ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
(δεύτερο τμήμα)

της 4ης Φεβρουαρίου 2010

Υπόθεση F-15/08

Valérie Wiame

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Γενικός διαγωνισμός — Μη εγγραφή στον πίνακα επιτυχόντων — Ανεπαρκής βαθμολογία — Προκήρυξη γενικού διαγωνισμού EPSO/AST/7/05 — Διεξαγωγή αποδείξεων — Έννομο συμφέρον»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία η V. Wiame ζητεί τη ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AST/7/05, με την οποία της χορηγήθηκε βαθμολογία ανεπαρκής για την εγγραφή της στον πίνακα επιτυχόντων του διαγωνισμού.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Η προσφεύγουσα φέρει τα δικαστικά έξοδά της. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προσφυγή — Βλαπτική πράξη — Απόφαση εκδοθείσα κατόπιν επανεξετάσεως προγενέστερης αποφάσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως, άρθρα 90 § 2 και 91 § 1)

2.      Πράξεις των οργάνων — Τεκμήριο νομιμότητας — Ενδείξεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα της πράξεως

1.      Οσάκις υποψήφιος, η αίτηση του οποίου να γίνει δεκτός σε κοινοτικό διαγωνισμό απορρίφθηκε, ζητεί την επανεξέταση της αποφάσεως αυτής βάσει συγκεκριμένης διατάξεως, δεσμευτικής για τη διοίκηση, η βλαπτική πράξη συνίσταται στην κατόπιν της επανεξετάσεως απόφαση της επιτροπής διαγωνισμού. Επομένως, τα αιτήματα του υποψηφίου στρέφονται κατ’ αυτής.

(βλ. σκέψη 20)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 13 Δεκεμβρίου 2006, T‑173/05, Heus κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑329 και II‑A‑2‑1695, σκέψη 19

ΔΔΔΕΕ: 13 Δεκεμβρίου 2007, Van Neyghem κατά Επιτροπής, F‑73/06, Συλλογή Υπ.Υπ. 2007, σ. Ι‑Α‑1‑441 και ΙΙ‑Α‑1‑2515, σκέψη 39

2.      Αφενός, για τη διοικητική πράξη ισχύει τεκμήριο νομιμότητας και, αφετέρου, το βάρος αποδείξεως φέρει, καταρχήν, ο προβάλλων ισχυρισμούς διάδικος, οπότε απόκειται στον προσφεύγοντα να προσκομίσει τουλάχιστον ενδείξεις αρκούντως σαφείς, αντικειμενικές και συγκλίνουσες, σχετικά με το υποστατό των πραγματικών περιστατικών που προβάλλονται προς στήριξη των ισχυρισμών. Κατά συνέπεια, ο προσφεύγων, αφενός, οφείλει να αποδέχεται τη νομιμότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται στο πλαίσιο διαγωνισμών, εφόσον δεν είναι σε θέση να προσκομίσει αποδείξεις ή, έστω, ενδείξεις περί του αντιθέτου, και, αφετέρου, δεν δύναται να ζητήσει από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης να εξετάσει αυτό τις υποψηφιότητες των επιτυχόντων προκειμένου να ελέγξει αν ορισμένοι επιτυχόντες παρατύπως έγιναν δεκτοί στον διαγωνισμό.

(βλ. σκέψη 21)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 6 Μαρτίου 2001, C‑274/99 P, Connolly κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. I‑1611, σκέψεις 113 και 114

ΓΔΕΕ: 19 Νοεμβρίου 1996, T‑272/94, Brulant κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑513 και II‑1397, σκέψη 35· 13 Ιουλίου 2000, T‑157/99, Griesel κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑151 και II‑699, σκέψη 25