ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 19ης Ιουλίου 2016

Υπόθεση F‑130/14

Thomas Earlie

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Μόνιμος υπάλληλος – Πρώην υπάλληλος – Κρατήσεις που επιβάλλονται επί της συντάξεως αρχαιότητας – Διατροφή υπέρ της πρώην συζύγου του πρώην υπαλλήλου – Διάταξη περί κατασχέσεως εκδοθείσα από εθνικό δικαστήριο – Άρση της κατασχέσεως – Νέα διάταξη που υποχρεώνει τον πρώην υπάλληλο να δώσει εντολή στο Κοινοβούλιο να καταβάλλει τη διατροφή στην πρώην σύζυγό του – Σύμφωνες εντολές του πρώην υπαλλήλου – Μεταγενέστερες εντολές του πρώην υπαλλήλου για την παύση της καταβολής διατροφής στην πρώην σύζυγο – Άρνηση εκτελέσεως από το Κοινοβούλιο – Οικογενειακό δίκαιο – Αποκλειστική αρμοδιότητα του εθνικού δικαστή – Καθήκον καλόπιστης συνεργασίας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή‑αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Thomas Earlie ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 6ης Δεκεμβρίου 2013, περί τροποποιήσεως των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, καθώς και αποζημίωση για τη ζημία την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Ο Thomas Earlie φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η Mary Earlie Gibbons φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Περίληψη

Προνόμια και ασυλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Μόνιμοι υπάλληλοι και λοιπό προσωπικό της Ένωσης – Υπαγωγή στο εθνικό δίκαιο για τις έννομες σχέσεις που αφορούν την ιδιωτική ζωή – Εκτέλεση αποφάσεως εκδοθείσας από εθνικό δικαστήριο κατά τη διαδικασία διαζυγίου πρώην υπαλλήλου – Υποχρεώσεις του οικείου θεσμικού οργάνου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 23, εδ. 1)

Η υποχρέωση πρώην υπαλλήλου να καταβάλλει διατροφή στην πρώην σύζυγό του, όπως καθορίζεται σε απόφαση εθνικού δικαστηρίου, απορρέει από έννομες σχέσεις ιδιωτικού δικαίου μεταξύ αυτού και άλλου ιδιώτη, συγκεκριμένα της πρώην συζύγου του. Ως προς τις σχέσεις αυτές, ιδίως για αυτές που σχετίζονται με υποχρεώσεις ιδιωτικής φύσεως, ο πρώην υπάλληλος υπάγεται πλήρως, σύμφωνα με το άρθρο 23, πρώτο εδάφιο, του ΚΥΚ, στο εφαρμοστέο εθνικό δίκαιο, όπως κάθε άλλος ιδιώτης.

Στο πλαίσιο αυτό, κάθε θεσμικό όργανο υποχρεούται, βάσει του καθήκοντος που υπέχει για καλόπιστη συνεργασία με τις εθνικές δικαστικές αρχές, να δίνει συνέχεια σε αιτήσεις εκτελέσεως αποφάσεως εκδοθείσας από εθνικό δικαστήριο, όπως η απόφαση που προβλέπει την υποχρέωση πρώην υπαλλήλου να καταβάλλει διατροφή στην πρώην σύζυγό του. Από το καθήκον καλόπιστης συνεργασίας απορρέει, επίσης, η υποχρέωση του θεσμικού οργάνου, ως εργοδότη του υπαλλήλου που οφείλει διατροφή, να τηρεί τους όρους της εν λόγω δικαστικής αποφάσεως, ακόμη και αν δεν αποτελεί άμεσο αποδέκτη της, μη ικανοποιώντας αίτημα του υπαλλήλου-οφειλέτη το οποίο αντιβαίνει προδήλως στις υποχρεώσεις που του έχουν επιβληθεί με την επίμαχη δικαστική απόφαση, εφόσον, σε εκτέλεση αυτής της δικαστικής αποφάσεως, η εν λόγω απόφαση έχει κοινοποιηθεί στο οικείο θεσμικό όργανο από τον υπάλληλο-οφειλέτη.

(βλ. σκέψεις 38 και 41)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: απόφαση της 17ης Μαΐου 2006, Καλλιάνος κατά Επιτροπής, T‑93/04, EU:T:2006:130, σκέψεις 48 και 49 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία