WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)
z dnia 26 marca 2015 r.
Sprawa F‑41/14
CW
przeciwko
Parlamentowi Europejskiemu
Służba publiczna – Urzędnicy – Sprawozdanie z oceny – Oczywiste błędy w ocenie – Nadużycie władzy – Mobbing – Decyzja o przyznaniu jednego punktu za osiągnięcia
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której CW żąda w istocie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji sprawozdania z oceny za rok 2012 r. w ostatecznym brzmieniu nadanym decyzją organu powołującego Parlamentu Europejskiego z dnia 24 maja 2013 r. (zwanego dalej „sprawozdaniem z oceny 2012”), a po drugie, decyzji dyrektora generalnego dyrekcji generalnej (DG) ds. tłumaczeń ustnych i konferencji Parlamentu z dnia 24 czerwca 2013 r. o przyznaniu mu jednego punktu za osiągnięcia za 2012 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. CW pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Parlament Europejski.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Zwolnienie chorobowe – Pobyt poza miejscem zatrudnienia bez zezwolenia – Konsekwencje – Umieszczenie przez administrację uwagi w sprawozdaniu z oceny danego urzędnika – Dopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 43, art. 60 akapit drugi)
2. Urzędnicy – Prawa i obowiązki – Nieobecności urzędnika – Uzyskanie dodatkowych dni corocznego urlopu wypoczynkowego za pomocą fałszywego oświadczenia o niezdolności do pracy – Niedopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 43, 60)
3. Urzędnicy – Prawa i obowiązki – Obowiązek wypełniania poleceń przełożonych – Zakres – Granice – Odmowa wykonania polecenia przeproszenia kierownika wydziału przez urzędnika, który wielokrotnie wykazywał się niesubordynacją – Niedopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 21a)
4. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Sporządzenie – Wystąpienie mobbingu – Niezgodność z prawem sprawozdania z oceny – Konieczność istnienia związku pomiędzy mobbingiem a negatywnymi ocenami zawartymi w sprawozdaniu
(regulamin pracowniczy, art. 12a, 24, 43, 90, 91)
5. Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie – Sprawozdanie z oceny zawierające negatywne, lecz nie obraźliwe komentarze pod adresem urzędnika – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 12a ust. 3, art. 43)
1. Brzmienie art. 60 akapit drugi regulaminu pracowniczego jest jasne, wyraźne i nie dopuszcza wyjątków związanych z charakterem dolegliwości, takim jak problem natury psychologicznej lub psychiatrycznej, od obowiązku uzyskania uprzedniego zezwolenia, jeżeli urzędnik zamierza przebywać na zwolnieniu chorobowym poza miejscem zatrudnienia.
Zatem niezależnie od okoliczności, że pobyt poza miejscem zatrudnienia jest krótki i zgodny z zaleceniem lekarskim, organ powołujący ma prawo stwierdzić, że urzędnik, który nie uzyskał uprzedniego zezwolenia, nie dochował wymogu właściwego przepisu regulaminu pracowniczego dotyczącego pobytu poza miejscem zatrudnienia w trakcie zwolnienia chorobowego, i że w związku z tym jego nieobecność jest nieusprawiedliwiona.
Tym samym, choć sprawozdanie z oceny ma oceniać wyniki całorocznej pracy urzędnika, nie ma przeszkód, by wskazany organ odnotował pojedynczy incydent, w szczególności, jeżeli jest to naruszenie jasnej i konkretnej normy ustalonej bezpośrednio w regulaminie pracowniczym, a dany urzędnik sądzi, że nie ma obowiązku wystąpienia o uprzednie zezwolenie. W tych okolicznościach wpisanie uwagi do sprawozdania z oceny nie tylko nie jest sprzeczne z przepisem regulaminu pracowniczego, a konkretnie z art. 43, lecz może leżeć w uzasadnionym interesie udzielenia zainteresowanemu ostrzeżenia i zapobieżenia powtórnemu naruszeniu omawianego przepisu regulaminu pracowniczego. W tym względzie uwaga z przypomnieniem celów, jakie urzędnik powinien osiągnąć w zakresie przestrzegania zasad, nie jest bynajmniej obarczona oczywistym błędem w ocenie, skoro poprawa zachowania ocenianego urzędnika w stosunkach służbowych stanowi właśnie zamierzony cel sprawozdania z oceny.
