WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 15 grudnia 2011 r.
Sprawa F‑9/11
Verónica Sabbag Afota
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2010) – Brak sprawozdania z oceny
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której V. Sabbag Afota, urzędniczka Rady, żąda stwierdzenia przez Sąd nieważności swojego sprawozdania z oceny sporządzonego za okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r., a także decyzji Rady w sprawie nieprzyznania jej awansu w ramach postępowania w sprawie awansu (2010).
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Skarga na decyzję oddalającą zażalenie – Skutek – Zaskarżenie kwestionowanego aktu – Wyjątek – Decyzja niemająca charakteru potwierdzającego
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Zasady – Uwzględnienie sprawozdań z oceny – Niekompletne akta osobowe – Konsekwencje
(regulamin pracowniczy, art. 43, 45)
3. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Zakres – Informacje, jakie mogą zostać uwzględnione
(regulamin pracowniczy, art. 45 ust. 1)
4. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Kontrola sądowa – Granice
(regulamin pracowniczy, art. 45)
5. Urzędnicy – Awans – Kryteria – Osiągnięcia – Uwzględnienie poziomu odpowiedzialności i znajomości języków – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 45)
6. Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Obowiązek uzasadnienia – Zakres – Niewystarczające uzasadnienie – Konwalidacja w trakcie postępowania spornego – Przesłanka
(regulamin pracowniczy, art. 25 ust. 2, art. 45, art. 90 ust. 2)
1. Z art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego wynika, że skarga osoby objętej zakresem podmiotowym regulaminu pracowniczego na decyzję organu powołującego lub brak podjęcia przez ten organ działań, do których zobowiązuje go regulamin pracowniczy, jest dopuszczalna jedynie wówczas, gdy zainteresowany wniósł uprzednio zażalenie do organu powołującego, a zażalenie to zostało, przynajmniej częściowo, w sposób wyraźny lub dorozumiany oddalone.
Zażalenie administracyjne i jego oddalenie – w sposób wyraźny lub dorozumiany – stanowią więc integralną część złożonej procedury i są jedynie wstępną przesłanką wniesienia sprawy do sądu. W tych okolicznościach skarga, nawet jeżeli formalnie skierowana jest przeciwko oddaleniu zażalenia, skutkuje przedłożeniem ocenie sądu aktu niekorzystnego, którego dotyczyło zażalenie, chyba że oddalenie zażalenia ma inny zakres niż akt, na który zażalenie zostało wniesione. W istocie decyzja oddalająca w wyraźny sposób zażalenie może ze względu na swoją treść nie stanowić decyzji potwierdzającej akt podważany przez skarżącego. Jest tak w przypadku decyzji oddalającej zażalenie, w której ponownie zbadano sytuację skarżącego w świetle nowych okoliczności prawnych lub faktycznych, lub decyzji, która zmienia albo uzupełnia decyzję wydaną pierwotnie. W takim wypadku decyzja oddalająca zażalenie stanowi akt podlegający kontroli sądu, który uwzględnia ją przy ocenie zgodności kwestionowanego aktu z prawem, a nawet uznaje za akt niekorzystny zastępujący kwestionowany akt.
(zob. pkt 24, 25)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 33/79 i 75/79 Kuhner przeciwko Komisji, 28 maja 1980 r., pkt 9; sprawa 293/87 Vainker przeciwko Parlamentowi, 17 stycznia 1989 r., pkt 7, 8
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑338/00 i T‑376/00 Morello przeciwko Komisji, 12 grudnia 2002 r., pkt 35; sprawa T‑258/01 Eveillard przeciwko Komisji, 10 czerwca 2004 r., pkt 31; sprawa T‑389/02 Sandini przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 14 października 2004 r., pkt 49; sprawa T‑375/02 Cavallaro przeciwko Komisji, 7 czerwca 2005 r., pkt 63–66; sprawa T‑281/04 Staboli przeciwko Komisji, 25 października 2006 r., pkt 26
Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑377/08 P Komisja przeciwko Birkhoff, 9 grudnia 2009 r., pkt 50–59, 64; sprawa T‑325/09 P Adjemian i in. przeciwko Komisji, 21 września 2011 r., pkt 32
2. Sprawozdanie z oceny stanowi niezbędny element oceny za każdym razem, gdy rozpatruje się karierę urzędnika celem wydania decyzji o jego awansie.
Co za tym idzie, postępowanie w sprawie awansu jest nieprawidłowe, gdy organ powołujący nie mógł dokonać porównania osiągnięć kandydatów z uwagi na istotne opóźnienie, zawinione przez administrację, w sporządzeniu sprawozdania z oceny dla jednego lub większej liczby kandydatów.
Taka nieprawidłowość nie powoduje jednak zastosowania sankcji, jeżeli brak sprawozdania z oceny można skompensować istnieniem innych informacji na temat osiągnięć urzędnika. Ponadto do stwierdzenia nieważności awansów nie wystarczy, by akta kandydata były nieprawidłowe i niepełne, gdyż trzeba jeszcze wykazać, iż okoliczność ta mogła mieć decydujący wpływ na postępowanie w sprawie awansu.
