Skarga wniesiona w dniu 19 grudnia 2014 r. – BSCA/Komisja
(Sprawa T-818/14)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Brussels South Charleroi Airport (BSCA) (Charleroi, Belgia) (przedstawiciel: adwokat P. Frühling)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności art. 3 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznała w nim, że środki zastosowane nielegalnie przez Belgię, z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na rzecz BSCA, na podstawie umowy podkoncesyjnej z dnia 15 kwietnia 2002 r. pomiędzy SOWAER a BSCA i aneksu nr 3 z dnia 29 marca 2002 r. do umowy miedzy regionem Walonia a BSCA, a także na podstawie decyzji inwestycyjnej regionu Walonia z dnia 3 kwietnia 2003 r., stanowią, od dnia 4 kwietnia 2014 r. pomoc państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym w świetle art. 107 ust. 1 rzeczonego traktatu;
w konsekwencji stwierdzenie nieważności art. 4, 5 i 6 zaskarżonej decyzji;
obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi wydatkami i kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca wnosi w skardze o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji C(2014) 6849 final z dnia 1 października 2004 r. w sprawie środków zastosowanych przez Belgię na rzecz Brussels South Charleroi Airport (BSCA) i spółki Ryanair [pomoc państwa SA.14093 (C76/2002)], w której Komisja uznała, że środki zastosowane na podstawie (i) umowy podkoncesyjnej z dnia 15 kwietnia 2002 r. zawartej pomiędzy Société wallonne des aéroports (zwaną dalej „SOWAERˮ) a BSCA, (ii) aneksu nr 3 z dnia 29 marca 2002 r. do umowy miedzy regionem Walonia a BSCA, a także (iii) decyzji inwestycyjnej regionu Walonia z dnia 3 kwietnia 2003 r., stanowią pomoc państwa niezgodną z rykiem wewnętrznym. W konsekwencji Komisja zażądała jej odzyskania.
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów:
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa i oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez Komisję przy ustalaniu daty decyzji o przyznaniu spółce BSCA finansowania przez region Walonia.2. Zarzut drugi dotyczący przedawnienia działań Komisji wobec faktu, że postepowanie wyjaśniające dotyczące spornych środków zostało wszczęte ponad dziesięć lat po wydaniu decyzji o przyznaniu tych środków.3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa, błędnych ustaleń faktycznych, oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia ze względu na to, że Komisja zakwalifikowała jako gospodarcze inwestycje i duże naprawy dotyczące systemu ILS (Instrument Landing System – system wspomagający lądowanie w warunkach ograniczonej widoczności) oraz oznakowania dróg startowych.4. Zarzut czwarty dotyczący błędnych ustaleń faktycznych i oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia przez to, że Komisja uznała, iż udział wydatków inwestycyjnych o charakterze niegospodarczym, poniesionych przy budowie nowego terminalu portu lotniczego, wynosił jedynie 7%. 5. Zarzuty piąty i szósty dotyczące błędnych ustaleń faktycznych, a także oczywistych błędów w ocenie, których dopuściła się Komisja przy ustalaniu zaktual
izowanej wartości netto spornych środków.6. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i naruszenia prawa popełnionych przez Komisję przy ustalaniu opłaty dodatkowej, podlegającej wniesieniu
od dnia 1 stycznia 2016 r., czego konsekwencją było całkowite uniemożliwienie obliczenia wysokości tej opłaty.7. Zarzut ósmy dotyczący naruszeń prawa i błędów w zakresie ustaleń faktycznych, oczywistego błędu w ocenie, a także naruszenia obowiązku uzasadnienia, popełnionych przez Komisję przy badaniu właściwego rynku i domniemanych zakłóceń konkurencji między portem lotniczym Charle
roi a narodowym portem lotniczym w Brukseli. 8. Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.