Language of document : ECLI:EU:F:2008:84

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)

z dnia 26 czerwca 2008 r.

Sprawa F-5/07

Bart Nijs

przeciwko

Trybunałowi Obrachunkowemu Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Artykuł 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji – Zwięzłe przedstawienie zarzutów w skardze – Termin na wniesienie zażalenia – Nowa okoliczność faktyczna – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której B. Nijs żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego o powołaniu przełożonego skarżącego na jego obecne stanowisko, stwierdzenia nieważności w odniesieniu do skarżącego wyniku konkursu CC/LA/1/99 oraz decyzji z nim związanych lub wydanych w jego następstwie, stwierdzenia nieważności decyzji komisji wyborczej Trybunału Obrachunkowego z dnia 17 maja 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego na wyniki wyborów z dnia 2, 3 i 4 maja 2006 r.; stwierdzenia nieważności wyniku wyborów do komitetu pracowniczego Trybunału Obrachunkowego, które zostały przeprowadzone w dniach 2, 3 i 4 maja 2006 r. oraz decyzji z nimi związanych lub wydanych w ich następstwie, stwierdzenia nieważności decyzji o nieawansowaniu skarżącego i awansowaniu pana G. w 2006 r. oraz zasądzenia odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu rzekomo poniesionej szkody i doznanej krzywdy.

Orzeczenie: Skarga zostaje częściowo odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a częściowo oddalona jako oczywiście bezzasadna. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena w świetle norm obowiązujących w chwili złożenia skargi

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)

2.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 akapit trzeci; załącznik I, art. 7 ust. 1, 3; regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 § 1 lit. c))

3.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzje wydane przed podjęciem służby przez skarżącego – Niewykazanie negatywnego wpływu na interesy skarżącego – Wyłączenie

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2, art. 91 ust. 1)

4.      Urzędnicy – Skarga – Spór w przedmiocie wyborów do komitetu pracowniczego

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

5.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć

(regulamin pracowniczy, art. 45)

1.      O ile norma zawarta w art. 76 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którą Sąd może postanowieniem odrzucić skargę, która oczywiście podlega odrzuceniu, jest normą proceduralną znajdującą jako taka zastosowanie od dnia swego wejścia w życie do wszystkich sporów zawisłych przed Sądem, o tyle nie jest tak w przypadku norm, w oparciu o które Sąd może, na podstawie tego przepisu, postrzegać skargę jako oczywiście niedopuszczalną: mogą nimi być jedynie normy, które znajdowały zastosowanie w dniu wniesienia skargi.

(zob. pkt 22)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑60/07 Martin Bermejo przeciwko Komisji, 11 grudnia 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 25

2.      Na podstawie art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, skarga powinna w szczególności zawierać przedmiot sporu oraz zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów. Elementy te winny być na tyle jasne i precyzyjne, by umożliwiały stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi do spraw Służby Publicznej rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi, jeśli zajdzie taka potrzeba bez dodatkowych informacji. W celu zagwarantowania pewności prawa i prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, aby skarga była dopuszczalna, konieczne jest, by istotne okoliczności faktyczne i prawne, będące podstawą jej złożenia, wynikały, choćby w sposób zwięzły, lecz spójny i zrozumiały, z samej treści skargi.

Jest tak tym bardziej, że zgodnie z art. 7 ust. 3 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości, część pisemna postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej obejmuje zasadniczo tylko jedną wymianę pism procesowych, chyba że Sąd ten postanowi inaczej. Ponadto, na podstawie art. 19 akapit trzeci tego statutu, znajdującego zastosowanie do postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej zgodnie z art. 7 ust. 1 załącznika I do tego statutu, urzędnik musi być reprezentowany przez adwokata lub radcę prawnego. Istotnym zadaniem tego adwokata lub radcy prawnego jako przedstawiciela prawnego jest konkretnie oparcie żądań skargi na wystarczająco zrozumiałej i spójnej argumentacji prawnej, biorąc pod uwagę okoliczność, że część pisemna postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej obejmuje zasadniczo tylko jedną wymianę pism procesowych.

Nie może spełniać wymogów pożądanej jasności i dokładności skarga, w której okoliczności faktyczne są przedstawione w sposób niezrozumiały i nieuporządkowany, a osoba czytająca tę skargę nie może skutecznie powiązać tych okoliczności z żądaniami skargi czy też z jednym z zarzutów podniesionych w uzasadnieniu.

Podobnie skarga urzędnika, w której nie wskazano dokładnie zaskarżonych decyzji i która nie spełnia tym samym wymogów przewidzianych w art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, jest oczywiście niedopuszczalna.

