WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (trzecia izba)
z dnia 6 maja 2009 r.(*)
Służba publiczna – Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie – Stanowisko kierownika wydziału – Odrzucenie kandydatury skarżącego – Wymogi określone w ogłoszeniu o wolnym stanowisku pracy – Oczywisty błąd w ocenie
W sprawie F‑39/07
mającej za przedmiot skargę wniesioną na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA,
Manuel Campos Valls, urzędnik Rady Unii Europejskiej, zamieszkały w Brukseli (Belgia), reprezentowany przez adwokatów S. Orlandiego, A. Coolena, J.N. Louisa oraz É. Marchala,
strona skarżąca,
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez M. Arpio Santacruz oraz I. Šulce, działające w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
SĄD (trzecia izba),
w składzie: P. Mahoney (prezes), H. Kanninen (sprawozdawca) i S. Gervasoni, sędziowie,
sekretarz: R. Schiano, administrator,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 5 czerwca 2008 r.,
wydaje następujący
Wyrok
1 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 23 kwietnia 2007 r. za pośrednictwem faksu (oryginał został złożony w dniu 25 kwietnia 2007 r.), M. Campos Valls wniósł niniejszą skargę mającą na celu po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o powołaniu pana G. na stanowisko kierownika wydziału języka hiszpańskiego w dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcja dokumentów w ramach dyrekcji generalnej (DG) A ds. personelu i administracji Rady Unii Europejskiej (zwane dalej „spornym stanowiskiem”) oraz po drugie, stwierdzenie nieważności decyzji odrzucającej jego kandydaturę na sporne stanowisko.
Ramy prawne
2 Zgodnie z art. 4 Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”):
„Powołanie lub awans dokonywane są jedynie w celu obsadzenia wolnego stanowiska zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu pracowniczego.
Pracownicy instytucji są powiadamiani o każdym wolnym stanowisku w tej instytucji, jeśli organ powołujący podejmuje decyzję, iż stanowisko należy obsadzić.
Jeżeli wakującego stanowiska nie udaje się obsadzić w wyniku przeniesienia, nadania wyższego stopnia zgodnie z art. 45a lub awansu, należy o tym powiadomić pracowników innych instytucji lub zorganizować wewnętrzny konkurs”.
3 Zgodnie z art. 7 ust. 1 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego:
„Organ powołujący, działając wyłącznie w interesie służby oraz bez względu na [przynależność państwową], przydziela każdemu urzędnikowi stanowisko w drodze powołania lub przeniesienia w ramach jego grupy zaszeregowania”.
4 Artykuł 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego stanowi:
„Przed obsadzeniem wolnego stanowiska w instytucji organ powołujący najpierw rozważa, czy:
a) stanowisko może zostać obsadzone przez:
i) przeniesienie; lub
ii) powołanie zgodnie z art. 45a; lub
iii) awans
w ramach instytucji;
[…]
a następnie przeprowadza procedurę konkursową, w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji albo testy, lub zarówno w oparciu o świadectwa kwalifikacji, jak i testy […]”.
5 Artykuł 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego stanowi:
„Awans następuje na podstawie decyzji organu powołującego z uwzględnieniem art. 6 ust. 2. Skutkuje on przyznaniem urzędnikowi wyższej grupy zaszeregowania w ramach grupy funkcyjnej, w której jest zatrudniony. Awansem obejmuje się osoby wybrane spośród urzędników, którzy posiadają przynajmniej dwuletni staż pracy w swojej grupie zaszeregowania, po porównaniu zasług urzędników mających prawo do ubiegania się o awans. Przy porównaniu zasług urzędników organ powołujący w szczególności uwzględnia sprawozdania dotyczące urzędników, znajomość języków obcych innych niż języki, dla których urzędnicy zadeklarowali biegłą znajomość zgodnie z art. 28 lit. f) i posługiwanie się nimi w wykonywaniu obowiązków oraz, w stosownych przypadkach, poziom wykonywanych przez nich obowiązków”.
Okoliczności faktyczne leżące u podstaw sporu
6 W dniu 15 marca 2006 r. sekretariat generalny Rady opublikował w komunikacie do personelu nr 46/06 ogłoszenie o wolnym stanowisku 60/06 dotyczące obsadzenia stanowiska kierownika wydziału języka hiszpańskiego w DG A ds. personelu i administracji dyrekcja III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów (kategoria A, grupa zaszeregowania 14, 13 lub 12) (zwane dalej „ogłoszeniem o wolnym stanowisku”).
7 Część „Opis zadań” ogłoszenia o wolnym stanowisku była sformułowana w następujący sposób:
„– Sprawowanie, w koordynacji z kierownikami służb językowych, obowiązków zarządzania wydziałem języka hiszpańskiego, zarówno z punktu widzenia zasobów ludzkich (tłumacze, sekretarki i personel pomocniczy), jak i zadań w ogólności (przygotowanie, tłumaczenie, sprawdzanie i końcowe przedstawienie dokumentów, przestrzeganie terminów i standardów jakości);
– udział w określaniu i wdrażaniu wytycznych [sekretariatu generalnego Rady] w obszarze językowym w szczególności w odniesieniu do języka hiszpańskiego;
– zapewnianie kontaktów indywidualnych i regularne organizowanie spotkań z całym wydziałem lub pewnymi jego członkami;
– zarządzanie, w zakresie języka hiszpańskiego, kontaktami i zapewnianie współpracy z odpowiednikami wydziału w innych instytucjach;
– zarządzanie zmianami strukturalnymi, o których postanowiono w ramach reorganizacji [dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów w DG A ds. personelu i administracji] w następstwie ostatniego rozszerzenia”.
