ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 22ας Σεπτεμβρίου 2015

Υπόθεση F‑83/14

Juha Tapio Silvan

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Περίοδος προαγωγών 2013 – Απόφαση περί μη προαγωγής του προσφεύγοντος – Άρθρα 43 και 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ – ΓΔΕ της Επιτροπής – Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας – Σύγκριση των προσόντων – Συνεκτίμηση των εκθέσεων αξιολογήσεως – Απουσία βαθμών ή αναλυτικών εκτιμήσεων – Σχόλια υπό μορφή κειμένου»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο J. T. Silvan ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί μη προαγωγής του στον βαθμό AST 10 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2013.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο J. T. Silvan φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Σχετικές λεπτομέρειες – Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως – Καθιέρωση συστήματος που στηρίζεται στα σχόλια των βαθμολογητών, χωρίς προσφυγή σε βαθμούς ή σε αναλυτικές εκτιμήσεις – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 43 και 45)

2.      Υπάλληλοι – Προαγωγή – Συγκριτική εξέταση των προσόντων – Προηγούμενη εξέταση των φακέλων στο πλαίσιο κάθε γενικής διευθύνσεως – Επιτρέπεται – Μεταγενέστερη εξέταση από την επιτροπή προαγωγών και εν συνεχεία από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή – Περιεχόμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 21 § 1 και 45 § 1)

1.      Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει την εξουσία να προβαίνει στη συγκριτική εξέταση των προσόντων σύμφωνα με τη διαδικασία ή τη μέθοδο που αυτή θεωρεί την πλέον κατάλληλη. Συγκεκριμένα, δεν υφίσταται υποχρέωση του οικείου θεσμικού οργάνου να θεσπίζει κάποιο συγκεκριμένο σύστημα αξιολογήσεως και προαγωγής, δεδομένου ότι διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια για να θέτει σε εφαρμογή, σύμφωνα με τις ανάγκες του οργάνωσης και διοίκησης του προσωπικού του, τους σκοπούς του άρθρου 45 του ΚΥΚ.

Ωστόσο, η διακριτική εξουσία που αναγνωρίζεται, κατά τα ανωτέρω, στην εν λόγω αρχή περιορίζεται από την ανάγκη της διεξαγωγής της συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων με προσοχή και αμεροληψία, προς το συμφέρον της υπηρεσίας και σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Συνεπώς, η εξέταση αυτή πρέπει να διενεργείται βάσει συγκρίσιμων πηγών πληροφοριών και στοιχείων.

Μολονότι δεν μπορεί, βεβαίως, να υποστηριχθεί ότι το άρθρο 43 του ΚΥΚ επιβάλλει την εφαρμογή μιας εκφρασμένης σε αριθμούς και αναλυτικής βαθμολογίας, εντούτοις η υποχρέωση συγκρίσεως των προσόντων επί ίσοις όροις και βάσει συγκρίσιμων πηγών πληροφοριών και στοιχείων, που είναι συμφυής με το άρθρο 45 του KYK, απαιτεί μια διαδικασία ή μέθοδο ικανή να εξαλείψει την υποκειμενικότητα που προκύπτει από τις αξιολογήσεις διαφορετικών βαθμολογητών.

Εντούτοις, κάθε εκτίμηση των προσόντων των υπαλλήλων στο πλαίσιο της ασκήσεως της αξιολογήσεως είναι, γενικώς, συνυφασμένη με έναν κάποιον κίνδυνο ετερογένειας που συνδέεται με την υποκειμενικότητα των διαφόρων αξιολογητών. Συναφώς, για σύμφωνη προς τις απαιτήσεις του άρθρου 45 του ΚΥΚ συγκριτική εξέταση προς τον σκοπό προαγωγής απαιτείται και αρκεί τα θεσμικά όργανα να οριοθετούν αυτή την ετερογένεια των αξιολογήσεων, περιορίζοντάς τη, στο μέτρο του δυνατού, στον κίνδυνο που είναι συνυφασμένος με κάθε άσκηση αξιολογήσεως.

(βλ. σκέψεις 24 έως 26 και 34)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση της 1ης Ιουλίου 1976, de Wind κατά Επιτροπής, 62/75, EU:C:1976:103, σκέψη 17

ΠΕΚ: αποφάσεις της 16ης Μαΐου 2006, Magone κατά Επιτροπής, T‑73/05, EU:T:2006:127, σκέψη 28· της 19ης Οκτωβρίου 2006, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, T‑311/04, EU:T:2006:329, σκέψεις 131 και 172 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και της 14ης Φεβρουαρίου 2007, Simões Dos Santos κατά ΓΕΕΑ, T‑435/04, EU:T:2007:50, σκέψη 132

ΓΔΕΕ: απόφαση της 15ης Ιανουαρίου 2014, Stols κατά Συμβουλίου, T‑95/12 P, EU:T:2014:3, σκέψη 32

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις της 14ης Ιουλίου 2011, Praskevicius κατά Κοινοβουλίου, F‑81/10, EU:F:2011:120, σκέψη 53· της 28ης Σεπτεμβρίου 2011, AC κατά Συμβουλίου, F‑9/10, EU:F:2011:160, σκέψη 16, και της 18ης Μαρτίου 2015, Ribeiro Sinde Monteiro κατά ΕΥΕΔ, F‑51/14, EU:F:2015:11, σκέψη 41, κατά της οποίας έχει ασκηθεί αναίρεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑278/15 P

2.      Το άρθρο 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ υποχρεώνει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να προβαίνει, πριν από κάθε απόφαση περί προαγωγής, στη συγκριτική εξέταση των προσόντων του συνόλου των προαγώγιμων υπαλλήλων. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της εξετάσεώς της, η εν λόγω αρχή μπορεί να επικουρείται από τα διάφορα ιεραρχικά κλιμάκια των διοικητικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τις αρχές που είναι συμφυείς με τη λειτουργία κάθε ιεραρχημένης διοικητικής διαρθρώσεως και των οποίων έκφραση αποτελεί το άρθρο 21, πρώτο εδάφιο, του ΚΥΚ, κατά το οποίο ο υπάλληλος, ανεξάρτητα από τη θέση του στην ιεραρχία, έχει την υποχρέωση να επικουρεί και να συμβουλεύει τους ανωτέρους του. Εντούτοις, μια προηγούμενη εξέταση, στο πλαίσιο κάθε γενικής διευθύνσεως, των φακέλων των προαγώγιμων υπαλλήλων δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη συγκριτική εξέταση που πρέπει να διενεργηθεί εν συνεχεία, εφόσον προβλέπεται, από επιτροπή προαγωγών και, κατόπιν, από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή. Ειδικότερα, προκειμένου να μην καθίσταται άνευ αντικειμένου η συγκριτική εξέταση των προσόντων του συνόλου των προαγώγιμων υπαλλήλων, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι η εν λόγω αρχή περιορίζεται στην εξέταση των προσόντων των υπαλλήλων που έχουν την καλύτερη κατάταξη στους πίνακες που καταρτίζουν οι διάφορες υπηρεσίες ή γενικές διευθύνσεις.

(βλ. σκέψη 48)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 30ής Νοεμβρίου 1993, Τσιριμώκος κατά Κοινοβουλίου, T‑76/92, EU:T:1993:106, σκέψη 17· της 8ης Μαΐου 2001, Καραβέλης κατά Κοινοβουλίου, T‑182/99, EU:T:2001:131, σκέψη 34, και της 3ης Φεβρουαρίου 2005, Heurtaux κατά Επιτροπής, T‑172/03, EU:T:2005:34, σκέψη 40