WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 12 października 2010 r.
Sprawa F‑49/09
Eberhard Wendler
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytura – Wypłata świadczeń emerytalnych – Obowiązek otwarcia konta bankowego w państwie miejsca zamieszkania – Swoboda świadczenia usług – Bezwzględna przeszkoda procesowa – Zasada równego traktowania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której E. Wendler, były urzędnik Komisji, żąda stwierdzenia nieważności decyzji nakazującej mu poinformować Komisję o danych dotyczących rachunku bankowego w państwie miejsca zamieszkania po to, by ta mogła nań wpłacać świadczenia emerytalne.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję. Rada Unii Europejskiej, interwenient popierający żądania Komisji, pokrywa własne koszty.
Streszczenie
Urzędnicy – Emerytury i renty – Emerytura – Wypłata
(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 17, załącznik VIII, art. 45 akapit trzeci)
Urzędnicy emerytowani oraz urzędnicy aktywni zawodowo są odmiennie traktowani w zakresie wypłaty należnych im kwot. Podczas gdy zgodnie z art. 45 akapit trzeci załącznika VIII do regulaminu pracowniczego całość świadczeń wypłacanych emerytowanemu urzędnikowi, który zamieszkuje w państwie członkowskim, jest obowiązkowo wpłacana na konto w banku w państwie miejsca zamieszkania, odpowiednia zasada w odniesieniu do urzędników aktywnych zawodowo, zawarta w art. 17 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, zgodnie z którym kwoty należne urzędnikom czynnym zawodowo wypłaca się w miejscu wykonywania przez nich obowiązków, dopuszcza dwa odstępstwa. Z jednej strony, art. 17 ust. 2 załącznika VII do regulaminu pracowniczego przewiduje na rzecz czynnego zawodowo urzędnika możliwość dokonywania przelewów do innego państwa członkowskiego przez instytucję, w której ten urzędnik pracuje, części jego uposażenia, to znaczy dodatków edukacyjnych faktycznie pobieranych na dziecko pozostające na utrzymaniu, uczęszczające do placówki oświatowej w innym państwie członkowskim oraz kwot odpowiadających regularnym wypłatom na rzecz innych osób mieszkających w innym państwie członkowskim, wobec których urzędnik ma udokumentowane zobowiązania na mocy orzeczeń sądu lub decyzji właściwego organu administracyjnego. Z drugiej strony, niezależnie od możliwości oferowanych przez art. 17 ust. 2 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, art. 17 ust. 4 przyznaje czynnemu zawodowo urzędnikowi prawo do żądania regularnego przelewania należnych mu kwot, bez stosowania jakichkolwiek współczynników, do innego państwa członkowskiego niż państwo wykonywania przez niego obowiązków do wysokości 25% wynagrodzenia podstawowego.
To odmienne traktowanie urzędników emerytowanych oraz aktywnych zawodowo nie może jednak stanowić podstawy niezgodnej z prawem dyskryminacji, ponieważ obie te kategorie urzędników znajdują się w obiektywnie odmiennych sytuacjach. Podczas gdy urzędnicy emerytowani mają bowiem swobodę wyboru państwa miejsca swego zamieszkania, urzędnicy czynni zawodowo są zobowiązani na mocy art. 20 regulaminu pracowniczego zamieszkiwać w miejscu swojego zatrudnienia lub w takiej od niego odległości, która nie utrudnia im wykonywania obowiązków. Tym samym, z wyjątkiem tych urzędników, których miejsce zatrudnienia znajduje się w państwie członkowskim, którego są obywatelami, urzędnicy czynni zawodowo mają z założenia powiązania z co najmniej dwoma odrębnymi państwami członkowskimi, mianowicie z państwem członkowskim, którego są obywatelami, oraz z państwem członkowskim miejsca swojego zatrudnienia. Skoro natomiast urzędnicy emerytowani mają swobodę wyboru miejsca swego zamieszkania, nie mogą powoływać się na takie domniemanie, nawet jeśli na podstawie osobistego wyboru wolno im zamieszkiwać w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami, i korzystać, jeśli przeszli na emeryturę przed dniem 1 maja 2004 r., ze współczynnika korygującego dla tego państwa członkowskiego miejsca zamieszkania.
(zob. pkt 43, 44)