8 Część „Wymagane kwalifikacje” była zredagowana w następujący sposób:
„– bycie urzędnikiem Rady;
– przynależność do kategorii A*, grupa zaszeregowania 14, 13 lub 12;
– umiejętności zarządcze i poczucie odpowiedzialności wymagane dla kierowania wydziałem lingwistycznym;
– umiejętności zarządzania zmianami organizacyjnymi;
– dobra znajomość działań sekretariatu generalnego i jego procedur; znajomość technik tłumaczeniowych i organizacyjnych, jak również metod pracy sekretariatu generalnego Rady;
– umiejętności koordynacyjne i organizacyjne oraz zdolności w zakresie stosunków międzyludzkich i komunikacji (praca w grupie, łagodzenie konfliktów, elastyczność, motywowanie personelu […]);
– bardzo dobra znajomość języka hiszpańskiego oraz znajomość języka angielskiego lub francuskiego umożliwiająca redagowanie pism w jednym z tych dwóch języków”.
9 Skarżący, awansowany w dniu 22 grudnia 1994 r. do grupy zaszeregowania LA 3 (przemianowanej na AD 14, począwszy od dnia 1 maja 2006 r.) i zatrudniony w wydziale języka hiszpańskiego jako doradca lingwistyczny zgłosił swoją kandydaturę na sporne stanowisko.
10 W swoim sprawozdaniu z dnia 30 maja 2006 r. komisja rekrutacyjna, po rozmowach z czterema kandydatami, wśród nich z panem G. i ze skarżącym, uznała, że pan G. był jedynym kandydatem spełniającym wymogi do objęcia spornego stanowiska i w rezultacie zaproponowała przyjęcie jego kandydatury.
11 Pismem z dnia 7 czerwca 2006 r. poinformowano skarżącego, że jego kandydatura nie została przyjęta. Pismo to informuje o wyborze „innej kandydatury, która w szerszym zakresie odpowiada wymogom [spornego stanowiska]”.
12 W dniu 9 czerwca 2006 r. personel sekretariatu generalnego Rady poinformowano o decyzji organu powołującego o powołaniu pana G. na sporne stanowisko z dniem 1 lipca 2006 r.
13 W dniu 6 września 2006 r. skarżący złożył zażalenie na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego na decyzję o powołaniu pana G. i na decyzję odrzucającą jego kandydaturę.
14 Decyzją z dnia 8 stycznia 2007 r., przesłaną doradcy skarżącego faksem w dniu 11 stycznia 2007 r., organ powołujący oddalił zażalenie.
Przebieg postępowania i żądania stron
15 W ramach środków organizacji postępowania Sąd wezwał Radę, zgodnie z art. 55 ust. 2 lit. d) regulaminu postępowania przed Sądem, do przedstawienia pełnego odpisu ogłoszenia o wolnym stanowisku oraz odpisu dyrektyw wewnętrznych stosowanych w ramach postępowania o wyborze kandydatów.
16 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 30 kwietnia 2008 r. za pośrednictwem faksu (oryginał złożono w dniu 8 maja 2008 r.), Rada złożyła:
– pełny odpis ogłoszenia o wolnym stanowisku;
– odpis komunikatu do personelu sekretariatu generalnego Rady nr 113/04 z dnia 16 lipca 2004 r. dotyczącego decyzji nr 111/2004 zastępcy sekretarza generalnego w sprawie stosowania art. 7 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego i zawierającego strukturę stanowisk zarządczych sekretariatu generalnego Rady, jak również listę urzędników je zajmujących w dniu 30 kwietnia 2004 r.;
– odpis pisma z dnia 17 czerwca 2005 r. kierowanego do urzędników kategorii A* dotyczącego procedury obsadzania stanowisk kierowników wydziałów;
– odpis komunikatu do personelu sekretariatu generalnego Rady nr 188/04 z dnia 9 listopada 2004 r. dotyczącego procedury wyboru kierowników wydziałów.
17 W swojej odpowiedzi na środki organizacji postępowania Rada wyjaśniła, że zamierza wprowadzić nową procedurę obsadzania stanowisk szefów wydziałów. Według Rady wspomniana procedura ma na celu stosowanie do wyboru kierowników wydziałów praktyki ustalonej w zakresie obsadzania stanowisk dyrektorskich, z kilkoma zmianami. Rada dodała, że w oczekiwaniu na formalizację tej procedury praktyka polegała na stosowaniu, mutatis mutandis, procedury przewidzianej dla obsadzania stanowisk dyrektorskich. Tym samym w zakresie obsadzania stanowisk kierowników wydziałów organ powołujący był wspierany przez komisję rekrutacyjną złożoną z przewodniczącego (dyrektor generalny / dyrektor służb „wnioskujących”), dwóch członków wyznaczonych przez organ powołujący i jednego członka wyznaczonego przez komitet pracowniczy.
18 Na rozprawie Sąd wezwał Radę do przedstawienia zgłoszenia kandydatury pana G. oraz wszystkich dokumentów komisji rekrutacyjnej dotyczących oceny kwalifikacji wymaganych od kandydatów w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, w tym, o ile zostało dokonane, zestawienie porównawcze osiągnięć kandydatów biorących udział w procedurze.
