Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia de Albacete (Hiszpania) w dniu 2 października 2018 r. – Kredytobiorcy / Globalcaja S.A.

(Sprawa C-617/18)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia de Albacete.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kredytobiorcy.

Strona pozwana: Globalcaja S.A..

Pytania prejudycjalne

Czy skutek „braku związania” („nie będą wiążące”), określony w art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13¹ , wyklucza możliwość, że przedsiębiorca i konsument w ramach prywatnego porozumienia mogą miarkować warunek, który nie spełnia wymogu wyrażenia prostym i zrozumiałym językiem, zawarty w art. 4 ust. 2, albo poprzez zmniejszenie kwoty wspomnianego warunku, albo poprzez zastąpienie go innym warunkiem, który powoduje mniejszą szkodę dla konsumenta?

Czy odpowiedź na powyższe pytanie byłaby inna, gdyby takie miarkowanie zostało wprowadzone w umowie między konsumentem a przedsiębiorcą, której celem jest dokładnie rozstrzygnięcie w drodze pozasądowej sporu dotyczącego ewentualnego braku przejrzystości niewynegocjowanego indywidualnie warunku zawartego we wcześniejszej umowie między konsumentem a przedsiębiorcą?

Czy art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wyrażenia „główny przedmiot umowy” i „relacja ceny i wynagrodzenia do dostarczonych w zamian towarów lub usług” obejmują dwa warunki ujęte w porozumieniu niewynegocjowanym indywidualnie między przedsiębiorcą a konsumentem, w których, po pierwsze, miarkowany jest warunek zawarty we wcześniejszej umowie między stronami ―poprzez zastąpienie go innym, powodującym mniejszą szkodę dla konsumenta ―, a po drugie konsument zrzeka się prawa do sądowego lub pozasądowego dochodzenia ewentualnego braku przejrzystości tego warunku oraz skutków związanych ze wspomnianym brakiem przejrzystości?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy art. 4 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że „rodzaj towarów lub usług, których umowa dotyczy i z odniesieniem w czasie wykonania umowy do wszelkich okoliczności związanych z wykonaniem umowy” mogą być brane pod uwagę jedynie w celu oceny nieuczciwego charakteru warunków, które nie odnoszą się do określenia głównego przedmiotu umowy? Czy też przeciwnie, kryteria te mogą być brane pod uwagę w celu oceny przejrzystości warunków odnoszących się do głównego przedmiotu [umowy, o którym mowa w] art. 4 ust. 2?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2, czy jest zgodne z art. 4 ust. 2 dyrektywy ― w szczególności z wynikającym z powyższego przepisu wymogiem wyrażenia warunków prostym i zrozumiałym językiem oraz wymogiem przejrzystości ― orzecznictwo krajowe, które w przypadku porozumienia niewynegocjowanego indywidualnie między przedsiębiorcą a konsumentem, miarkującego stosowanie warunku zawartego w poprzedniej umowie między przedsiębiorcą a konsumentem, nie uznaje za konieczne poinformowanie konsumenta przez przedsiębiorcę o ewentualnym braku przejrzystości tego warunku, gdyż w myśl wspomnianego orzecznictwa krajowego powszechnie znane są kryteria, które powodują brak przejrzystości?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2, czy art. 4 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zrzeczenie się przez konsumenta sądowego lub pozasądowego dochodzenia roszczeń dotyczących ewentualnego braku przejrzystości warunku niewynegocjowanego indywidualnie, spełnia wymóg „wyrażenia prostym i zrozumiałym językiem” tylko, jeżeli przedsiębiorca uprzednio poinformował konsumenta o konkretnych roszczeniach, których się zrzeka, a w szczególności o określonej kwocie, której dochodzenia się zrzeka?

____________

¹ Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).