Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2020 r. – Komisja Europejska / Królestwo Hiszpanii
(Sprawa C-125/20)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. C. Becker, M. Jauregui Gomez i M. Noll-Ehlers, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
Stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii dopuściło się naruszenia art. 13 ust. 1 w związku z załącznikiem XI dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy1 ze względu na to, że roczna wartość dopuszczalna dwutlenku azotu NO2 była począwszy od 2010 r. w sposób systematyczny i ciągły przekraczana w następujących strefach: ES0901 Obszar Barcelony, ES0902 Vallès – Baix Llobregat i ES1301 Madryt;
stwierdzenie, że Królestwo Hiszpanii dopuściło się naruszenia art. 13 ust. 1 w związku z załącznikiem XI dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy ze względu na to, że godzinowa wartość dopuszczalna dwutlenku azotu NO2 była począwszy od 2010 r. w sposób systematyczny i ciągły przekraczana w strefie ES1301 Madryt;
stwierdzenie, że począwszy od dnia 11 czerwca 2010 r. Królestwo Hiszpanii uchybiło obowiązkom ciążącym na nim na podstawie art. 23 ust. 1 wskazanej dyrektywy w związku z jej załącznikiem XV, a w szczególności ustanowionemu w jej art. 23 ust. 1 akapit drugi obowiązkowi zapewnienia, aby okres nieprzestrzegania norm był jak najkrótszy, a to ze względu na brak przyjęcia środków odpowiednich do zapewnienia tego, aby okres przekraczania wartości dopuszczalnych w strefach ES0901 Obszar Barcelony, ES0902 Vallès – Baix Llobregat i ES1301 Madryt był jak najkrótszy;
obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W art. 13 ust. 1 dyrektywy 2008/50/WE ustanowiony został ciążący na państwach członkowskich obowiązek zagwarantowania, że we wszystkich określonych zgodnie z art. 4 tej dyrektywy obszarach zarządzania jakością powietrza poziomy dwutlenku siarki nie przekraczają wartości dopuszczalnych określonych w załączniku XI do tej dyrektywy. W załączniku tym zostały określone odnośnie do dwutlenku azotu dwie wartości dopuszczalne, obie mające zastosowanie począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r. Pierwszą z nich określa się w skali roku: państwa członkowskie nie mogą przekraczać wartości 40 mg/m3 na rok kalendarzowy. Druga wartość jest określona godzinowo: państwa członkowskie nie mogą przekraczać wartości 200 mg/m3 więcej niż 18 razy w roku kalendarzowym.
Te dopuszczalne wartości NO2 zostały już określone w dyrektywie Rady 99/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnoszącej się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu. W jej art. 4 nałożono bowiem na państwa członkowskie obowiązek przyjęcia środków niezbędnych w celu zapewnienia, aby stężenia dwutlenku azotu w otaczającym powietrzu nie przekraczały tych wartości, a w jej załączniku II określone zostały progresywne ramy czasowe do uczynienia zadość temu obowiązkowi, którego ostateczna data została określona właśnie na dzień 1 stycznia 2010 r.
Królestwo Hiszpanii w drodze rocznych raportów przewidzianych w art. 27 tej dyrektywy podało do wiadomości Komisji średnie roczne wartości NO2 odpowiadające latom 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 2015, 2016, 2017 i 2018. Zgodnie z tymi danymi Królestwo Hiszpanii w sposób systematyczny i ciągły przekraczało roczne wartości dopuszczalne w następujących strefach: ES0901 Obszar Barcelony, ES0902 Vallès – Baix Llobregat i ES1301 Madryt.
W W art. 23 ust. 1 dyrektywy ustanowiony został ciążący na państwach członkowskich obowiązek przyjęcia w przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnych planów ochrony powietrza określających środki odpowiednie do zagwarantowania tego, aby okres przekraczania wartości dopuszczalnych był jak najkrótszy.
W planach ochrony powietrza przyjętych po wejściu w życie dyrektywy 2008/50/WE Królestwo Hiszpanii nie przewidziało środków odpowiednich i wystarczających do zagwarantowania tego, aby okres przekraczania wartości dopuszczalnych na trzech rozpatrywanych obszarach był jak najkrótszy.
____________
1 Dz.U. 2008, L 152, s. 1