19 Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 17 czerwca 2008 r. za pośrednictwem faksu (oryginał został złożony w dniu 20 czerwca 2008 r.), Rada spełniła żądanie Sądu. Pismem, które wpłynęło do sekretariatu Sądu w dniu 7 lipca 2008 r. za pośrednictwem faksu (oryginał został złożony w dniu 12 lipca 2008 r.), skarżący przedstawił swoje uwagi odnośnie do dokumentów złożonych przez Radę.
20 Decyzją z dnia 12 lipca 2008 r. Sąd zamknął procedurę ustną i rozpoczął naradę.
21 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego o odrzuceniu jego kandydatury i o powołaniu pana G. na sporne stanowisko;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
22 Rada wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie każdej ze stron własnymi kosztami postępowania.
Co do prawa
23 W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi trzy zarzuty dotyczące: oczywistego błędu w ocenie, naruszenia postanowień ogłoszenia o wolnym stanowisku i naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego.
24 Należy w pierwszej kolejności zbadać zarzuty podniesione przez skarżącego, ponieważ opierają się na tej samej argumentacji.
Argumenty stron
25 Skarżący przypomina po pierwsze, że pośród kwalifikacji wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, od kandydatów wymagano dobrej znajomości działalności sekretariatu generalnego Rady, jej procedur i jej metod pracy, jak również znajomości technik tłumaczeniowych i organizacyjnych.
26 Tymczasem według skarżącego, po uzyskaniu dyplomu prawa i prawa europejskiego, pan G. rozpoczynał swoją działalność w służbach ochrony konsumentów Komisji Wspólnot Europejskich, następnie był zatrudniony w DG E6 (Bałkany) w DG H1 (Azyl) sekretariatu generalnego Rady, a wreszcie w wydziale ds. modernizacji administracji, monitorowania kontroli, równości szans w ramach służb odpowiedzialnych za ogólne kwestie administracyjne. W rezultacie pan G. nie posiadał „żadnego wykształcenia i doświadczenia zawodowego w zakresie tłumaczeń, a konkretnie specyficznych technik tłumaczeniowych, czy też nowych metod pracy w tłumaczeniach [sekretariatu generalnego Rady] (Trados i Euramis)”.
27 W swojej replice skarżący podnosi, że o ile zadania dotyczące tłumaczeń i kontroli jakości nie są wykonywane przez kierowników wydziałów dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów DG A ds. personelu i administracji, lecz przez tłumaczy i kontrolera jakości, to niemniej jednak zgodnie z brzmieniem ogłoszenia o wolnym stanowisku osoba, która miała być powołana na sporne stanowisko, powinna sprawować obowiązki zarządzania wydziałem języka hiszpańskiego zarówno z punktu widzenia zasobów ludzkich, jak i zadań w ogólności (przygotowanie, tłumaczenie, sprawdzanie i końcowe przedstawienie dokumentów, przestrzeganie terminów i standardów jakości). Tymczasem skarżący zastanawia się, czy kierownik wydziału jest w stanie sprawować jakiekolwiek obowiązki w całym procesie tłumaczenia, skoro nie posiada określonej i sprawdzonej znajomości technik tłumaczeniowych. Kierownik wydziału powinien, między innymi, być w stanie sprawdzić prace kontrolera jakości i tłumaczy, aby zarządzać zasobami ludzkimi oraz zadaniami w ogólności.
28 Chociaż Rada wymienia cztery lata stażu pana G. w zarządzaniu w administracji, nie jest w stanie wykazać, że kandydat ten posiada znajomość technik tłumaczeniowych. Zakładając, że pan G. posiada określoną wiedzę w obszarze tłumaczeń, to w każdym razie nie można mówić o takiej znajomości technik tłumaczeniowych, która byłaby porównywalna ze znajomością skarżącego i którą ten wykazuje od wielu lat.
29 W swoich uwagach, o których mowa w pkt 19 niniejszego wyroku, skarżący podnosi, że komisja rekrutacyjna stwierdziła, że pan G. nie posiadał ani wykształcenia, ani doświadczenia praktycznego jako lingwista i że jego podejście mogło być technokratyczne. W tym względzie skarżący opiera się na tabeli oceny komisji rekrutacyjnej, w której nagłówku „Aspekty związane ze stanowiskiem” wskazuje się, że pan G. „nie posiada ani doświadczenia praktycznego, ani wykształcenia w charakterze lingwisty”, a w nagłówku „Aspekty związane z zarządzaniem i pracą w grupie”, że pan G. „może być technokratyczny w swoim podejściu”.
30 Ponadto skarżący zarzuca komisji rekrutacyjnej i organowi powołującemu nieuwzględnienie trzech ostatnich sprawozdań z oceny kandydatów. Według niego sprawozdania z oceny wykazują wystarczająco, że posiada on wszelkie wymagane kwalifikacje, w tym zdolności zarządcze i poczucie odpowiedzialności wymagane do kierowania grupą lingwistyczną, a także zdolności koordynacyjne i organizacyjne.
