WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)
z dnia 16 kwietnia 2008 r.
Sprawa F-73/07
Frantisek Doktor
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Zwolnienie po okresie próbnym
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której F. Doktor żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji Rady z dnia 24 października 2006 r. w sprawie jego zwolnienia po zakończeniu okresu próbnego oraz zasądzenia od wspomnianej instytucji odszkodowania celem naprawienia uszczerbku na karierze zawodowej, szkody finansowej oraz krzywdy, rzekomo wyrządzonych jego zwolnieniem.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Zatrudnienie – Okres próbny – Przedmiot
(regulamin pracowniczy, art. 34)
2. Urzędnicy – Obowiązek staranności ciążący na administracji – Zasada dobrej administracji
(regulamin pracowniczy, art. 34 ust. 3)
3. Urzędnicy – Zatrudnienie – Okres próbny – Indywidualny plan adaptacji – Sprawozdanie cząstkowe z okresu próbnego – Sprawozdanie z okresu próbnego – Sporządzenie z opóźnieniem
(regulamin pracowniczy, art. 34)
4. Urzędnicy – Równość traktowania – Urzędnicy powołani na czas nieokreślony i urzędnicy na okresie próbnym
(regulamin pracowniczy, art. 34)
1. Chociaż okres próbny przewidziany w art. 34 regulaminu pracowniczego nie może być zrównany z okresem kształcenia, to konieczne jest, aby zainteresowany w tym okresie mógł wykazać się swoimi kwalifikacjami. Warunek ten odpowiada wymogom dobrej administracji i równego traktowania, jak również obowiązkowi staranności, odzwierciedlającemu równowagę wzajemnych praw i obowiązków, którą regulamin pracowniczy stworzył w zakresie stosunków między organem publicznym a pracownikami służby publicznej. W praktyce oznacza to, że urzędnik podczas okresu próbnego musi nie tylko mieć właściwe warunki materialne, lecz również korzystać z odpowiednich wytycznych i porad uwzględniających pełnione obowiązki, ażeby mógł dostosować się do szczególnych potrzeb stanowiska, które zajmuje.
(zob. pkt 31)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 10/55 Mirossevich przeciwko Wysokiej Władzy, 12 grudnia 1956 r., Rec. s. 365, 387 i nast.; sprawa 3/84 Patrinos przeciwko KES, 15 maja 1985 r., Rec. s. 1421, pkt 20, 21
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑96/95 Rozand-Lambiotte przeciwko Komisji, 5 marca 1997 r., RecFP s. I‑A‑35, II‑97, pkt 95
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑112/06 Krcova przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 18 października 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 48
2. Ciążący na administracji obowiązek staranności wobec jej pracowników odzwierciedla równowagę wzajemnych praw i obowiązków, którą regulamin pracowniczy stworzył w zakresie stosunków między organem publicznym a pracownikami służby publicznej. Obowiązek ten, podobnie jak zasada dobrej administracji, wymaga w szczególności, by podejmując decyzję w sprawie sytuacji urzędnika, organ brał pod uwagę wszystkie okoliczności mogące wpłynąć na tę decyzję, przy czym powinien mieć na względzie nie tylko interes służby, ale również interes danego pracownika. Z art. 34 ust. 3 akapit trzeci regulaminu pracowniczego jasno wynika, że organ administracji ma możliwość – a nie obowiązek – przydzielenia urzędnika, którego okres próbny zdecydował się przedłużyć, do innej jednostki organizacyjnej. Gdyby obowiązek staranności miał skutkować przekształceniem tej możliwości po stronie administracji w wymóg, to przesunąłby równowagę praw i obowiązków, którą regulamin pracowniczy stworzył w zakresie stosunków między organem publicznym a pracownikami służby publicznej, gdy tymczasem ma on stanowić odzwierciedlenie tej równowagi.
(zob. pkt 41, 42)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 417/85 Maurissen przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 4 lutego 1987 r., Rec. s. 551, pkt 12
3. Uchybienie proceduralne może spowodować wadliwość aktu wyłącznie wówczas, gdy zostanie wykazane, że w braku tego uchybienia akt ten mógłby mieć inną treść. Nie odnosi się to do kilkutygodniowego opóźnienia w sporządzeniu indywidualnego planu adaptacji urzędnika na okresie próbnym lub cząstkowego sprawozdania z okresu próbnego, przekazanego mu rzekomo z półtoramiesięcznym opóźnieniem, który zresztą nie wywiera skutków prawnych, a jego sporządzenie nie stanowi wynikającego ze statutu pracowniczego obowiązku organu powołującego. Nie odnosi się to również do sporządzenia z opóźnieniem sprawozdania z okresu próbnego, ponieważ taka nieprawidłowość w świetle wyraźnych wymogów regulaminu pracowniczego, jakkolwiek wysoce niepożądana, nie daje podstaw do podważenia zgodności z prawem sprawozdania.
(zob. pkt 47, 48, 50, 51, 53)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 46/72 De Greef przeciwko Komisji, 30 maja 1973 r., Rec. s. 543, pkt 21– 25; sprawa 98/81 Munk przeciwko Komisji, 25 marca 1982 r., Rec. s. 1155, pkt 8; ww. sprawa Patrinos przeciwko KES, pkt 19
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑24/01 Staelen przeciwko Parlamentowi, 5 marca 2003 r., RecFP s. I‑A‑79, II‑423, pkt 53
4. Zasada równego traktowania stoi na przeszkodzie temu, by dwie kategorie osób, których sytuacja faktyczna i prawna nie różni się w znaczący sposób, traktować w odmienny sposób. Tymczasem prawna i faktyczna sytuacja urzędników powołanych na czas nieokreślony i urzędników na okresie próbnym różnią się zasadniczo. W szczególności sytuacja faktyczna urzędnika na okresie próbnym nie jest porównywalna z sytuacją urzędnika od lat pełniącego swoje obowiązki. Co więcej, sprawozdania z oceny urzędników zatrudnionych na czas nieokreślony oraz sprawozdanie z okresu próbnego urzędników na okresie próbnym spełniają odmienne funkcje, ponieważ sprawozdanie z okresu próbnego ma przede wszystkim oceniać zdatność urzędnika na okresie próbnym do wypełniania zadań należących do zakresu jego obowiązków i do uzyskania powołania na czas nieokreślony, a rolą sprawozdania z oceny jest przede wszystkim zapewnienie administracji jak najpełniejszej okresowej informacji na temat pełnienia służby przez urzędnika.
(zob. pkt 86)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑326/94 Dimitriadis przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 15 maja 1996 r., RecFP s. I‑A‑217, II‑613, pkt 83, 84; sprawy połączone T‑200/03 i T‑313/03 V przeciwko Komisji, 21 lutego 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑15, II‑A‑2‑57, pkt 176