ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 25ης Μαρτίου 2010

Υπόθεση F-102/08

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Μετακόμιση των προσωπικών αντικειμένων του προσφεύγοντος-ενάγοντος — Αγωγή αποζημιώσεως — Προσφυγή-αγωγή προδήλως απαράδεκτη — Προσφυγή-αγωγή προδήλως στερούμενη νομικού ερείσματος — Άρθρο 94 του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, αφενός, να κηρυχθεί ανυπόστατη ή, τουλάχιστον, να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής να μην του κοινοποιήσει αντίγραφο των φωτογραφιών που ελήφθησαν κατά τη μετακόμιση από την υπηρεσιακή κατοικία του στη Λουάντα (Αγκόλα) και να καταστρέψει όλα τα σχετικά με τη μετακόμιση αυτή έγγραφα, και, αφετέρου, να υποχρεωθεί η Επιτροπή να αποζημιώσει τον L. Marcuccio για τη ζημία που υπέστη λόγω της αποφάσεως της Επιτροπής να προβεί στην εν λόγω μετακόμιση παρά τη βούλησή του.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται ως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη. Ο προσφεύγων‑ενάγων καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Ο προσφεύγων-ενάγων υποχρεούται να αποδώσει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης το ποσό των 1 500 ευρώ.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Αγωγή αποζημιώσεως — Αίτημα για ακύρωση της προ της ασκήσεως της προσφυγής εκδοθείσας διοικητικής αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα περί αποζημιώσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 και 91)

2.      Πράξεις των οργάνων — Τεκμήριο νομιμότητας — Ανυπόστατη πράξη — Έννοια

(Άρθρο 249 ΕΚ)

3.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Προθεσμίες — Εκπρόθεσμη άσκηση — Έναρξη νέας προθεσμίας — Προϋπόθεση — Νέο ουσιώδες περιστατικό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 και 91)

1.      Η απόφαση θεσμικού οργάνου με την οποία απορρίπτεται αίτημα αποζημιώσεως αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διοικητικής διαδικασίας η οποία προηγείται της αγωγής αποζημιώσεως που ασκείται ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και, κατά συνέπεια, τα αιτήματα περί ακυρώσεώς της που υπέβαλε ο ενάγων δεν μπορούν να κριθούν αυτοτελώς σε σχέση με τα αιτήματα περί αποζημιώσεως.

(βλ. σκέψη 23)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 18 Δεκεμβρίου 1997, T‑90/95, Gill κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑471 και II‑1231, σκέψη 45· 6 Μαρτίου 2001, T‑77/99, Ojha κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑61 και II‑293, σκέψη 68· 5 Δεκεμβρίου 2002, T‑209/99, Hoyer κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑243 και II‑1211, σκέψη 32

2.      Κηρύσσονται ανυπόστατες μόνον οι πράξεις που πάσχουν ιδιαίτερα σοβαρά και εμφανή ελαττώματα. Η βαρύτητα των συνεπειών που συνδέονται προς την αναγνώριση πράξεως θεσμικού οργάνου ως ανυπόστατης επιτάσσει, για λόγους ασφάλειας δικαίου, να χωρεί η αναγνώριση αυτή σε εντελώς ακραίες περιπτώσεις.

Δεν πάσχει τέτοια νομικά ελαττώματα η απόφαση της Επιτροπής να μην καταστρέψει έγγραφα των οποίων τη διατήρηση το εν λόγω όργανο δικαιολόγησε με το σκεπτικό ότι εξασφαλίζουν, τόσο για τον ενδιαφερόμενο υπάλληλο όσο και για την Επιτροπή, τη δυνατότητα να ελέγξουν την παράδοση του συνόλου των αντικειμένων που μετακομίστηκαν στη νέα κατοικία του υπαλλήλου.

(βλ. σκέψεις 29 και 32)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Δεκεμβρίου 1957, 1/57 και 14/57, Société des usines à tubes de la Sarre κατά Ανωτάτης Αρχής, Συλλογή τόμος 1954-1964, σ. 167· 15 Ιουνίου 1994, C‑137/92 P, Επιτροπή κατά BASF κ.λπ., Συλλογή 1994, σ. I‑2555, σκέψη 50· 5 Οκτωβρίου 2004, C‑475/01, Επιτροπή κατά Ελλάδας, Συλλογή 2004, σ. I‑8923, σκέψη 20

3.      Ο υπάλληλος μπορεί μεν να ζητήσει από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, να εκδώσει απόφαση ως προς αυτόν, πλην όμως η δυνατότητα αυτή δεν συνεπάγεται ότι ο υπάλληλος μπορεί να ασκήσει, χωρίς να τηρήσει τις προθεσμίες των άρθρων 90 και 91 του ΚΥΚ, διοικητική ένσταση και προσφυγή με τις οποίες αμφισβητεί εμμέσως, μέσω αιτήματος που προβάλλει, προγενέστερη απόφαση την οποία δεν αμφισβήτησε εμπρόθεσμα. Μόνον η ύπαρξη νέων ουσιωδών πραγματικών περιστατικών μπορεί να δικαιολογήσει αίτημα περί επανεξετάσεως τέτοιας αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 36)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Μαΐου 1985, 127/84, Esly κατά Επιτροπής, Συλλογή 1985, σ. 1437, σκέψη 10