Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie (Polska) w dniu 10 grudnia 2019 r. – E. Sp. z o.o przeciwko K.S.

(Sprawa C-904/19)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: E. Sp. z o.o

Strona pozwana: K.S.

Pytania prejudycjalne

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich1 oraz jej motywy dwudziesty i dwudziesty czwarty, zgodnie z którymi umowy powinny być sporządzane prostym i zrozumiałym językiem, a konsument powinien mieć faktycznie możliwość zapoznania się ze wszystkimi warunkami umowy, a wszelkie wątpliwości powinny być interpretowane na jego korzyść oraz sądy i organy administracyjne państw członkowskich muszą mieć do swojej dyspozycji stosowne i skuteczne środki zapobiegające stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w związku z art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG2 , oraz jej motywem 31 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisowi art. 339 § 2 k.p.c. rozumianemu tak, że przepis art. 339 § 2 k.p.c. pozwala na wydanie wyroku zaocznego w sprawie konsumenckiej (o spłatę kredytu konsumenckiego) także w wypadku, gdy nie została przez powoda przedłożona umowa konsumencka (umowa kredytu konsumenckiego), a w konsekwencji nie zostało przeprowadzone badanie tej umowy pod kątem potencjalnie nieuczciwych warunków w umowie zawartych, nie sprawdzono czy umowa zawierała wszelkie wymagane prawem elementy a jednocześnie nakazuje wydając wyrok zaoczny oprzeć się jedynie na twierdzeniach strony powodowej o faktach bez analizy dowodów pod kątem powzięcia „uzasadnionych wątpliwości” w rozumieniu tego przepisu?

Czy też może w świetle orzeczeń Trybunału z dnia 1 października 2015 r., ERSTE Bank Hungary (C–32/14, EU:C:2015:637, pkt 62); z dnia 10 września 2014 r., Kušionova (C–34/13, EU:C:2014:2189, pkt 56); z dnia 6 października 2009 r., Asturcom Telecomunicaciones (C–40/08, EU:C:2009:615, pkt 47) dopuszczalną jest taka wykładnia art. 339 § 2 k.p.c., iż możliwym jest wydanie wyroku zaocznego w sprawie o spłatę kredytu konsumenckiego konsumenckiej (o kredyt konsumencki), w której powód nie załączył do pozwu umowy, a w konsekwencji bez badania umowy pod kątem potencjalnie nieuczciwych warunków w umowie zawartych, a także sprawdzenia czy umowa zawierała wszelkie wymagane przez prawo elementy, opierając się jedynie o twierdzenia powoda o faktach?”

Czy art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz jej motywy dwudziesty i dwudziesty czwarty, zgodnie z którymi umowy powinny być sporządzane prostym i zrozumiałym językiem, a konsument powinien mieć faktycznie możliwość zapoznania się ze wszystkimi warunkami umowy, a wszelkie wątpliwości powinny być interpretowane na jego korzyść oraz sądy i organy administracyjne państw członkowskich muszą mieć do swojej dyspozycji stosowne i skuteczne środki zapobiegające stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w związku z art. 10 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG, oraz jej motywem 31 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisowi ort. 339 § 2 k.p.c. rozumianemu tak, że przepis art. 339 § 2 k.p.c. stoi na przeszkodzie zbadaniu przez sąd krajowy umowy konsumenckiej (o kredyt konsumencki, załączonej przez powoda) pod kątem potencjalnie nieuczciwych warunków w umowie zawartych, zbadaniu czy umowa zawiera wszystkie wymagane prawem elementy a jednocześnie nakazuje wydając wyrok zaoczny oprzeć się jedynie na twierdzeniach strony powodowej bez analizy dowodów pod kątem powzięcia „uzasadnionych wątpliwości” w rozumieniu tego przepisu?

Czy też może w świetle orzeczeń Trybunału z dnia 1 października 2015 r., ERSTE Bank Hungary (C–32/14, EU:C:2015:637, pkt 62); z dnia 10 września 2014 r., Kušionova (C– 34/13, EU:C:2014:2189, pkt 56); z dnia 6 października 2009 r., Asturcom Telecomunicaciones (C–40/08, EU:C:2009:615, pkt 47) dopuszczalną jest taka wykładnia art. 339 § 2 k.p.c., iż możliwym jest wydanie wyroku zaocznego w sprawie [o spłatę kredytu konsumenckiego] konsumenckiej (o kredyt konsumencki) bez badania przedłożonej przez powoda umowy dołączonej do pozwu pod kątem potencjalnie nieuczciwych warunków w umowie zawartych, a także sprawdzenia czy umowa zawierała wszelkie wymagane przez prawo elementy, opierając się jedynie o twierdzenia powoda o faktach?

____________

1 Dz.U. 1993, L 95, s. 29; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 15 Tom 002 P. 288 - 293

2 Dz.U.2008, L 133, s. 66