31 Wreszcie wciąż odnośnie do uwag, o których mowa w pkt 19 niniejszego wyroku, skarżący uważa również, że komisja rekrutacyjna dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, gdy uznała mało przekonującą znajomość języka angielskiego za słaby punkt jego kandydatury, a jednocześnie nie uznała za silny punkt płynnej znajomości języka francuskiego. W tym względzie skarżący zauważa, że kwalifikacje wymagane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku dotyczyły jedynie posiadania bardzo dobrej znajomości języka hiszpańskiego oraz znajomości języka angielskiego lub języka francuskiego umożliwiającej sporządzanie pism w jednym z tych dwóch języków.
32 Rada odpowiada najpierw, że pan G. spełnia wszystkie warunki wymagane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku i że w rezultacie, postanawiając o jego powołaniu na sporne stanowisko, organ powołujący nie skorzystał ze swych uprawnień dyskrecjonalnych w sposób oczywiście błędny.
33 Ponadto Rada podkreśla, że warunki wymagane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku powinny być interpretowane w świetle części dotyczącej zadań do wypełnienia, takich jak opisane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku. Tymczasem ogłoszenie o wolnym stanowisku określa pracę kierownika wydziału jako pracę polegającą na zarządzaniu wydziałem języka hiszpańskiego dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów w ramach DG A ds. personelu i administracji, a nie pracę polegającą na wykonywaniu zadań tłumacza poprzez nadzorowanie tłumaczeń członków wydziału.
34 Co się tyczy w szczególności znajomości technik tłumaczeniowych wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, Rada utrzymuje, że z warunku tego jasno wynika, że nie wymaga on doświadczenia zawodowego w zakresie tłumaczeń, lecz jedynie znajomości technik tłumaczeniowych. W tym względzie Rada stoi na stanowisku, że skarżący myli wiedzę na temat tłumaczeń z doświadczeniem w tym samym obszarze.
35 Rada twierdzi również, że pan G. posiadł, w ramach swoich poprzednich obowiązków, znajomość szczególnych technik tłumaczeniowych i metod pracy w tym zakresie, w szczególności odnośnie do metod pozwalających na poprawę pracy w ogólności. Natomiast skarżący nie podniósł żadnego elementu na poparcie swojego twierdzenia, że spełniał wszystkie warunki wymagane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, przeciwnie do stanowiska komisji rekrutacyjnej, która uznała, że tylko pan G. spełniał te warunki.
36 Wreszcie Rada utrzymuje, że zarzut dotyczący naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego jest niedopuszczalny z tego względu, że skarżący nie wyjaśnił, w jaki sposób organ powołujący miałby naruszyć ten przepis.
37 W tym zakresie Rada pomocniczo podnosi, że art. 45 regulaminu pracowniczego odnosi się do decyzji o awansie. Tymczasem w niniejszym przypadku sporne stanowisko zostało obsadzone zgodnie z art. 4, art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego, ponieważ zarówno grupa zaszeregowania skarżącego, jak i pana G. zawierały się w widełkach przewidzianych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku (grupy 12–14).
38 Według Rady wynika z tego, że argumentacji przedstawionej przez skarżącego w tym względzie nie można rozumieć tak, że odnosi się ona do porównania kandydatur na sporne stanowisko. Tymczasem takie porównanie zostało dokonane przez komisję rekrutacyjną. Tym samym argumentacja dotycząca nieprzestrzegania warunków nałożonych w art. 45 regulaminu pracowniczego w związku z art. 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego nie jest zasadna.
39 W swojej duplice Rada uściśla, że znajomość technik tłumaczeniowych nie jest warunkiem wymaganym w ogłoszeniu o wolnym stanowisku. Rola kierownika wydziału polega na zarządzaniu wydziałem. W tym względzie w przeciwieństwie do skarżącego pan G. spełniał warunki zawarte w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.
Ocena Sądu
40 Skarżący podkreśla, że pan G., którego kandydatura na sporne stanowiska została wybrana, nie spełnił wszystkich warunków wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku. Pan G. nie posiada wykształcenia ani doświadczenia zawodowego w zakresie tłumaczeń, a konkretnie technik tłumaczeniowych. Podczas rozprawy skarżący uściślił, że decyzja o nieuwzględnieniu jego kandydatury jest również nieprawidłowa, ponieważ uznano, że nie spełnia on warunków wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku. Spór dotyczy zatem oceny kwalifikacji skarżącego oraz pana G. w świetle interpretacji warunków wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.
41 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem skorzystanie z szerokiego zakresu uznania, jakim dysponuje organ powołujący w kwestii powoływania, zakłada skrupulatną i bezstronną analizę akt kandydatów i staranne przestrzeganie wymogów nakreślonych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku w taki sposób, że organ ten zobowiązany jest odrzucić każdą kandydaturę, która nie spełnia tych wymogów. Ogłoszenie o wolnym stanowisku stanowi bowiem ramy prawne, które organ powołujący sam sobie narzuca i których musi rygorystycznie przestrzegać (wyroki Trybunału: z dnia 28 lutego 1989 r. w sprawach połączonych 341/85, 251/86, 258/86, 259/86, 262/86, 266/86, 222/87 i 232/87 van der Stijl i Cullington przeciwko Komisji, Rec. s. 511, pkt 51; z dnia 18 marca 1993 r. w sprawie C‑35/92 P Parlament przeciwko Frederiksenowi, Rec. s. I‑991, pkt 15, 16; wyroki Sądu Pierwszej Instancji: z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie T‑159/96 Wenk przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑193, II‑593, pkt 63; z dnia 3 lutego 2005 r. w sprawie T‑137/03 Mancini przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑7, II‑27, pkt 85; z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie T‑30/04 Sena przeciwko EASA, Zb.Orz. SP s. I‑A‑113, II‑519, pkt 80; z dnia 5 lipca 2005 r. w sprawie T‑370/03 Wunenburger przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑189, II‑853, pkt 51; z dnia 4 lipca 2006 r. w sprawie T‑45/04 Tzirani przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑145, II‑A‑2‑681, pkt 46).
