Language of document :

Προσφυγή της 17ης Ιανουαρίου 2020 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-24/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, J. Norris και I. Naglis)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να ακυρώσει το άρθρο 3 της απόφασης 2019/17541 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2019, σχετικά με την προσχώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Πράξη της Γενεύης της Συμφωνίας της Λισαβόνας για τις ονομασίες προέλευσης και τις γεωγραφικές ενδείξεις·

να ακυρώσει το άρθρο 4 της απόφασης 2019/1754, στο μέτρο που το άρθρο αυτό αναφέρεται στα κράτη μέλη ή, επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 4 στο σύνολό του, εφόσον οι αναφορές στα κράτη μέλη δεν είναι δυνατόν να αφαιρεθούν από το υπόλοιπο άρθρο·

να διατηρήσει τα αποτελέσματα των τμημάτων της απόφασης 2019/1754 που θα ακυρωθούν, ιδίως κάθε χρήση της εξουσιοδότησης του άρθρου 3 που έχει γίνει πριν από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Δικαστηρίου, από τα κράτη μέλη που είναι συμβαλλόμενα μέρη της Συμφωνίας της Λισαβόνας του 1958, έως ότου τεθεί σε ισχύ, εντός ευλόγου χρόνου όχι μεγαλύτερου των έξι μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Δικαστηρίου, απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: παράβαση του άρθρου 218, παράγραφος 6, και του άρθρου 293, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, παραβίαση της αρχής της δοτής αρμοδιότητας, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 13, παράγραφος 2, ΣΕΕ και της αρχής της θεσμικής ισορροπίας και προσβολή του δικαιώματος πρωτοβουλίας της Επιτροπής, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε χωρίς πρόταση της Επιτροπής.

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: επικουρικώς, παράβαση του άρθρου 2, παράγραφος 1, και του άρθρου 207 ΣΛΕΕ και έλλειψη αιτιολογίας, στο μέτρο που το Συμβούλιο ενήργησε καθ’ υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του, παρέχοντας εξουσιοδότηση γενική και διαρκή, η οποία δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.

____________

1 ΕΕ 2019, L 271, σ. 12.