(zob. pkt 25–28, 40, 45, 50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑72/92 Benzler przeciwko Komisji, 24 marca 1993 r., Rec. s. II‑347, pkt 16, 18, 19; sprawa T‑85/92 De Hoe przeciwko Komisji, 28 kwietnia 1993 r., Rec. s. II‑523, pkt 20; sprawa T‑154/98 Asia Motor France i in. przeciwko Komisji, 21 maja 1999 r., Rec. s. II‑1703, pkt 42; sprawa T‑277/97 Ismeri Europa przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 15 czerwca 1999 r., Rec. s. II‑1825, pkt 29

3.      Jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne, które mogą wpłynąć na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną, i które ostatecznie określają stanowisko instytucji, stanowią akty niekorzystne w rozumieniu art. 90 ust. 2 i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

Nie jest tak ani w przypadku powołania w ramach tej samej instytucji innego urzędnika, jeśli powołanie to nastąpiło przed podjęciem służby przez skarżącego, ani w przypadku decyzji ustalającej skład komitetów odwoławczych za dany okres oceny, ani w przypadku decyzji o awansowaniu trzeciego urzędnika, jeśli skarżący nie może wykazać, że stąd wynikała decyzja o nieawasowaniu go lub przynajmniej, że taka decyzja mogła zaszkodzić w jakikolwiek sposób perspektywom jego kariery zawodowej.

(zob. pkt 35, 36, 44, 47)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑43/04 Fardoom i Reinard przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑329, II‑1465, pkt 26; sprawa T‑171/05 Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 3 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑195, II‑A‑2‑999, pkt 86, 96

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑78/07 Boudova i in. przeciwko Komisji, 21 kwietnia 2008 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 31; sprawa F‑123/06 Timmer przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 5 czerwca 2008 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 42

4.      Do zadań organu powołującego nie należy ustalenie składu komitetu pracowniczego. Tym samym, nawet jeśli wszyscy wyborcy posiadają interes prawny w tym, aby wybory przedstawicieli ich organizacji odbyły się na warunkach i na podstawie systemu wyborczego pozostających w zgodzie z przepisami regulaminu pracowniczego, którym podlega procedura wyborcza w tym obszarze, odrzucić należy jako oczywiście niedopuszczalną, ze względu na brak przedmiotu, skargę na rzekomą decyzję tego organu ustalającą taki skład.

(zob. pkt 43)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑71/05 Milella i Campanella przeciwko Komisji, 25 października 2007 r., nieopublikowana w Zbiorze, pkt 47 i przytoczone tam orzecznictwo

5.      W celu dokonania oceny osiągnięć, jakie powinny być uwzględnione w ramach decyzji w sprawie awansowania na mocy art. 45 regulaminu pracowniczego, organ powołujący korzysta z szerokiego zakresu uznania, a kontrola sądu wspólnotowego powinna się ograniczać do zbadania tego, czy w świetle sposobów i środków, przy zastosowaniu których administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ona ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny. Sąd nie może tym samym zastąpić oceny kwalifikacji i osiągnięć kandydatów dokonanej przez organ powołujący swoją oceną.

Tak przysługujące administracji uznanie jest jednak ograniczone koniecznością porównania kandydatur przy dochowaniu wszelkiej staranności i bezstronności, w interesie służby i zgodnie z zasadą równego traktowania. W praktyce porównanie powinno być prowadzone na zasadzie równości i na podstawie porównywalnych źródeł informacji.

W tym celu organ powołujący korzysta z kompetencji regulaminowych do przeprowadzenia porównania, o którym mowa w art. 45 regulaminu pracowniczego, według procedury czy metody, które uzna za najwłaściwsze.

(zob. pkt 52–54)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 62/75 De Wind przeciwko Komisji, 1 lipca 1976 r., Rec. s. 1167, pkt 17; sprawa 282/81 Ragusa przeciwko Komisji, 21 kwietnia 1983 r., Rec. s. 1245, pkt 9, 13

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑76/92 Tsirimokos przeciwko Parlamentowi, 30 listopada 1993 r., Rec. s. II‑1281, pkt 21; sprawa T‑557/93 Rasmussen przeciwko Komisji, 13 lipca 1995 r., RecFP s. I‑A‑195, II‑603, pkt 20; sprawa T‑157/98 Oliveira przeciwko Parlamentowi, 21 września 1999 r., RecFP s. I‑A‑163, II‑851, pkt 35; sprawa T‑187/98 Cubero Vermurie przeciwko Komisji, 3 października 2000 r., RecFP s. I‑A‑195, II‑885, pkt 59; sprawy połączone od T‑188/01 do T‑190/01 Tsarnavas przeciwko Komisji, 19 marca 2003 r., RecFP s. I‑A‑95, II‑495, pkt 97; sprawa T‑241/02 Callebaut przeciwko Komisji, 18 września 2003 r., RecFP s. I‑A‑215, II‑1061, pkt 22; sprawa T‑330/03 Liakoura przeciwko Radzie, 10 czerwca 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑191, II‑859, pkt 45; sprawa T‑216/03 Tenreiro przeciwko Komisji, 28 września 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑245, II‑1087, pkt 50