42 W celu dokonania kontroli, czy organ powołujący nie przekroczył granic ram prawnych, zadaniem Sądu jest zbadanie w pierwszej kolejności, jakie były wymogi nałożone w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, a następnie sprawdzenie, czy kandydat wybrany przez organ powołujący na wolne stanowisko faktycznie spełniał te wymogi (wyrok Sądu Pierwszej Instancji: z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie T‑21/96 Giannini przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑69, II‑211, pkt 20; ww. wyroki: w sprawie Wenk przeciwko Komisji, pkt 64; w sprawie Tzirani przeciwko Komisji, pkt 48). Wreszcie Sąd zbada, czy organ powołujący nie dopuścił się oczywistego błędu w ocenie odnośnie do kwalifikacji skarżącego, gdy dokonał wyboru innego kandydata (ww. wyroki: w sprawie Wenk przeciwko Komisji, pkt 72; w sprawie Mancini przeciwko Komisji, pkt 92).
43 Taka analiza winna ograniczać się do tego, czy w świetle względów, które mogły doprowadzić administrację do jej oceny, trzymała się ona w rozsądnych granicach i nie skorzystała ze swego uznania w sposób oczywiście błędny. Sąd nie może zatem zastąpić oceny organu powołującego swoją oceną kwalifikacji kandydatów (ww. wyrok w sprawie Wenk przeciwko Komisji, pkt 64; wyroki: Sądu Pierwszej Instancji: z dnia 19 września 2001 r. w sprawie T‑152/00 E przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑179, II‑813, pkt 29; z dnia 14 października 2003 r. w sprawie T‑174/02 Wieme przeciwko Komisji, RecFP s. I‑A‑241, II‑1165, pkt 38; z dnia 11 listopada 2003 r. w sprawie T‑248/02 Faita przeciwko EKSE, RecFP s. I‑A‑281, II‑1365, pkt 71; ww. wyrok w sprawie Tzirani przeciwko Komisji, pkt 49).
44 W świetle powołanych wyżej zasad należy w pierwszej kolejności ustalić, jakich kwalifikacji wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku nie spełniał zdaniem skarżącego pan G.
45 Ogłoszenie o wolnym stanowisku zawierało w części „Opis zadań” pięć akapitów, przedstawionych w pkt 7 niniejszego wyroku. Następnie w części „Wymagane kwalifikacje” ogłoszenie o wolnym stanowisku opisywało w siedmiu akapitach wymogi przedstawione w pkt 8 niniejszego wyroku. Dwa pierwsze z tych siedmiu akapitów, o charakterze ogólnym, wymagały, aby kandydaci byli urzędnikami Rady i należeli do kategorii A*, grupy zaszeregowania 14, 13 lub 12. Ostatni akapit dotyczył znajomości języków. Akapity trzeci, czwarty i szósty nakładały, między innymi, wymogi umiejętności zarządczych, koordynacyjnych i organizacyjnych. Wreszcie w akapicie piątym oczekiwano od kandydatów „dobrej znajomości działań sekretariatu generalnego i jego procedur” oraz znajomości „technik tłumaczeniowych i organizacyjnych, jak również metod pracy sekretariatu generalnego Rady”.
46 Ponieważ skarżący kwestionuje umiejętności pana G. w zakresie tłumaczeń, należy uznać, że przedmiotem niniejszego sporu jest wymóg dotyczący technik tłumaczeniowych przewidziany w akapicie piątym, w części „Wymagane kwalifikacje” ogłoszenia o wolnym stanowisku. Ponadto skarżący sam podnosi w swoich pismach w szczególności ten warunek ogłoszenia o wolnym stanowisku.
47 Po drugie należy zauważyć, że skarżący nie twierdzi, że kierownik wydziału języka hiszpańskiego powinien wykonywać zadania z zakresu tłumaczeń lub kontroli jakości tłumaczenia. Skarżący utrzymuje natomiast, że aby sprawować obowiązki zarządcze i organizacyjne, kierownik takiego wydziału powinien posiadać wiedzę na temat pewnych technik tłumaczeniowych.
48 W tym względzie należy bowiem stwierdzić, że z samego brzmienia ogłoszenia o wolnym stanowisku wynika, że nie wystarczy, by kandydaci posiadali umiejętności w zakresie zarządzania i organizacji czy funkcjonowania sekretariatu generalnego Rady. Kandydaci powinni również posiadać szczególne umiejętności dotyczące tłumaczeń, ponieważ wymagano od nich znajomości technik tłumaczeniowych.
49 Po trzecie, należy zatem określić rozumienie i zakres wymogu znajomości technik tłumaczeniowych.
50 Jak podkreśla Rada, wymagane kwalifikacje nie mogą być interpretowane w oderwaniu od opisu zadań (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Tzirani przeciwko Komisji, pkt 53). Tymczasem zadania te, opisane w pkt 7 niniejszego wyroku, podkreślają zarządczą i organizacyjną rolę osoby sprawującej obowiązki na spornym stanowisku. W rezultacie wymóg znajomości technik tłumaczeniowych należy rozpatrywać w świetle tej szczególnej roli osoby obejmującej sporne stanowisko.
