WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 10 września 2009 r.
Sprawa F-124/07
Joachim Behmer
przeciwko
Parlamentowi Europejskiemu
Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2006 r. – Zgodność z prawem wytycznych regulujących postępowanie w sprawie awansu – Zasięgnięcie opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego – Postępowanie w sprawie przyznania punktów za osiągnięcia w Parlamencie – Porównanie osiągnięć – Dyskryminacja przedstawicieli personelu
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której J. Behmer żąda stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu o przyznaniu mu dwóch punktów za osiągnięcia w 2005 r. oraz stwierdzenia nieważności decyzji o nieawansowaniu go do grupy zaszeregowania AD 13 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2006 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Sporządzenie – Urzędnicy wykonujący zadania związane z reprezentacją personelu
(regulamin pracowniczy, art. 43; załącznik II, art. 1 akapit szósty)
2. Urzędnicy – Awans – Decyzja o przyznaniu punktów za osiągnięcia – Obowiązek uzasadnienia – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 45)
3. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Przyznawanie punktów za osiągnięcia wyłącznie przez zatrudniającą dyrekcję generalną
(regulamin pracowniczy, art. 45)
4. Urzędnicy – Regulamin pracowniczy – Ogólne przepisy wykonawcze – Obowiązek wydania takich przepisów
(regulamin pracowniczy, art. 45, art. 110 ust. 1)
5. Zarzut niezgodności z prawem – Zakres – Akty, na których niezgodność z prawem można się powołać – Przepisy, które były już uchylone w czasie, gdy zaistniały okoliczności faktyczne – Wyłączenie
(art. 241 WE)
6. Urzędnicy – Awans – Kryteria – Osiągnięcia – Uwzględnienie stażu pracy – Charakter subsydiarny
(regulamin pracowniczy, art. 45)
7. Urzędnicy – Awans – Postępowanie
(regulamin pracowniczy, art. 45)
8. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Szczegółowe zasady – Obowiązek przeprowadzenia porównania wszystkich urzędników przedstawionych do awansu – Brak
(regulamin pracowniczy, art. 45)
1. O ile na podstawie art. 1 akapit szósty zdanie pierwsze załącznika II do regulaminu pracowniczego przewiduje się, że obowiązki w zakresie reprezentacji personelu uważa się za część służby urzędnika w instytucji, o tyle jednak wykonywanie takich obowiązków samo w sobie nie uzasadnia przyznania urzędnikowi dodatkowych punktów za osiągnięcia. Ponadto nieuwzględnienie obowiązków w zakresie reprezentacji personelu nie może jako takie charakteryzować dyskryminacji ani zakładać jej istnienia.
(zob. pkt 50, 51, 165)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑108/06 Diomede Basili przeciwko Komisji, 13 grudnia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 37
2. Jedynie przy założeniu, że opinia komitetu ds. sprawozdań wskazywałaby na szczególne okoliczności, podające w wątpliwość ważność lub zasadność propozycji przyznania punktów za osiągnięcia, należałoby stwierdzić nieważność decyzji o przyznaniu punktów za osiągnięcia odbiegającej, bez podania przyczyn, od stanowiska komitetu ds. sprawozdań.
(zob. pkt 60)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑73/05 Magone przeciwko Komisji, 16 maja 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑107, II‑A‑2‑485, pkt 54
3. W ramach wprowadzonego przez Parlament Europejski systemu przyznawania punktów za osiągnięcia można przeprowadzić porównanie osiągnięć urzędnika celem przyznania punktów za osiągnięcia wyłącznie w ramach dyrekcji generalnej zatrudniającej urzędnika, a tym samym każdy urzędnik dyrekcji lub jednostki organizacyjnej mający prawo do ubiegania się o awans konkuruje ze wszystkimi innymi urzędnikami swojej dyrekcji lub jednostki o ograniczoną liczbę punktów za osiągnięcia, bez rozróżnienia na grupy zaszeregowania i grupy funkcyjne w ramach dyrekcji lub jednostki.
(zob. pkt 64)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑44/07 Barbin przeciwko Parlamentowi, 8 października 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 43, 44
4. Instytucja wspólnotowa ma obowiązek wydawania przepisów wykonawczych podlegających, na podstawie art. 110 ust. 1 regulaminu pracowniczego, obowiązkowi zasięgnięcia opinii komitetu ds. regulaminu pracowniczego i równocześnie obowiązkowi konsultacji z komitetem pracowniczym wyłącznie w przypadku bezwzględnie wiążącego przepisu lub gdy przepisy regulaminu pracowniczego są do tego stopnia niejasne i nieprecyzyjne, że nie da się ich stosować w sposób pozbawiony arbitralności.
Jeśli chodzi o przyjęcie wytycznych regulujących postępowanie w sprawie awansu, należy stwierdzić, że art. 45 regulaminu pracowniczego nie wymaga, by zostały wydane ogólne przepisy wykonawcze w rozumieniu art. 110 ust. 1 regulaminu pracowniczego, i nie wykazano również, że ten sam art. 45 jest do tego stopnia niejasny i nieprecyzyjny, że przyjęcie ogólnych przepisów wykonawczych byłoby konieczne w celu uniknięcia jego arbitralnego stosowania.
