Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2007 r. - Feral przeciwko Komitetowi Regionów

(Sprawa F-59/07)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Pierre-Alexis Feral (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M.-A. Lucas, adwokat)

Strona pozwana: Komitet Regionów Unii Europejskiej (KR)

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora Administracji i Sekretarza Generalnego KR z dnia 26 lipca 2006 r. w przedmiocie żądania zwrotu kwot wypłaconych skarżącemu z tytułu zastosowania do części jego dochodów, przekazywanej do Francji od marca 2003 r. do maja 2005 r., współczynnika korygującego;

stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora Administracji KR z dnia 4 grudnia 2006 r. określającej wysokość tej kwoty na 3 600,16 EUR;

zobowiązanie KR do dokonania zwrotu na rzecz skarżącego kwoty 3 600,16 EUR powiększonej o odsetki za zwłokę w wysokości 8 % rocznie, naliczane od dnia wezwania do zapłaty do dnia całkowitej zapłaty;

zobowiązanie KR do zapłaty na rzecz skarżącego kwoty, która powinna była mu zostać zapłacona z tytułu zastosowania współczynnika korygującego do części jego dochodów, które powinny były zostać przekazane do Francji począwszy od czerwca 2005 r., powiększonej o odsetki za zwłokę w wysokości 8 % rocznie, naliczane od dnia wezwania do zapłaty do dnia całkowitej zapłaty;

zobowiązanie KR do wznowienia, począwszy od dnia wydania wyroku w tej sprawie, dokonywania przelewu kwoty dochodów do Francji, powiększonej o kwotę wynikającą z zastosowania współczynnika korygującego stosowanego dla tego państwa;

obciążenie Komitetu Regionów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Pierwszy zarzut dotyczy naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej "regulaminem pracowniczym"), art. 2 akapit drugi ostatnie tiret uregulowania ustalającego tryb dokonywania przelewów części wynagrodzenia urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej "uregulowaniem wspólnym") oraz pkt 2 i 4 wniosków końcowych dyrektorów administracji n° 204/92 z dnia 3 grudnia 1992. Zdaniem skarżącego KR nie mógł stwierdzić braku podstawy dla dokonywania przelewu części jego dochodów do Francji na konto oszczędnościowe na cele mieszkaniowe na podstawie art. 17 ust. 2 załącznika VII do regulaminu ze względu na okoliczność, że wpłaty na to konto osiągnęły maksymalny pułap wpłat. W szczególności skarżący podnosi, że uregulowanie wspólne nie ustanawia wymogu, aby kwoty przekazów odpowiadały kwotom obowiązkowych rat, jak również, że przekroczenie maksymalnego pułapu wpłat odzwierciedla utrwaloną praktykę bankową zgodną z przepisami prawa francuskiego regulującymi konta oszczędnościowe na cele mieszkaniowe, na która wskazano we wnioskach końcowych dyrektorów administracji.

Drugi zarzut dotyczy naruszenia art. 85 regulaminu pracowniczego w związku z tym, że KR uznał, iż brak podstawy prawnej dla dokonywania przelewów był na tyle oczywisty, że skarżący był tego świadomy względnie, biorąc pod uwagę, że jest z wykształcenia prawnikiem, powinien być tego świadomy. W tej kwestii skarżący uważa, że: i) w świetle wniosków końcowych dyrektorów administracji, umowa oszczędnościowa, którą zawarł, wydawała się być zgodna z pojęciem umowy oszczędnościowej w rozumieniu uregulowania wspólnego; ii) przekroczenie przez niego górnego pułapu wpłat wydawało się być zgodne z tym uregulowaniem; iii) w wyniku kontroli przeprowadzonych w grudniu 2003 r. i grudniu 2004 r. jego akta wydawały się być kompletne i prawidłowo prowadzone; iv) w związku z tym, że miał ograniczony dostęp do własnych akt osobowych nie był w stanie zapoznać się z dokumentami niezbędnymi dla dokonania oceny zgodności przelewów z prawem.

____________