Wiesbaden
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: WS
Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland
Pytania prejudycjalne
Czy art. 54 KWUS1 w związku z art. 50 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że zabronione jest już wszczęcie postępowania karnego w odniesieniu do tego samego czynu we wszystkich państwach będących stronami Układu między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach z dnia 14 czerwca 1985 r. (dorobek Schengen zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji Rady 1999/435/WE z dnia 20 maja 1999 r., Dz.U. 1999, L 239 z dnia 22 września 2000 r., s. 13, zwanego dalej „układem z Schengen”), jeżeli niemiecka prokuratura zawiesi wszczęte postępowanie karne po spełnieniu przez oskarżonego określonych warunków, a w szczególności po uiszczeniu określonej kwoty pieniędzy ustalonej przez prokuraturę?
2) Czy z art. 21 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zmienionego w dniu 7 czerwca 2016 r., Dz.U. 2016, C 202 s. 1, 47, zwanego dalej „TFUE”) wynika, że zakazuje się państwom członkowskim zwracania się do państw trzecich w ramach Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol – z wnioskiem o aresztowanie, jeżeli osoba, wobec której skierowany jest wniosek o aresztowanie, jest obywatelem Unii Europejskiej, a państwo członkowskie, którego obywatelstwo osoba ta posiada, zgłosiło obawy co do zgodności wniosku o aresztowanie z zasadą ne bis in idem owej międzynarodowej organizacji, a tym samym również innym państwom członkowskim?
3) Czy art. 21 ust. 1 TFUE wyklucza już choćby wszczęcie postępowania karnego i tymczasowe aresztowanie w państwach członkowskich, których dana osoba nie jest obywatelem, jeżeli jest to sprzeczne z zasadą ne bis in idem?
4) Czy art. 4 ust. 1 lit. a) oraz art. 8 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/680 w związku z art. 54 KWUS oraz art. 50 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie są zobowiązane do wydania przepisów, które zagwarantują, że w przypadku procedury prowadzącej do zastosowania zasady ne bis in idem we wszystkich państwach będących stronami układu z Schengen dalsze przetwarzanie czerwonych alertów Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol – które powinny prowadzić do dalszego postępowania karnego, jest zabronione?
5) Czy organizacja międzynarodowa taka jak Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej – Interpol – dysponuje określonym poziomem ochrony danych, jeżeli nie została wydana decyzja stwierdzająca odpowiedni poziom ochrony danych zgodnie z art. 36 dyrektywy (UE) 2016/680 i/lub nie istnieją odpowiednie zabezpieczenia na mocy art. 37 dyrektywy (UE) 2016/680?
6) Czy państwa członkowskie mogą dalej przetwarzać dane, które zostały zamieszczone przez państwa trzecie w liście gończym („Red Notice”) Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol – tylko wtedy, gdy państwo trzecie zawnioskuje listem gończym o aresztowanie i ekstradycję oraz złoży wniosek o aresztowanie, który nie narusza prawa europejskiego, w szczególności zasady ne bis in idem?
____________
1 Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. 2000, L 239, s. 19).