51 W tym względzie należy zauważyć, że ponieważ zadania osoby mającej objąć sporne stanowisko nie polegają bezpośrednio na zadaniach związanych z tłumaczeniem i kontrolą jakości tłumaczeń, lecz polegają głównie na obowiązkach zarządczych i organizacyjnych, wymogu znajomości technik tłumaczeniowych nie można rozumieć w taki sposób, że wymaga się takich samych kwalifikacji jak kwalifikacje wymagane do objęcia stanowiska tłumacza lub kontrolera jakości tłumaczeń. Należy przy tym zauważyć, że ogłoszenie o wolnym stanowisku nie przewiduje jako warunku wykształcenia czy doświadczenia w dziedzinie tłumaczeń.
52 Takie rozumienie roli kierownika wydziału jest poparte dokumentami Rady na temat nowej struktury dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów w ramach DG A ds. personelu i administracji, której część stanowią służby językowe i w związku z tym wydział języka hiszpańskiego. Z dokumentu zatytułowanego „Modernizacja administracji [sekretariatu generalnego Rady], sprawozdanie na temat optymalnej struktury DG A ds. personelu i administracji dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów, nowa struktura administracyjna”, w brzmieniu z dnia 8 lipca 2004 r., wynika w szczególności, że kierownik wydziału znajduje się „pod nadzorem kierowników służb językowych” i że powinien „sprawować obowiązki zarządzania wydziałem i jego zadaniami w całości”. Zgodnie z tym dokumentem w ramach każdego wydziału językowego osoba odpowiedzialna za jakość pracy będzie ponosić odpowiedzialność za jakość dokumentów w ogólności.
53 Tym samym wydaje się, że jednym z celów reorganizacji dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów w ramach DG A ds. personelu i administracji było nałożenie na kierownika wydziału roli zarządczej, podczas gdy w ramach wydziału osoba odpowiedzialna za jakość pracy ponosiłaby odpowiedzialność za jakość dokumentów w ogólności, a w szczególności ich tłumaczenie.
54 Z tej analizy zadań kierownika wydziału wynika, że organ powołujący nie przekroczył granic swobodnego uznania, jeśli chodzi o interpretację warunku znajomości technik tłumaczeniowych wymaganej w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.
55 Należy następnie zbadać, czy pan G. spełniał ten warunek.
56 Z dokumentów przedstawionych przez Radę na żądanie Sądu wynika, że komisja rekrutacyjna złożona z sześciu osób została wyznaczona przez Radę w dniu 7 kwietnia 2006 r. Komisja rekrutacyjna postanowiła dla celów wytycznych swojej oceny podczas spotkań z kandydatami używać tabeli oceny. Tabela ta zawierała trzy rubryki z maksymalną liczbą punktów dla każdej z nich, czyli 30 pkt dla rubryki „Aspekty osobowe”, 30 pkt dla rubryki „Aspekty związane ze stanowiskiem” i 40 pkt dla rubryki „Aspekty związane z zarządzaniem i pracą w grupie”. Komisja rekrutacyjna postanowiła również, że wyłącznie kandydaci, którzy uzyskali co najmniej 50 pkt na 100 mogą być rekomendowani do objęcia spornego stanowiska.
57 Komisja rekrutacyjna przeprowadziła rozmowy z czterema kandydatami, w tym ze skarżącym i z panem G. Po tych spotkaniach w odniesieniu do każdego kandydata sporządzono skonsolidowaną wersję tabeli oceny, odzwierciedlającą opinie wszystkich członków komisji rekrutacyjnej. Wersja ta informuje również o liczbie punktów przyznanej każdemu kandydatowi dla każdej z trzech rubryk tabeli, jak również o całkowitej liczbie uzyskanych punktów. Z tych tabeli oceny wynika, że pan G. uzyskał całkowitą liczbę 70 pkt, na którą składały się następujące części: 24 pkt za rubrykę „Aspekty osobowe”, 18 pkt za rubrykę „Aspekty związane ze stanowiskiem” i 28 pkt za rubrykę „Aspekty związane z zarządzaniem i pracą w grupie”.
58 W rubryce „Aspekty związane ze stanowiskiem” tabeli oceny pana G. wymienione są następujące pozytywy: „Bardzo dobrze zna funkcjonowanie [sekretariatu generalnego Rady] (zarówno z punktu widzenia kwestii polityki jak i administracji) – Uczestniczył w opracowaniu propozycji reorganizacji [dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów w DG A ds. personelu i administracji] – Aktywnie uczestniczył w [think‑tanku] na temat optymalnej struktury służby językowej”. Negatywy w tej kolumnie zostały ujęte w następujący sposób: „nie posiada ani doświadczenia praktycznego, ani wykształcenia w charakterze lingwisty”.
59 Wśród dokumentów przedstawionych przez Radę znajduje się również, między innymi, wniosek o zmianę zatrudnienia i życiorys pana G. informujący, że aktywnie uczestniczył w reformie dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów DG A ds. personelu i administracji, w skład którego wchodzą wydziały lingwistyczne, i że przez kilka lat był „osobą odpowiedzialną za projekty modernizacji administracji w szczególności dotyczące opisu stanowisk, strukturę (w tym wprowadzenie do sekretariatu generalnego Rady pojęcia kierownika wydziału), za organizację finansową, za decentralizację administracji, za reformę DG A [ds. personelu i administracji dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów] i za dobre praktyki administracyjne”.
