WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 5 czerwca 2012 r.

Sprawa F‑83/10

Kostantinos Giannakouris

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny – Warunki przyznania – Potrącenie dodatku podobnego rodzaju pochodzącego z innego źródła

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której K. Giannakouris żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 26 lutego 2010 r. w sprawie obniżenia przyznanego mu dodatku edukacyjnego oraz potrącenia kwot nadpłaconych w jego rozliczeniach wynagrodzenia, ze względu na otrzymywanie przez jego córkę pomocy finansowej przyznanej przez państwo członkowskie w formie stypendium.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję.

Streszczenie

Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek edukacyjny – Warunki stosowania normy o zapobieganiu kumulacji świadczeń z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w przypadku wypłacania z innego źródła dodatków podobnego rodzaju – Zastosowanie do luksemburskiego świadczenia finansowego dla studentów – Dopuszczalność

[regulamin pracowniczy, art. 67 ust. 1 lit. c), art. 67 ust. 2]

Jedynie dodatki, które są porównywalne i które mają ten sam cel, są „dodatkami podobnego rodzaju” w rozumieniu normy o zapobieganiu kumulacji świadczeń z art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego w zakresie dodatków rodzinnych. Decydującym kryterium dla kwalifikacji dodatku podobnego rodzaju jest cel realizowany przez dane dodatki.

W tym względzie dodatek edukacyjny, o którym mowa w art. 67 ust. 1 lit. c) regulaminu pracowniczego, i luksemburskie świadczenie finansowe przyznawane w formie stypendiów i pożyczek, w celu wspomożenia finansowego studentów, by umożliwić im pokrycie kosztów nauki i utrzymania w trakcie studiów, mają podobny cel, ponieważ mają przyczynić się do pokrycia kosztów nauki dziecka pozostającego na utrzymaniu urzędnika.

Wniosku tego nie podważa fakt, że beneficjentami obu tych świadczeń nie są te same osoby. To, że dodatek przysługujący na podstawie regulaminu przyznaje się urzędnikowi, a krajowe świadczenie pobierane jest przez dziecko lub jemu formalnie udzielane, nie jest bowiem decydujące przy ocenie, czy świadczenia te są podobnego rodzaju w rozumieniu art. 67 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Nie jest też decydująca okoliczność, że dodatek przysługujący na podstawie regulaminu jest dodatkiem do wynagrodzenia urzędnika i związany jest tym samym ze stosunkiem pracy, w przeciwieństwie do luksemburskiego świadczenia finansowego, które jest wypłacane dziecku.

(zob. pkt 29, 31, 32, 37, 38)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 106/76 Gelders-Deboeck przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 16; sprawa 14/77 Emer-van den Branden przeciwko Komisji, 13 października 1977 r., pkt 15; sprawa C‑135/06 P Weiβenfels przeciwko Parlamentowi, 18 grudnia 2007 r., pkt 89

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑117/89 Sens przeciwko Komisji, 10 maja 1990 r., pkt 14; sprawa T‑147/95 Pavan przeciwko Parlamentowi, 11 czerwca 1996 r., pkt 41

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑62/06 Guarneri przeciwko Komisji, 13 lutego 2007 r., pkt 39, 40, 42