WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 28 października 2010 r.

Sprawa F‑96/08

Maria Concetta Cerafogli

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC)

Służba publiczna – Personel EBC – Wynagrodzenie – Dodatkowa podwyżka wynagrodzenia – Awans ad personam – Zasięgnięcie opinii komitetu pracowniczego w celu ustalenia kryteriów przyznawania dodatkowych podwyżek wynagrodzenia

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 36.2 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, załączonego do traktatu WE, w której M.C. Cerafogli żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności odmownej decyzji w sprawie przyznania jej w 2008 r. dodatkowej podwyżki wynagrodzenia oraz awansu ad personam.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji, którą EBC odmówił przyznania skarżącej dodatkowej podwyżki wynagrodzenia za 2008 r. EBC wypłaci skarżącej kwotę 3000 EUR. W pozostałym zakresie skarga zostaje w części oddalona, a w części odrzucona. EBC zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Reprezentacja – Komitet pracowniczy – Obowiązkowe zasięgnięcie opinii – Zakres

(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 45, 46)

2.      Urzędnicy – Pracownicy Europejskiego Banku Centralnego – Reprezentacja – Komitet pracowniczy – Obowiązkowe zasięgnięcie opinii – Zakres – Racja bytu

(warunki zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego, art. 46)

3.      Urzędnicy – Skarga – Skarga o odszkodowanie lub zadośćuczynienie – Stwierdzenie nieważności niezgodnego z prawem zaskarżonego aktu – Krzywda dająca się oddzielić od niezgodności z prawem, której nie można w całości naprawić w drodze stwierdzenia nieważności aktu

(regulamin pracowniczy, art. 91)

1.      Artykuł 46 warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego nie ogranicza obowiązku zasięgania opinii komitetu pracowniczego od zmiany „aktów o charakterze normatywnym”, lecz nakłada ten obowiązek w odniesieniu do każdego aktu dotyczącego, poza samymi regulacjami z zakresu prawa pracy, „kwestii” wiążących się z tymi regulacjami oraz z jednym z obszarów, o którym mowa w art. 45 tych warunków zatrudnienia, w tym wynagradzania personelu.

Wydany przez administrację dokument zawierający wytyczne, który określa dokładne kryteria przyznawania dodatkowych podwyżek wynagrodzenia członkom personelu, stanowi, zważywszy na swój charakter i znaczenie, akt o charakterze generalnym dotyczący wynagradzania personelu, a tym samym podlega obowiązkowi konsultacji wynikającemu z art. 45 i 46 omawianych warunków zatrudnienia. Przepisy te wymagają zaś, pod rygorem niezgodności z prawem, by Europejski Bank Centralny zasięgnął opinii komitetu pracowniczego przed wydaniem omawianego dokumentu.

(zob. pkt 47, 51–53)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑63/02 Cerafogli i Poloni przeciwko EBC, 20 listopada 2003 r., Rec. s. II‑4929, pkt 21

2.      Zasięganie opinii komitetu pracowniczego na podstawie art. 46 warunków zatrudnienia pracowników Europejskiego Banku Centralnego obejmuje wyłącznie prawo do wysłuchania. W rezultacie chodzi tu o najskromniejszą formę uczestnictwa w podejmowaniu decyzji, ponieważ w żadnym razie nie oznacza ona leżącego po stronie administracji obowiązku nadawania dalszego biegu uwagom formułowanym przez komitet pracowniczy w ramach zasięgania jego opinii. Niemniej jednak, jeśli skuteczność obowiązku konsultacji ma pozostać nienaruszona, administracja powinna przestrzegać tego obowiązku za każdym razem, gdy zasięgnięcie opinii komitetu pracowniczego może wywrzeć wpływ na treść aktu, który ma zostać przyjęty.

Ponadto zakres wprowadzonego przez prawodawcę obowiązku zasięgania opinii komitetu pracowniczego należy oceniać w świetle jego celów. Po pierwsze, takie zasięgnięcie opinii ma oferować wszystkim członkom personelu, za pośrednictwem komitetu jako reprezentanta ich wspólnych interesów, możliwość bycia wysłuchanym przed wydaniem lub zmianą dotyczącego ich aktu o charakterze generalnym. Po drugie, przestrzeganie tego obowiązku leży w interesie zarówno poszczególnych członków personelu, jak i administracji, ponieważ może ona ograniczyć przypadki podnoszenia przez każdego członka personelu, w drodze indywidualnej procedury administracyjnej, istnienia ewentualnych błędów. Tym samym taka konsultacja, mogąca chronić przed seryjnym składaniem wniosków indywidualnych zawierających takie same zarzuty, służy również zasadzie dobrej administracji.

(zob. pkt 49, 50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑192/99 Dunnett i in. przeciwko EBI, 6 marca 2001 r., Rec. s. II‑813, pkt 90

3.      Stwierdzenie nieważności aktu obciążonego wadą niezgodności z prawem może samo w sobie stanowić stosowne i co do zasady wystarczające naprawienie każdej krzywdy, jaką taki akt mógł spowodować, chyba że strona skarżąca wykaże, iż doznała krzywdy dającej się oddzielić od niezgodności z prawem stanowiącej podstawę stwierdzenia nieważności i niemożliwej do naprawienia w pełni przez stwierdzenie nieważności aktu.

(zob. pkt 75)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑10/02 Girardot przeciwko Komisji, 6 czerwca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑129, II‑A‑2‑609, pkt 131 i przytoczone tam orzecznictwo