Odwołanie od postanowienia Sądu (druga izba) wydanego w dniu 16 maja 2019 r. w sprawie T-396/18, ITSA/Komisja, wniesione w dniu 18 lipca 2019 r. przez International Tax Stamp Association Ltd (ITSA)

(Sprawa C-553/19 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: International Tax Stamp Association Ltd (ITSA) (przedstawiciel: adwokat F. Scanvic)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o :

uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 maja 2019 r. w sprawie ITSA/Komisja (T-396/18) i stwierdzenie, że wnosząca odwołanie ma legitymację procesową i interes prawny;

stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/573 z dnia 15 grudnia 2017 r. w sprawie głównych elementów umów w sprawie przechowywania danych zawieranych w ramach systemu identyfikowalności wyrobów tytoniowych¹ , rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/574 z dnia 15 grudnia 2017 r. w sprawie norm technicznych dotyczących ustanowienia i funkcjonowania systemu identyfikowalności wyrobów tytoniowych² oraz decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2018/576 z dnia 15 grudnia 2017 r. w sprawie norm technicznych dotyczących zabezpieczeń umieszczanych na wyrobach tytoniowych³ .

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie utrzymuje w istocie, że Sąd błędnie rozpatrzył kwestię jej interesu prawnego we zaskarżeniu rozporządzenia delegowanego 2018/573, rozporządzenia wykonawczego 2018/574 oraz decyzji wykonawczej 2018/576. Sąd niesłusznie odrzucił jako niedopuszczalną skargę o stwierdzenie nieważności, którą wnosząca odwołanie wniosła przeciwko tym trzem aktom prawnym Komisji.

W opinii wnoszącej odwołanie oba zaskarżone rozporządzenia dotyczą bezpośrednio jej oraz jej członków. Pozostałe przesłanki z art. 263 TFUE również są spełnione. Ponadto choć istotna część zaskarżonej decyzji wymaga wydania aktów wykonawczych przez państwa członkowskie, to nie dotyczy to art. 3 ust. 2 tej decyzji, który ogranicza udział niezależnego podmiotu będącego stroną trzecią w odniesieniu do tylko jednego z pięciu elementów zabezpieczeń, które muszą być umieszczone na wyrobach tytoniowych. Ten ostatni przepis jest wystarczający sam w sobie.

Co do istoty, wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżone akty naruszają art. 8 protokołu w sprawie wyeliminowania nielegalnego obrotu wyrobami tytoniowym⁴ . Przepis ten zakazuje powierzania czynności oznakowania wyrobów tytoniowych przemysłowi tytoniowemu, zaś trzy zaskarżone akty Komisji właśnie to robią. Wnosząca odwołanie dodaje, że wskazany protokół, jakkolwiek nie wszedł on jeszcze w życie, został podpisany i zawarty przez Unię, a więc zabronione jest wydawanie przez Unię aktów sprzecznych z tym protokołem.

Okoliczność, że dyrektywa 2014/40/UE⁵ nie zakazuje wyraźnie powierzania tych czynności przemysłowi tytoniowemu jest bez znaczenia: po pierwsze, dyrektywę można i należy interpretować w zgodzie z tym protokołem; po drugie, gdyby taka interpretacja nie była możliwa, to sama dyrektywa byłaby niezgodna z tym protokołem, a zatem i z traktatami europejskimi.

____________

¹ Dz.U. 2018, L 96, s. 1.

² Dz.U. 2018, L 96, s. 1.

³ Dz.U. 2018, L 96, s. 57.

⁴ Protokół pierwszy do Protokołu do Ramowej konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu, przyjęty w Seulu w dniu 12 listopada 2012 r.

⁵ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylająca dyrektywę 2001/37/WE (Dz.U. 2014, L 127, s. 1).