Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2006 - Roodhuijzen κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F- 122/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Anton Pieter Roodhuijzen (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: Ε. Boigelot, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

να ακυρώσει την εκδοθείσα στις 28 Φεβρουαρίου 2006 και επιβεβαιωθείσα στις 20 Μαρτίου 2006 απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής (ΑΔΑ) περί μη αναγνωρίσεως της σχέσεως συμβιώσεως του προσφεύγοντος με την κυρία Η. ως μη έγγαμης σχέσεως συμβιώσεως, κατά την έννοια του συστήματος υγειονομικής ασφαλίσεως,

να ακυρώσει την απόφαση της ΑΔΑ της 12ης Ιουλίου 2006 περί απορρίψεως της υπ' αριθ. R/230/06 ενστάσεως που υπέβαλε ο προσφεύγων στις 27 Μαρτίου 2006 και

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων, υπάλληλος της Επιτροπής έχων την ολλανδική ιθαγένεια, ζήτησε να ληφθεί υπόψη η αποδειχθείσα με σύμβαση που συνήφθη ενώπιον συμβολαιογράφου και αναγνωρισθείσα από το ολλανδικό δίκαιο σχέση του συμβιώσεως με την Η., προκειμένου η συμβία του να υπαχθεί στο κοινοτικό σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως. Η Διοίκηση απέρριψε το εν λόγω αίτημα ακόμα και κατόπιν της προσκομίσεως από τον προσφεύγοντα πιστοποιητικού της πρεσβείας της χώρας του στο Λουξεμβούργο, σύμφωνα με το οποίο η επίμαχη σύμβαση απονέμει πράγματι στον ίδιο και τη συμβία του την ιδιότητα των συντρόφων μη έγγαμης σχέσεως συμβιώσεως.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει παράβαση του άρθρου 72 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των Υπαλλήλων, του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του παραρτήματος VII του εν λόγω κανονισμού, καθώς και του άρθρου 12 της κοινής κανονιστικής ρυθμίσεως σχετικά με την κάλυψη των κινδύνων ασθενείας των υπαλλήλων του Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Επιπλέον, επικαλείται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως, παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθώς και παραβίαση γενικών αρχών του δικαίου, ιδίως δε της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της ίσης μεταχειρίσεως των υπαλλήλων.

____________