Language of document : ECLI:EU:F:2013:142

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 7 października 2013 r.

Sprawa F‑97/12

Florence Thomé

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Konkurs otwarty – Ogłoszenie o konkursie EPSO/AD/177/10 – Decyzja o niezatrudnieniu laureata – Kryteria dopuszczalności – Dyplom szkoły wyższej

Objet :      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której F. Thomé kwestionuje zasadniczo odmowne rozstrzygnięcie Komisji Europejskiej w przedmiocie jej zatrudnienia na stanowisko wskazane w ogłoszeniu o naborze COM/2011/218 i żąda zasądzenia od Komisji odszkodowania na jej rzecz.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 11 listopada 2011 r. i z dnia 5 czerwca 2012 r. Zasądza się od Komisji Europejskiej na rzecz F. Thomé kwotę 14 000 EUR. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez F. Thomé.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Interes prawny – Skarga na uchylony akt prawny – Skutki uchylenie i cofnięcia

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Wymóg posiadania dyplomu szkoły wyższej – Pojęcie dyplomu szkoły wyższej – Ocena w świetle przepisów prawnych państwa, w którym odbywają się studia – Zakres uznania komisji konkursowej i organu powołującego – Kontrola sądowa – Granice

1.      Cofnięcie decyzji powoduje jej zniknięcie z obiegu prawnego ze skutkiem wstecznym, podczas gdy jej uchylenie powoduje jej zniknięcie na przyszłość. Z tego wynika, że jeśli skarga jest skierowana przeciwko decyzji cofniętej przed wniesieniem tej skargi, to jest ona zasadniczo bezprzedmiotowa i należy ją odrzucić jako niedopuszczalną, a urzędnik zachowuje interes w podważeniu wyłącznie uchylonej, a nie cofniętej decyzji, w sytuacji gdy stwierdzenie nieważności tego aktu przez Sąd może samo z siebie wywoływać skutki prawne.

(zob. pkt 28)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑480/93 i T‑483/93 Antillean Rice Mills i in. przeciwko Komisji, 14 września 1995 r., pkt 60

2.      Komisja konkursowa konkursu przeprowadzanego w oparciu o posiadane kwalifikacje i egzaminy odpowiedzialna jest za ocenę, dla każdego przypadku oddzielnie, czy przedłożone dyplomy bądź doświadczenie zawodowe każdego kandydata odpowiadają wymogom regulaminu pracowniczego i danego ogłoszenia o konkursie. W braku jakiegokolwiek stanowiącego inaczej przepisu rozporządzenia lub dyrektywy mającego zastosowanie do konkursu w sprawie naboru bądź postanowienia ogłoszenia o konkursie wymóg posiadania dyplomu szkoły wyższej, od którego zależy dopuszczenie do konkursu otwartego, musi posiadać takie znaczenie, jakie temu pojęciu nadaje krajowe ustawodawstwo państwa członkowskiego, w którym kandydat zdobył wykształcenie, na które się powołuje.

W sytuacji gdy w szczególności w grę wchodzi powiązanie dyplomu z obszarem konkursu lub charakter i długość wymaganego doświadczenia zawodowego, sąd Unii uważa, że komisji konkursowej przysługuje szeroki zakres uznania i że Sąd do spraw Służby Publicznej powinien ograniczyć się do ustalenia, czy korzystanie z uznania nie jest obarczone oczywistym błędem w ocenie.

Natomiast w sytuacji gdy chodzi o to, czy dyplom jest uznany przez ustawodawstwo państwa, w którym został wydany, lub czy w świetle tego ustawodawstwa spełnia on wymogi ogłoszenia o konkursie, sąd Unii uważa, że dokonywana przez komisję konkursową wykładnia prawa krajowego nie mieści się w jej szerokim zakresie uznania i że powinna ona, przeciwnie, podlegać pełnej kontroli błędu w ocenie ze strony sądu Unii.

Te same zasady powinny również znajdować zastosowanie do sytuacji, w których organ powołujący uważa, przeciwnie do dokonanej wcześniej przez komisję konkursową oceny, że dyplom kandydata nie jest uznawany przez ustawodawstwo państwa, w którym został wydany, lub w świetle tego ustawodawstwa nie spełnia wymogów ogłoszenia o konkursie. Żaden wzgląd nie uzasadnia bowiem tego, by w takim wypadku sąd Unii dokonał kontroli ograniczającej się jedynie do wystąpienia w decyzjach organu powołującego oczywistego błędu w ocenie, podczas gdy decyzje komisji konkursowej podlegałyby pełnej kontroli błędu w ocenie.

(zob. pkt 45, 48–52)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑158/89 Van Hecken przeciwko KES, 28 listopada 1991 r., pkt 22; sprawa T‑16/90 Panagiotopoulou przeciwko Parlamentowi, 11 lutego 1992 r., pkt 50–53; sprawa T‑82/92 Cortes Jimenez i in. przeciwko Komisji, 3 marca 1994 r., pkt 33; sprawa T‑299/97 Alonso Morales przeciwko Komisji, 9 grudnia 1999 r., pkt 60

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑83/07 Zangerl-Posselt przeciwko Komisji, 30 listopada 2009 r., pkt 51; sprawa F‑83/11 Cristina przeciwko Komisji, 20 czerwca 2012 r., pkt 67