(zob. pkt 91, 92)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 16/64 Rauch przeciwko Komisji, 31 marca 1965 r., Rec. s. 179, 193; sprawa 23/64 Vandevyvere przeciwko Parlamentowi, Rec. s. 205, 215; sprawy połączone 19/63 i 65/63 Prakash przeciwko Komisji, 8 lipca 1965 r., Rec. s. 677, 695
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑156/95 Echauz Brigaldi i in. przeciwko Komisji, 9 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑171, II‑509, pkt 53
5. Zakres zarzutu niezgodności z prawem musi ograniczać się do tego, co jest niezbędne do rozstrzygnięcia sporu w tym sensie, że po pierwsze akt prawny o charakterze generalnym, któremu zarzuca się niezgodność z prawem, musi mieć zastosowanie, bezpośrednio lub pośrednio, w przypadku będącym przedmiotem skargi, a ponadto musi występować bezpośredni związek prawny między zaskarżoną decyzją indywidualną i danym aktem prawnym o charakterze generalnym.
Tymczasem skarżący nie może czerpać korzyści ze stwierdzenia nieważności przepisów nieobowiązujących już w czasie, gdy zaistniały okoliczności faktyczne. Tym samym należy odrzucić jako niedopuszczalny zarzut niezgodności z prawem przepisów wykonawczych uchylonych przed wniesieniem skargi.
(zob. pkt 95, 96)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑6/92 i T‑52/92 Reinarz przeciwko Komisji, 26 października 1993 r., Rec. s. II‑1047, pkt 57; sprawa T‑23/96 De Persio przeciwko Komisji, 15 września 1998 r., RecFP s. I‑A‑483, II‑1413, pkt 54
6. Artykuł 45 regulaminu pracowniczego nie przewiduje, wśród kryteriów wymienionych jako decydujące o awansie, kryterium stażu pracy, które stosowane jest tylko w sposób pomocniczy. W związku z tym wewnętrzny przepis Parlamentu Europejskiego, zgodnie z którym porównanie osiągnięć obejmuje analizę stałości osiągnięć urzędników w czasie od ich ostatniego awansu, należy interpretować w sposób mieszczący się w granicach określonych w art. 45 regulaminu pracowniczego i innych normach wewnętrznych obowiązujących w Parlamencie. W rezultacie staż pracy nie stanowi głównego kryterium awansu, a administracja może postanowić o jego uwzględnieniu wyłącznie pomocniczo w przypadku równości kandydatów. Jednakże uwzględniają go inne elementy przewidziane przez przepisy wykonawcze, które nie zobowiązują administracji do uwzględnienia całego przebiegu kariery zawodowej urzędnika.
(zob. pkt 106, 110, 141, 142)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑134/02 Tejada Fernández przeciwko Komisji, 9 kwietnia 2003 r., RecFP s. I‑A‑125, II‑609, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo
7. W ramach systemu awansowania przyjętego przez organ powołujący rekomendacje wydane przez komitet konsultacyjny ds. awansów stanowią jedynie pewien etap w ramach postępowania w sprawie awansu i nie wiążą administracji. Tym samym odnośnie do postępowania kończącego się decyzją o nieawansowaniu urzędnika okoliczność, że w chwili wydawania tych rekomendacji komitet nie dysponuje ostateczną decyzją o przyznaniu punktów za osiągnięcia tego urzędnika, pozostaje bez znaczenia, jeśli wspomniany organ w chwili wydawania decyzji o awansie posiada wiedzę na temat tej ostatecznej decyzji.
(zob. pkt 132, 133)
8. Ani przepisy art. 45 regulaminu pracowniczego, ani wewnętrzne przepisy Parlamentu Europejskiego nie wymagają od komitetu konsultacyjnego ds. awansów przeprowadzenia porównania osiągnięć wszystkich urzędników przedstawionych do awansu. W rezultacie wspomniany komitet nie ma obowiązku analizowania sprawozdań z oceny oraz syntetycznych zestawień wszystkich urzędników, lecz wyłącznie powinien mieć do dyspozycji wspomniane dokumenty w przypadku, gdyby uznał za użyteczne odniesienie się do nich.
Ponadto w braku spoczywającego na komitecie ds. awansów obowiązku przeprowadzenia porównania osiągnięć wszystkich urzędników, może on oprzeć się w swoich pracach wyłącznie na listach rekomendacyjnych urzędników opracowanych przez dyrekcje generalne. Tym bardziej w przypadku, gdy porównania osiągnięć zostały dokonane przez dyrekcje generalne w celu sporządzenia rekomendacji, komitet może oprzeć się na nich, aby mieć pojęcie o porównywanych osiągnięciach urzędników.
(zob. pkt 140, 146)