WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 30 września 2013 r.
Sprawa F‑124/11
Daniele Possanzini
przeciwko
Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex)
Służba publiczna – Personel Fronteksu – Członek personelu tymczasowego – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej zawierające negatywne oceny zatwierdzającego nieprzedstawione zainteresowanemu – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Decyzja oparta na opinii zatwierdzającego – Prawo do obrony – Naruszenie – Spór o charakterze majątkowym – Nieograniczone prawo orzekania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której D. Possanzini żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex) z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie nieprzedłużenia z D. Possanzinim umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego wydanej przez dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej. Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej wpłaci D. Possanziniemu kwotę 5000 EUR tytułem odszkodowania. Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez D. Possanziniego.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie –Wewnętrzna wytyczna agencji Unii dotycząca przedłużania umów o pracę na czas określony – Skutki prawne – Naruszenie – Zawinione działanie administracji
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 8)
2. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Decyzja mająca wpływ na sytuację administracyjną członka personelu tymczasowego – Uwzględnienie informacji nie zawartych w aktach osobowych, lecz przedstawionych wcześniej do wiadomości zainteresowanego – Zgodność z prawem – Przesłanki
(regulamin pracowniczy, art. 26)
3. Skargi urzędników – Nieograniczone prawo orzekania – Spory o charakterze majątkowym w rozumieniu art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego – Pojęcie – Skarga dotycząca zgodności z prawem decyzji w sprawie nieprzedłużenia umowy – Włączenie
(regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 1)
4. Urzędnicy – Wynagrodzenie – Współczynniki korygujące – Przedmiot – Równoważność siły nabywczej – Uwzględnienie do celów porównania poziomu wynagrodzenia pobieranego przez pracowników i urzędników w różnych miejscach zatrudnia – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 64; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 20)
1. Decyzja instytucji lub innego podmiotu Unii, zakomunikowana całemu personelowi i mająca na celu zapewnienie identycznego traktowania określonych w niej urzędników i pracowników w obszarze, w którym na podstawie regulaminu pracowniczego wspomnianej instytucji czy wspomnianemu podmiotowi przysługuje szeroki zakres uznania, stanowi wewnętrzną wytyczną, która powinna jako taka być uważana za zasadę postępowania, jaką administracja sama sobie narzuca i od której nie może odejść bez wskazania dokładnych, skłaniających ją do tego przyczyn, pod rygorem naruszenia zasady równego traktowania.
W rezultacie, w odniesieniu do wydanej przez agencję Unii wytycznej wewnętrznej dotyczącej przedłużania umów personelu tymczasowego, naruszenie obowiązku doręczenia decyzji w sprawie nieprzedłużenia umowy w terminie ustalonym dyrektywą stanowi zawinione działanie administracji, mogące stanowić podstawę do odszkodowania. Jednak taka nieprawidłowość proceduralna może prowadzić do stwierdzenia nieważności rozpatrywanej decyzji jedynie w sytuacji, gdy wykaże się, że wspomniana nieprawidłowość mogła mieć wpływ na treść decyzji.
(zob. pkt 43, 44, 46, 47, 78)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑92/96 Monaco przeciwko Parlamentowi, 9 lipca 1997 r., pkt 46
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑87/11 Wahlström przeciwko Fronteksowi, 30 stycznia 2013 r., pkt 56–58
2. Instytucja dopuszcza się naruszenia art. 26 regulaminu pracowniczego i prawa członka personelu tymczasowego do obrony, gdy wydaje decyzję w sprawie nieprzedłużenia z nim umowy o pracę, nie powiadomiwszy go wcześniej o ocenie jego kwalifikacji, która uzasadnia wydanie tej decyzji. W tym względzie, nawet jeśli okaże się, że zainteresowany znał te oceny, to samej tej okoliczności nie można uznać za wystarczający dowód na to, że zainteresowany pracownik miał możliwość skutecznej obrony swoich interesów przed wydaniem niekorzystnej dla niego decyzji. Dla zapewnienia prawa pracownika do obrony trzeba jeszcze, by instytucja wykazała za pomocą wszelkich możliwych środków, że uprzednio umożliwiła temu pracownikowi zrozumienie, że rozpatrywane oceny, które nie zostały podane mu do wiadomości przed ich zawarciem w aktach osobowych, mogły uzasadniać decyzję dla niego niekorzystną. W przeciwnym razie nie można uznać, by zostały one przedstawione urzędnikowi, czego wymaga art. 26 regulaminu pracowniczego.
(zob. pkt 60)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑40/07 P i T‑62/07 P de Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji i Komisja przeciwko de Brito Sequeira Carvalho, 5 października 2009 r., pkt 94
3. W przypadku sporów o charakterze majątkowym Sądowi do spaw Służby Publicznej przysługuje, na podstawie art. 91 ust. 1 zdanie drugie regulaminu pracowniczego, nieograniczone prawo orzekania, w ramach którego może on zasądzić z urzędu, jeśli zaistnieje taka sytuacja, odszkodowanie od strony pozwanej za szkodę spowodowaną jej działaniem i oszacować w takim przypadku poniesioną szkodę ex aequo i bono, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności danej sprawy.
Spór o charakterze majątkowym może w rozumieniu art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego powstać również w następstwie wniesienia przez urzędnika skargi mającej na celu stwierdzenie nieważności decyzji mającej wpływ na jego sytuację na gruncie regulaminu pracowniczego.
W szczególności w sytuacji gdy były członek personelu tymczasowego zwraca się do sądu Unii o wydanie orzeczenia w przedmiocie zgodności z prawem decyzji w sprawie nieprzedłużenia z nim umowy o pracę, należy rozumieć a fortiori, że jego skarga rozpoczyna również spór o charakterze majątkowym. Decyzja w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę wywołuje bowiem bezpośrednie skutki w odniesieniu do dalszego obejmowania przez zainteresowanego stanowiska członka personelu tymczasowego w ramach zainteresowanej instytucji, a więc w odniesieniu do wynagrodzenia i praw majątkowych.
(zob. pkt 70, 71, 73)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑583/08 P Gogos przeciwko Komisji, 20 maja 2010 r., pkt 44, 46
4. Zgodnie z art. 64 regulaminu pracowniczego i z art. 20 warunków zatrudnienia innych pracowników wysokość wynagrodzenia urzędników i członków personelu tymczasowego jest korygowana według współczynnika korygującego, którego wysokość ustala się w zależności od warunków życia w miejscach ich zatrudnienia, po to, aby niezależnie od tego korzystali z równoważnej siły nabywczej. Zastosowanie współczynnika korygującego nie może zatem zostać uwzględnione do celów porównania poziomu wynagrodzenia pobieranego przez tych pracowników czy urzędników.
(zob. pkt 79)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑81/96 Apostolidis i in. przeciwko Komisji, 10 lipca 1997 r., pkt 3