60 W odpowiedzi na skargę Rada informuje ponadto, a skarżący tego nie kwestionuje, że od dnia zatrudnienia pana G. w styczniu 2002 r. w wydziale ds. modernizacji administracji, monitorowania kontroli, równości szans, w ramach służb odpowiedzialnych za ogólne kwestie administracyjne zajmował się on projektem nr 11 dotyczącym planu działania na rzecz modernizacji administracji (PAMA) dotyczącej reformy DG A ds. personelu i administracji. Według Rady „projekt ten był podzielony na [pięć] podprojektów dotyczących odpowiednio, koordynacji centralnej, służb językowych i służb sekretariatu, wsparcia dokumentacyjnego i terminologicznego, odpowiedniej organizacji zadań sekretariatu oraz pomocy wydziałowej i służb technicznych”. Rada dodaje, że ze względu na swoją rolę szefa projektu pan G. był członkiem „grupy refleksji [dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów DG A ds. personelu i administracji] na temat planu działania [na rzecz] modernizacji administracji [sekretariatu generalnego Rady]”, która to grupa sporządziła w latach 2002–2004 sprawozdania skierowane do DG A ds. personelu i administracji dyrekcji III ds. tłumaczeń i produkcji dokumentów, jak również do dyrektora generalnego odpowiedzialnego za modernizację administracji, w przedmiocie wsparcia dokumentacyjnego dla tłumaczeń i terminologii, środków mających na celu zapewnienie wysokiej jakości, zadań tłumaczenia i rewizji, wymiany istotnych informacji, używania przez tłumaczy komputera i odpowiedniego oprogramowania.
61 W tych okolicznościach i w świetle interpretacji wymogu znajomości technik tłumaczeniowych skarżący nie może podnosić, że organ powołujący naruszył warunki wymagane w ogłoszeniu o wolnym stanowisku, gdy uznał, że pan G. spełniał te warunki. Należy dodać, że zważywszy na interpretację warunku znajomości technik tłumaczeniowych, nie ma znaczenia argument skarżącego, że w tabeli oceny pana G. w rubryce „Aspekty związane ze stanowiskiem” wspomniano negatyw: „nie posiada ani doświadczenia praktycznego, ani wykształcenia w charakterze lingwisty”, ponieważ to doświadczenie czy wykształcenie nie było warunkiem wymaganym w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.
62 Wreszcie należy sprawdzić, czy odrzucając kandydaturę skarżącego, organ powołujący nie dopuścił się oczywistego błędu w ocenie.
63 W tym względzie należy stwierdzić, że w decyzji o odrzuceniu kandydatury skarżącego organ powołujący poinformował skarżącego o wyborze innego kandydata, „który w szerszym zakresie odpowiada” potrzebom spornego stanowiska.
64 Podczas rozprawy przedstawiciel Rady wyjaśnił, że według organu powołującego skarżący odpowiadał potrzebom spornego stanowiska w mniejszym zakresie niż pan G.
65 Komisja rekrutacyjna, jak już wspomniano w pkt 56 niniejszego wyroku, postanowiła, że wyłącznie kandydaci, którzy uzyskali co najmniej 50 pkt na 100 w siatce oceny, mogli być rekomendowani do objęcia spornego stanowiska. Ponadto należy stwierdzić, że komisja rekrutacyjna nie odrzuciła żadnej kandydatury czterech kandydatów zaproszonych na rozmowy ze względu na niespełnienie jednego z warunków wymaganych w ogłoszeniu o wolnym stanowisku i że wspomniane rozmowy odbyły się, zanim komisja rekrutacyjna przystąpiła do porównania kandydatur.
66 Należy zatem podnieść, że kandydatura skarżącego nie została odrzucona ze względu na to, że nie spełniał jednego z wymogów ogłoszenia o wolnym stanowisku, lecz w następstwie porównania osiągnięć kandydatów. Tymczasem okoliczność, że urzędnik posiada oczywiste i uznane osiągnięcia, nie wyklucza w ramach porównania osiągnięć kandydatów, że pozostali urzędnicy posiadają większe osiągnięcia (ww. wyrok w sprawie Wunenburger przeciwko Komisji, pkt 74; wyrok Sądu z dnia 22 października 2008 r. w sprawie F‑46/07 Tzirani przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 119).
67 Do celów niniejszego sporu należy zatem zbadać, czy organ powołujący dopuścił się oczywistego błędu w ocenie przy porównaniu osiągnięć pana G. i skarżącego.
68 W tym względzie należy zauważyć, że argumentacja skarżącego opiera się głównie na założeniu, że jego interpretacja warunku dotyczącego znajomości technik tłumaczeniowych zostanie uwzględniona. Tymczasem, ponieważ ta interpretacja musiała zostać odrzucona, jak wskazano w pkt 49–54 niniejszego wyroku, skarżący nie może podnosić, że organ powołujący dopuścił się oczywistego błędu w ocenie.