Ponadto trudna sytuacja zawodowa leżąca u podstaw zwolnienia chorobowego nie zwalnia urzędnika z ciążącego na wszystkich urzędnikach i pracownikach obowiązku przestrzegania przepisów art. 60 akapit drugi regulaminu pracowniczego.
(zob. pkt 53–56, 80)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Österholm/Komisja, T‑190/02, EU:T:2004:191, pkt 39
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Morgan/OHIM, F‑26/13, EU:F:2014:180, pkt 57 i przytoczone tam orzecznictwo, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑683/14 P
2. Niedopuszczalne jest, by urzędnik lub pracownik symulował chorobę i pozyskiwał w ten sposób dodatkowy dzień corocznego urlopu wypoczynkowego. Ponadto administracja może całkowicie zgodnie z prawem starać się zapewnić, także przy pomocy uwagi w sprawozdaniu z oceny związanej z tego rodzaju niewłaściwym postepowaniem, by urzędnicy i pracownicy prawidłowo korzystali z corocznych urlopów wypoczynkowych.
(zob. pkt 64)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok CQ/Parlament, F‑12/13, EU:F:2014:214, pkt 118
3. Z kontekstu systemowego art. 21a regulaminu pracowniczego wynika, że gdy urzędnik otrzymuje polecenie, które uważa za niewłaściwe lub mogące mieć poważne niekorzystne skutki, w pierwszej kolejności powinien powiadomić o tym swojego bezpośredniego przełożonego, a następnie w razie potrzeby, gdy ten potwierdzi polecenie, przełożonego znajdującego się wyżej w hierarchii. Urzędnik jest tym samym obowiązany zgodnie z tym przepisem wykonać polecenie, w odpowiednim przypadku powtórzone lub potwierdzone przez przełożonych, o ile nie jest ono w sposób oczywisty sprzeczne z prawem lub nie stanowi naruszenia właściwych norm bezpieczeństwa.
W tym względzie, w obliczu powtarzających się przejawów niesubordynacji urzędnika, polecenie jego przełożonego wyższego szczebla nakazujące mu przeproszenie kierownika wydziału, jakkolwiek tego rodzaju sposób postępowania niekoniecznie jest zgodny z dobrymi praktykami w zarządzaniu stosunkami międzyludzkimi w sferze zawodowej, może wpisywać się w uzasadnione działania administracji zmierzające do zapewnienia poszanowania przez wszystkich urzędników i pracowników zasad określonych w regulaminie pracowniczym, zwłaszcza tych, które tak jak art. 21a regulaminu pracowniczego, mają za zadanie umożliwienie prawidłowego toku czynności administracyjnych poszczególnych służb, w atmosferze wzajemnego zaufania, a przez to może mieścić się w zakresie uznania administracji w ramach takich działań.
(zob. pkt 70, 72)
4. Wykazanie faktu stosowania mobbingu wobec urzędnika lub pracownika nie oznacza, że jakakolwiek niekorzystna dla tego pracownika decyzja wydana w obliczu tego mobbingu musi być tym samym niezgodna z prawem. Istnienie mobbingu, z uwagi na jego charakter, można bowiem zasadniczo podnosić jedynie na poparcie żądań stwierdzenia nieważności decyzji odmownej organu powołującego w sprawie wniosku o udzielenie wsparcia na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego. Zatem zarzut dotyczący mobbingu może zostać podniesiony tylko w drodze wyjątku w ramach kontroli zgodności z prawem aktu niekorzystnego, takiego jak sprawozdanie z oceny, jeśli okaże się, że istnieje związek pomiędzy zarzucanym mobbingiem a negatywnymi ocenami zawartymi w takim sprawozdaniu.
(zob. pkt 89)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Menghi/ENISA, F‑2/09, EU:F:2010:12, pkt 69, CF/AESA, F‑40/12, EU:F:2013:85, pkt 79
5. Jeżeli uwagi i konkretne oceny zawarte w sprawozdaniu z oceny urzędnika nie przekraczają granic obraźliwej lub raniącej krytyki pod adresem samego zainteresowanego, nie można uznać, że jako takie stanowią przesłanki ku temu, że sprawozdanie z oceny zostało sporządzone w celu poddania go mobbingowi.
(zob. pkt 90)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Magone/Komisja, T‑73/05, EU:T:2006:127, pkt 80
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: N/Parlament, F‑26/09, EU:F:2010:17, pkt 86, CW/Parlament, F‑48/13, EU:F:2014:186, pkt 129