WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)

z dnia 11 września 2008 r.

Sprawa F-121/06

David Spee

przeciwko

Europejskiemu Urzędowi Policji (Europol)

Służba publiczna – Personel Europolu – Wynagrodzenie – Artykuły 28 i 29 regulaminu pracowniczego Europolu – Stopnie przyznane na podstawie oceny –Moc wsteczna przepisów podlegających zastosowaniu – Metoda obliczania 

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 40 ust. 3 Konwencji na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczącego utworzenia Europejskiego Urzędu Policji (konwencja o Europolu) oraz art. 93 ust. 1 regulaminu pracowniczego Europolu, w której D. Spee żąda stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora Europolu z dnia 5 lipca 2006 r. oddalającej jego zażalenie na decyzję dyrektora o przeniesieniu go tylko o jeden stopień, a także nakazania Europolowi przeniesienia go o dwa stopnie od dnia 1 listopada 2005 r.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Pracownicy Europolu – Skarga – Przesłanki dopuszczalności

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91; regulamin pracowniczy Europolu, art. 92 ust. 1, 2, art. 93)

2.      Urzędnicy – Pracownicy Europolu – Przeniesienie co dwa lata o stopień

(regulamin pracowniczy, art. 45; regulamin pracowniczy Europolu, art. 28, 29)

1.      Skarga członka personelu Europolu na decyzję dyrektora Europolu jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy zainteresowany zwrócił się uprzednio do tego dyrektora z zażaleniem i gdy zostało ono w sposób wyraźny lub dorozumiany oddalone, tak jak o tym mowa w art. 92 i 93 regulaminu pracowniczego Europolu, które zredagowane są w ten sam sposób co art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego urzędników. Zarzuty, które nie zostały podniesione w uprzednim zażaleniu administracyjnym, należy odrzucić jako niedopuszczalne. Zażalenie uważa się za złożone nie w chwili, gdy zostało wysłane do Europolu, lecz gdy do niego wpłynęło.

(zob. pkt 30, 31, 55)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. s. 2861, pkt 8–13; sprawa 293/87 Vainker przeciwko Parlamentowi, 17 stycznia 1989 r., Rec. s. 23, pkt 7; sprawa 224/87 Koutchoumoff przeciwko Komisji, 26 stycznia 1989 r., Rec. s. 99, pkt 7

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑57/89 Alexandrakis przeciwko Komisji, 29 marca 1990 r., Rec. s. II‑143, pkt 8, 9; sprawa T‑7/90 Kobor przeciwko Komisji, 27 listopada 1990 r., Rec. s. II‑721, pkt 34, 35; sprawa T‑59/96 Burban przeciwko Parlamentowi, 28 maja 1997 r., RecFP s. I‑A‑109, II‑331, pkt 31, 33

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑3/05 Schmit przeciwko Komisji, 15 maja 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑19, II‑A‑1‑33, pkt 28; sprawa F‑141/06 Hartwig przeciwko Parlamentowi i Komisji, 17 lipca 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 28

2.      Stosowany w Europolu system ustalania grup zaszeregowania i stopni przewiduje dwa odrębne postępowania, do których stosuje się różne unormowania: po pierwsze, ocenę, której dokonuje się zgodnie z art. 28 regulaminu pracowniczego Europolu, a po drugie, przeniesienie na wyższy stopień, o którym mowa w art. 29 tego regulaminu pracowniczego, przypominające awans w rozumieniu art. 45 regulaminu pracowniczego urzędników. Żadna norma nie wymaga, by przeniesienie na wyższy stopień podlegało normom oceny obowiązującym w czasie sporządzania oceny. Tym samym w sytuacji, gdy zmiana przepisów wewnętrznych Europolu w zakresie przeniesienia na wyższy stopień następuje po ocenie, ramy prawne właściwe do wydania decyzji o przeniesieniu na wyższy stopień wyznaczają, w braku postanowień przejściowych, przepisy wewnętrzne obowiązujące w dniu jej wydania.

(zob. pkt 40, 44, 46)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑209/02 i T‑210/04 Mausolf przeciwko Europolowi, 22 marca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑79, II‑A‑2‑335, pkt 63, 64