Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 22 stycznia 2020 r. w sprawie T-19/18 Litwa/Komisja, wniesione w dniu 27 marca 2020 r. przez Republikę Litewską
(Sprawa C-153/20 P)
Język postępowania: litewski
Strony
Wnoszący odwołanie: Republika Litewska (przedstawiciele: Dzikovič, K. Dieninis)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Czeska
Żądania wnoszącej odwołanie
uchylenie wyroku Sądu z dnia 22 stycznia 2020 r. w sprawie T-19/18 Litwa/Komisja, EU:T:2020:4, w którym Sąd oddalił skargę Republiki Litewskiej z dnia 19 stycznia 2018 r. o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW);
przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania z powodów wskazanych w odwołaniu i wydanie ostatecznego wyroku w sprawie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW);
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Republika Litewska wnosi do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-19/18 (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiemˮ) i podnosi następujące zarzuty:
błędnej wykładni art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 65/20111 i niedopełnienia obowiązku uzasadnienia wyroku, ponieważ Sąd orzekając w pkt 61−80 zaskarżonego wyroku w kwestii kryteriów stosowanych w celu ustalenia, czy skarżący posiadali status MŚP, nie uzasadnił w sposób jasny i jednoznaczny podstaw swego rozstrzygnięcia;
naruszenia art. 256 ust. 2 TFUE i zasady pewności prawa, ponieważ w pkt 81−90 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł o skuteczności kontroli przedsięwzięć obarczonych wysokim ryzykiem w sposób sprzeczny z wcześniejszym orzecznictwem Trybunału wydanym w podobnych sprawach oraz błędnej oceny dowodów, ponieważ w pkt 88−92 zaskarżonego wyroku Sąd dokonał błędnego ustalenia okoliczności faktycznych;
błędnej wykładni art. 26 rozporządzenia nr 65/2011 i przeinaczenia dowodów, ponieważ Sąd, orzekając w pkt 178−188 zaskarżonego wyroku w przedmiocie kryteriów jakości kontroli na miejscu, przedstawił sprzeczne wewnętrznie uzasadnienie, rozszerzając tym samym w nieuzasadniony sposób zakres art. 26 rozporządzenia nr 65/2011, a także w pkt 181 i 191 zaskarżonego wyroku dokonał błędnej oceny dowodów;
4) naruszenia art. 263 i 256 TFUE oraz błędnej oceny dowodów, ponieważ w pkt 195−212 zaskarżonego wyroku Sąd nie zbadał, czy informacje przedstawione przez Komisję dotyczące nieadekwatnych kontroli wydatków poczynionych w ramach przedsięwzięcia były wiarygodne i spójne, co stanowi wadę kontroli zgodności z prawem decyzji Komisji.
____________
1 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.U 2011 L 25, s. 8).