Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) στις 23 Ιανουαρίου 2019 – Telenor Magyarország Zrt. κατά Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Elnöke

(Υπόθεση C-39/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Telenor Magyarország Zrt.

Καθού: Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Elnöke

Προδικαστικά ερωτήματα

1)    Πρέπει να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα του άρθρου 3, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/2120 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2015, για τη θέσπιση μέτρων σχετικά με την πρόσβαση στο ανοικτό Διαδίκτυο και την τροποποίηση της οδηγίας 2002/22/ΕΚ για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 531/2012 για την περιαγωγή σε δημόσια δίκτυα κινητών επικοινωνιών εντός της Ένωσης1 (στο εξής: κανονισμός), η εμπορική συμφωνία μεταξύ παρόχου υπηρεσιών προασβάσεως στο Διαδίκτυο και τελικού χρήστη, βάσει της οποίας ο πάροχος υπηρεσιών χρεώνει στον τελικό χρήστη μηδενικό τέλος αναφορικά με ορισμένες εφαρμογές (τουτέστιν, η διακίνηση δεδομένων που συνεπάγεται μια συγκεκριμένη εφαρμογή δεν υπολογίζεται στην κατανάλωση δεδομένων ούτε επιβραδύνει την ταχύτητά της μετά την εξάντληση του συμφωνηθέντος όγκου δεδομένων), και βάσει της οποίας ο εν λόγω πάροχος προβαίνει σε διάκριση η οποία περιορίζεται στους όρους της εμπορικής συμφωνίας που συνάπτεται με τον τελικό καταναλωτή και η οποία απευθύνεται μόνο στον τελικό χρήστη που είναι μέρος στην εν λόγω συμφωνία, και όχι στον τελικό χρήστη που δεν είναι μέρος αυτής;

2)    Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα, έχει η παράγραφος 3 του άρθρου 3 του κανονισμού την έννοια ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί παράβαση –λαμβανομένης, επίσης, υπόψη της αιτιολογικής σκέψεως 7 του κανονισμού– απαιτείται αξιολόγηση βάσει του αντικτύπου και της αγοράς, ώστε να καθορισθεί αν τα μέτρα που έλαβε ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο περιορίζουν ουσιωδώς –και, ενδεχομένως, σε ποιό βαθμό– τα δικαιώματα που απονέμει στον τελικό χρήστη το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού;

3)    Ανεξάρτητα από το πρώτο και το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, έχει η παράγραφος 3 του άρθρου 3 του κανονισμού την έννοια ότι η προβλεπόμενη από αυτήν απαγόρευση είναι γενικού και αντικειμενικού χαρακτήρα, οπότε, δυνάμει αυτής, απαγορεύεται κάθε μέτρο διαχειρίσεως της κινήσεως που εισάγει διακρίσεις μεταξύ συγκεκριμένων περιεχομένων Διαδικτύου, τούτο δε ανεξαρτήτως του αν ο πάροχος υπηρεσιών προσβάσεως στο Διαδίκτυο τις εισάγει μέσω συμφωνίας, εμπορικής πρακτικής ή άλλου είδους συμπεριφοράς;

4)    Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τρίτο ερώτημα, μπορεί επίσης να συντρέχει παράβαση του άρθρου 3, παράγραφος 3, του κανονισμού λόγω και μόνον επειδή υπάρχει δυσμενής διάκριση, χωρίς να απαιτείται περαιτέρω αξιολόγηση της αγοράς και του αντικτύπου, με αποτέλεσμα να μην είναι απαραίτητη στην περίπτωση αυτή η αξιολόγηση σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 3 του κανονισμού;

____________

1 EE 2015, L 310, σ. 1.