Language of document : ECLI:EU:F:2011:182

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 10ης Νοεμβρίου 2011

Υπόθεση F‑110/10

Denise Couyoufa

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα κράτη μέλη – Σύστημα εναλλαγής στις θέσεις εργασίας για το έτος 2011 – Αίτηση εξαιρέσεως από την εναλλαγή στις θέσεις εργασίας – Παραδεκτό – Πράξη με περιεχόμενο αποφάσεως – Εκπρόθεσμο»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο εφαρμόζεται στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η D. Couyoufa ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως, της 26ης Φεβρουαρίου 2010, περί απορρίψεως της αιτήσεώς της να εξαιρεθεί από το σύστημα εναλλαγής στις θέσεις εργασίας που ισχύει για τους υπαλλήλους που έχουν τοποθετηθεί στις αντιπροσωπείες της Επιτροπής στα κράτη μέλη και την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, της 27ης Ιουλίου 2010, περί απορρίψεως της διοικητικής της ενστάσεως κατά της αποφάσεως της 26ης Φεβρουαρίου 2010.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Η Επιτροπή φέρει, πέραν των δικαστικών εξόδων της, το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Χαρακτήρας δημοσίας τάξεως – Έναρξη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 § 2)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Αποκλειστική προθεσμία – Έναρξη νέας προθεσμίας – Προϋπόθεση – Νέο ουσιώδες περιστατικό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

3.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας – Παρεμπίπτων χαρακτήρας – Απαράδεκτο της κύριας προσφυγής — Απαράδεκτο της ενστάσεως

(Άρθρο 277 ΣΛΕΕ)

1.      Κατά το άρθρο 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, οι ενστάσεις πρέπει να υποβάλλονται εντός προθεσμίας τριών μηνών που αρχίζει, αν πρόκειται για μέτρο ατομικού χαρακτήρα, από την κοινοποίηση της αποφάσεως στον αποδέκτη και, εν πάση περιπτώσει, το αργότερο από την ημέρα κατά την οποία ο ενδιαφερόμενος έλαβε γνώση της αποφάσεως. Η προθεσμία αυτή έχει ταχθεί για να εξασφαλίζεται η σαφήνεια και η ασφάλεια των εννόμων καταστάσεων και, συνεπώς, είναι προθεσμία δημοσίας τάξεως και δεν εξαρτάται από τους διαδίκους και τον δικαστή.

(βλ. σκέψη 22)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 21 Ιουνίου 2010, T‑284/09 P, Meister κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 25 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: 28 Απριλίου 2009, F‑72/06, Verheyden κατά Επιτροπής, σκέψη 39 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Η παρεχόμενη, δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, σε κάθε υπάλληλο δυνατότητα να ζητήσει από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να εκδώσει απόφαση ως προς αυτόν δεν συνεπάγεται ότι ο υπάλληλος μπορεί να αγνοήσει τις προθεσμίες δημοσίας τάξεως που προβλέπονται στα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ για την υποβολή της διοικητικής ενστάσεως και της προσφυγής, αμφισβητώντας, μέσω του αιτήματος που προβάλλει, προγενέστερη απόφαση η οποία δεν είχε αμφισβητηθεί εμπροθέσμως. Μόνον η ύπαρξη νέων ουσιωδών πραγματικών περιστατικών μπορεί να δικαιολογήσει αίτημα περί επανεξετάσεως τέτοιας αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 27)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Μαΐου 1985, 127/84, Esly κατά Επιτροπής, σκέψη 10

ΓΔΕΕ: 7 Ιουνίου 1991, T‑14/91, Weyrich κατά Επιτροπής, σκέψη 33

ΔΔΔΕΕ: 20 Σεπτεμβρίου 2007, F‑111/06, Γιαννόπουλος κατά Συμβουλίου, σκέψη 28· 25 Μαρτίου 2010, F‑102/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, σκέψη 36

3.      Το άρθρο 277 ΣΛΕΕ δεν γεννά αυτοτελές δικαίωμα παροχής ένδικης προστασίας: επίκλησή του μπορεί να γίνει μόνο παρεμπιπτόντως, στο πλαίσιο παραδεκτής προσφυγής, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει το ίδιο αντικείμενο προσφυγής. Συνεπώς, η ένσταση ελλείψεως νομιμότητας που προβάλλεται στο πλαίσιο απαράδεκτης προσφυγής είναι απαράδεκτη.

(βλ. σκέψη 32)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 23 Απριλίου 2008, F‑103/05, Pickering κατά Επιτροπής, σκέψη 94· 23 Απριλίου 2008, F‑112/05, Bain κ.λπ. κατά Επιτροπής, σκέψη 96 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 4 Ιουνίου 2009, F‑134/07 και F‑8/08, Adjemian κ.λπ. κατά Επιτροπής, σκέψη 38