69 Po pierwsze bowiem, należy stwierdzić, że komisja rekrutacyjna przyznała bardzo różne oceny panu G. i skarżącemu. Jak wskazano w pkt 57 niniejszego wyroku, pan G. uzyskał w sumie 70 pkt składających się z: 24 pkt za rubrykę „Aspekty osobiste”, 18 pkt za rubrykę „Aspekty związane ze stanowiskiem” i 28 pkt za rubrykę „Aspekty związane z zarządzaniem i pracą w grupie”. Skarżący natomiast uzyskał w sumie jedynie 42 pkt, na które składały się: 10 pkt za rubrykę „Aspekty osobowe”, 20 pkt za rubrykę „Aspekty związane ze stanowiskiem” i 12 pkt za rubrykę „Aspekty związane z zarządzaniem i pracą w grupie”.
70 Po drugie, należy stwierdzić w świetle interpretacji wymogu znajomości technik tłumaczeniowych ogłoszenia o wolnym stanowisku, że argumentacja skarżącego nie podważa struktury siatki oceny używanej przez komisję rekrutacyjną, w szczególności odnośnie do wagi przykładanej do warunku ogłoszenia o wolnym stanowisku dotyczącego zdolności zarządczych.
71 Po trzecie, skarżący nie wykazał, że spełniał w szerszym zakresie niż pan G. warunki ogłoszenia o wolnym stanowisku, tak jak powinny być one rozumiane, między innymi, warunek dotyczący znajomości technik tłumaczeniowych.
72 Z tego wynika, że organ powołujący nie dopuścił się oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał, że kandydatura pana G. lepiej odpowiadała wymogom spornego stanowiska niż kandydatura skarżącego.
73 Wniosku tego nie podważa zarzut dotyczący tego, że komisja rekrutacyjna nie uwzględniła w trakcie swoich prac trzech ostatnich sprawozdań z oceny, z naruszeniem art. 45 regulaminu pracowniczego. W swojej odpowiedzi na skargę Rada podniosła, że trzy ostatnie sprawozdania z oceny zostały uwzględnione. Oczywiście w swoich uwagach, o których mowa w pkt 19 niniejszego wyroku, skarżący stwierdza, że dokumenty przedłożone przez Radę Sądowi nie wspominają o analizie tych sprawozdań. Jednak z samego braku wzmianki o tych sprawozdaniach w siatkach ocen kandydatów nie można wydedukować, że komisja rekrutacyjna nie dokonała analizy tych sprawozdań (zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 25 września 2008 r. w sprawie F‑44/05 Strack przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 165). Ponadto należy zauważyć, że chociaż w sprawozdaniach z oceny skarżącego zamieszczono wzmianki o jego zdolnościach zarządczych i organizacyjnych, skarżący nie wykazał, że sprawozdania te wskazują na to, że organ powołujący dopuścił się oczywistego błędu w ocenie, gdy uznał, że kandydatura pana G. w większym zakresie odpowiadała potrzebom spornego stanowiska niż kandydatura skarżącego. Trzeba bowiem zauważyć w tym względzie duży rozrzut w ocenie komisji rekrutacyjnej przy porównaniu osiągnięć skarżącego i pana G.
74 Wreszcie, zakładając nawet, że komisja rekrutacyjna dopuściła się nieprawidłowości w odniesieniu do oceny znajomości języka angielskiego przez skarżącego, nie wystarczy to, by wykazać, że organ powołujący dopuścił się oczywistego błędu w ocenie. Należy bowiem uwzględnić również ten znaczący rozrzut w ocenie komisji rekrutacyjnej przy porównaniu osiągnięć skarżącego i pana G. Ponadto trzeba stwierdzić, że w swoim życiorysie skarżący wspomniał nie tylko o znajomości języka francuskiego, lecz również języka angielskiego, którą ocenił na poziomie bardzo dobrym. Odnośnie do znajomości języka francuskiego przez skarżącego należy zauważyć, że okoliczność, iż komisja rekrutacyjna nie wspomniała o tym w tabeli oceny, ani jako o pozytywie, ani negatywie, nie wskazuje również na istnienie oczywistego błędu w ocenie.
75 Z powyższego wynika, że zarzuty dotyczące oczywistego błędu w ocenie, naruszenia ogłoszenia o wolnym stanowisku i naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego należy odrzucić, bez potrzeby wypowiadania się w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez Radę w odniesieniu do naruszenia art. 45 regulaminu pracowniczego. W związku z tym skargę należy oddalić w całości.
W przedmiocie kosztów
76 Zgodnie z art. 122 regulaminu Sądu przepisy tytułu drugiego rozdział ósmy tego regulaminu dotyczącego kosztów postępowania przed Sądem stosują się tylko do spraw wniesionych do Sądu po dniu wejścia w życie tego regulaminu, czyli od dnia 1 listopada 2007 r. Istotne w tym zakresie przepisy regulaminu Sądu Pierwszej Instancji znajdują nadal zastosowanie odpowiednio do spraw zawisłych przed Sądem przed tą datą.
77 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Jednakże, zgodnie z art. 88 regulaminu, w sporach między Wspólnotami a ich pracownikami instytucje pokrywają własne koszty. Ponieważ skarżący przegrał sprawę, należy postanowić, że każda ze stron poniesie swoje własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (trzecia izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Każda ze stron pokryje własne koszty.
Mahoney | Kanninen | Gervasoni |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 6 maja 2009 r.
Treść niniejszego orzeczenia, jak również cytowanych w nim, a dotychczas nieopublikowanych orzeczeń sądów wspólnotowych, jest dostępna na stronie internetowej Trybunału Sprawiedliwości www.curia.europa.eu.