Προσφυγή της 27ης Σεπτεμβρίου 2013 – Izsák και Dabis κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-529/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική
Διάδικοι
Προσφεύγοντες: Balázs-Árpád Izsák (Marosvásárhely, Ρουμανία) και Attila Dabis (Βουδαπέστη, Ουγγαρία) (εκπρόσωπος: Judit Tordáné dr. Petneházy, δικηγόρος)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγόντων
Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 25ης Ιουλίου 2013, C(2013) 4975 τελικό, περί απορρίψεως της αιτήσεως καταχωρίσεως ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών με τίτλο «Πολιτική συνοχής για την ισότητα των περιφερειών και τη διατήρηση των περιφερειακών πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων»·
να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταχωρίσει την προαναφερθείσα πρωτοβουλία και να λάβει όλα τα κατά νόμο απαιτούμενα μέτρα·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες προβάλλουν τους εξής λόγους:
Πρώτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 211/20111
Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως, οι προσφεύγοντες διατείνονται ότι η πρωτοβουλία πολιτών πληροί όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την καταχώριση. Επιπλέον, κατά τους προσφεύγοντες, είναι αβάσιμος ο ισχυρισμός της Επιτροπής ότι η προταθείσα πρωτοβουλία πολιτών δεν εμπίπτει προδήλως στις αρμοδιότητες της Επιτροπής δυνάμει των οποίων μπορεί να υποβάλει πρόταση νομικής πράξεως της Ένωσης για την εφαρμογή των Συνθηκών. Κατά τους προσφεύγοντες, η πρωτοβουλία διατύπωσε πρόταση εμπίπτουσα στον τομέα αρμοδιοτήτων που καθορίζεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, ΣΛΕΕ (οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή).
Δεύτερος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 174, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ
Στο πλαίσιο του λόγου αυτού, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι τα διάφορα μειονεκτήματα που απαριθμούνται στο άρθρο 174, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, λόγω των οποίων μια περιοχή πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί το αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής, δεν αναφέρονται εξαντλητικώς, αντιθέτως προς όσα διατείνεται η Επιτροπής, αλλά ενδεικτικώς.
Τρίτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 174 ΣΛΕΕ και του κανονισμού (ΕΚ) 1059/20032
Περαιτέρω, οι προσφεύγοντες θεωρούν ότι οι περιοχές που έχουν εθνικά, γλωσσικά και πολιτιστικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανήκουν, εν πάση περιπτώσει, στην κατηγορία των «εν λόγω περιοχών», για τις οποίες γίνεται λόγος στο άρθρο 174 ΣΛΕΕ, στις οποίες εφαρμόζεται η πολιτική συνοχής της Ένωσης διότι τα πολιτιστικά στοιχεία είναι, δυνάμει του παράγωγου δικαίου της Ένωσης, σημαντικός παράγων της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής. Κατά την άποψή τους, τούτο επιρρωννύεται από το άρθρο 3, παράγραφος 5, και την αιτιολογική σκέψη 10 του κανονισμού 1059/2003.
Τέταρτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 211/2011, καθώς και του άρθρου 167 ΣΛΕΕΟι προσφεύγοντες διατείνονται ότι οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας, αντιθέτως προς όσα ισχυρίζεται η Επιτροπή, δεν υποχρεούνται να αναφέρουν τη νομική βάση για την πρόταση νομικής πράξεως, αλλά, δυνάμει του άρθρου 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 211/2011, τις διατάξεις των Συνθηκών τις οποίες κρίνουν λυσιτελείς για την προτεινόμενη δράση. Εξάλλου, κατά το γράμμα του άρθρου 167 ΣΛΕΕ, η Ένωση συμβάλλει στην ανάπτυξη των πολιτισμών των κρατών μελών και σέβεται την εθνική και περιφερειακή πολυμορφία τους.Πέμπτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 19, παράγραφος 1, ΣΛΕΕΚατά τους προσφεύγοντες, η Επιτροπή αβασίμως ισχυρίζεται στην προσβαλλομένη απόφαση ότι, μολονότι τα θεσμικά όργανα της Ένωσης υποχρεούνται να σέβονται την πολιτιστική και γλωσσική πολυμορφία της και να μη δημιουργούν δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των μειονοτήτων, οι διατάξεις αυτές δεν συνιστούν ωστόσο νομική βάση για οποιαδήποτε δράση εκ μέρους των λόγω θεσμικών οργάνων. Ειδικότερα, οι προσφεύγοντες αντιτάσσουν ότι ο ισχυρισμός της Επιτροπής προσκρούει, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 19, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.Έκτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση του άρθρου 174, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕΚατά τους προσφεύγοντες, η Επιτροπή ερμηνεύει εσφαλμένως την πρωτοβουλία ισχυριζόμενη ότι η βελτίωση της καταστάσεως των μειονοτήτων δεν μπορεί να θεωρηθεί ως συμβάλλουσα στη μείωση της διαφοράς μεταξύ των επιπέδων αναπτύξεως των διαφόρων περιοχών και της καθυστερήσεως ορισμένων περιοχών, κατά το άρθρο 174, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Οι προσφεύγοντες διατείνονται ότι οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας δεν πρότειναν τη βελτίωση της καταστάσεως των εθνικών μειονοτήτων, αλλά να μη χρησιμοποιείται η πολιτική συνοχής της Ένωσης για την εξάλειψη ή αποδυνάμωση των εθνικών, γλωσσικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών των περιοχών αυτών, και να μην μετατρέπονται τα οικονομικά μέτρα και οι σκοποί της Ένωσης, έστω και έμμεσα, σε πολιτικές κατά των μειονοτήτων.