(zob. pkt 42–44)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 156/79 i 51/80 Gratreau przeciwko Komisji, 18 grudnia 1980 r., pkt 22, 24
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑386/94 Allo przeciwko Komisji, 19 września 1996 r., pkt 38; ww. sprawa Morello przeciwko Komisji, pkt 84 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑289/04 Lantzoni przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 8 marca 2006 r., pkt 62
3. Zgodnie z art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego w celu przyznania awansu przy porównywaniu zasług mogących ubiegać się o awans urzędników organ powołujący uwzględnia w szczególności sprawozdania dotyczące urzędników, posługiwanie się w wykonywaniu obowiązków językami innymi niż języki, których biegłą znajomość urzędnicy zadeklarowali, oraz, w stosownych przypadkach, poziom odpowiedzialności pełnionych funkcji. To w świetle tych trzech kryteriów organ powołujący powinien przeprowadzać porównanie osiągnięć mogących ubiegać się o awans urzędników. W przypadku równorzędnych osiągnięć urzędników uprawnionych do ubiegania się o awans ocenianej na podstawie trzech kryteriów wskazanych wyraźnie w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego organ powołujący może jednak pomocniczo uwzględniać inne elementy, takie jak wiek kandydatów i ich staż pracy w grupie zaszeregowania lub w służbie.
Przysługujący administracji szeroki zakres uznania jest jednak ograniczony koniecznością przeprowadzenia tego porównania skrupulatnie i bezstronnie, w interesie służby i zgodnie z zasadą równego traktowania. W praktyce porównanie winno być prowadzone na zasadzie równości i na podstawie porównywalnych źródeł informacji.
(zob. pkt 53, 55, 60)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., pkt 53 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑57/06 Hinderyckx przeciwko Radzie, 7 listopada 2007 r., pkt 45; sprawa F‑53/08 Bouillez i in. przeciwko Radzie, 5 maja 2010 r., pkt 50
4. W celu porównania osiągnięć urzędników przedstawionych do awansu organowi powołującemu przysługuje szeroki zakres uznania, a kontrola sądu Unii powinna się ograniczać do zbadania, czy w świetle sposobów i środków, przy których zastosowaniu administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny. Sąd Unii nie może więc zastąpić swoją oceną oceny kwalifikacji i osiągnięć kandydatów dokonanej przez organ powołujący.
(zob. pkt 54)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Casini przeciwko Komisji, pkt 52 i przytoczone tam orzecznictwo
5. W ramach porównania osiągnięć mogących ubiegać się o awans urzędników o kryterium poziomu odpowiedzialności nie może decydować przede wszystkim waga wykonywanych zadań kierowniczych, ponieważ urzędnik może sprawować bardzo odpowiedzialne funkcje, nie kierując przy tym dużą liczbą podwładnych i odwrotnie, urzędnik może kierować licznymi podwładnymi, nie pełniąc przy tym szczególnie odpowiedzialnych funkcji.
Podobnie, w odniesieniu do kryterium znajomości języków, jeżeli urzędnik podkreśla, że zna szereg języków roboczych, nie zmienia to faktu, że – jak wynika z samego brzmienia art. 45 regulaminu pracowniczego – do celów porównania osiągnięć pod uwagę należy brać posługiwanie się językami, a nie ich znajomość.
(zob. pkt 58, 59)
Odesłanie:
Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑175/09 P Rada przeciwko Stolsowi, 16 grudnia 2010 r., pkt 48
6. Choć organ powołujący nie ma obowiązku uzasadniać decyzji w sprawie awansu względem nieawansowanych urzędników, ma on za to obowiązek uzasadnienia decyzji oddalającej zażalenie wniesione przez nieawansowanego urzędnika na dotyczącą go decyzję w sprawie nieprzyznania mu awansu, ponieważ uważa się, że uzasadnienie tej decyzji oddalającej powinno pokrywać się z uzasadnieniem decyzji, na którą złożono zażalenie. Ponadto wystarczający charakter uzasadnienia należy oceniać w świetle zasadniczych elementów argumentacji, na którą instytucja udziela odpowiedzi.
W tym względzie, o ile organ powołujący przedstawi zaczątek uzasadnienia, dodatkowe wyjaśnienia mogą zostać przedstawione w toku postępowania.
(zob. pkt 62, 63, 65)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑343/87 Culin przeciwko Komisji, 7 lutego 1990 r., pkt 13
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑171/05 Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 3 października 2006 r., pkt 42; sprawa T‑502/04 Lopparelli przeciwko Komisji, 4 lipca 2007 r., pkt 77
Sąd do spraw Służby Publicznej: ww. sprawa Hinderyckx przeciwko Radzie, pkt 32